Zbrodnia i kara

Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim

Spis treści

„(…) w więzieniu mieszka on wspólnie ze wszystkimi; wnętrza nie widziała, ale wnioskuje, że jest tam ciasno, ohydnie i niezdrowo; Raskolnikow śpi na pryczy, podściela wojłok, nic innego urządzić sobie nie chce”.

Struktura i kompozycja „Zbrodni i kary”

Realistyczno-psychologiczna powieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” składa się z sześciu części oraz epilogu, zamkniętych w jednym tomie. Łącznie składa się z około pięciuset stron (zależnie od wydania).

W części pierwszej autor dokonał przedstawienia głównego bohatera Rodiona Raskolwnikowa, zdradził także jego zbrodnicze plany oraz opisał potem szczegółowo ich realizację. Poza tym czytelnik poznaje losy ubogiej rodziny Marmieładowów, utrzymywanej przez nastoletnią córkę, trudniącą się prostytucją. W tej części pojawia się motyw snu (sen o maltretowaniu konia) oraz motyw miasta (bohater spaceruje ulicami Petersburga).

Część druga, trzecia i czwarta obejmuje przede wszystkim konsekwencje zbrodni Raskolnikowa (zły stan fizyczny i psychiczny bohatera, wezwanie go na komisariat, poznanie sędziego śledczego), wplatając także wątki poboczne (losy Dunii czy Soni).

Ostatnia, szósta część powieści przynosi zakończenie wątku Rodiona, który dobrowolnie oddaje się w ręce policji.

Z Epilogu z kolei dowiadujemy się o duchowej przemianie osadzonego na Syberii bohatera.

Powieść cechuje zwarta kompozycja, wszystkie wątki są zbudowane w oparciu o przyczynę i skutek, wydarzenia są prawdopodobne, narrator opisuje je z realistyczną dokładnością i psychologiczną głębią.

Język „Zbrodni i kary”

„Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego to powieść polifoniczna, czyli złożona w dużej mierze z wewnętrznych dialogów, występujących w obrębie jednej wypowiedzi bohatera.

Przykładów na tą cechę warstwy językowej jest bez liku w rozważaniach i monologach głównego bohatera utworu, Rodiona Raskolnikowa. Widać ją w czasie lektury listu od matki, w którym kobieta informuje o rychłym ślubie córki z bogatym i dużo starszym mężczyzną w celu poprawy sytuacji finansowej rodziny:

„(…) Na litość boską, co ty sobie o mnie myślisz? Nie chcę twojej ofiary, Dunieczko, nie chcę, mamusiu! To się nie stanie, póki ja żyję, nie stanie, nie stanie! Nie przyjmuję! Ocknął się nagle i zatrzymał. Nie stanie? A cóż ty zdziałasz, żeby się nie stało? Zabronisz? A czy masz prawo po temu? Co możesz im przyrzec za swej strony, ażeby posiąść takie prawo? Może obiecasz im poświęcić całą swoją przyszłość, całe życie? G d y u k o ń c z y s z n a u k i i o t r z y m a s z p o s a d ę? Jużeśmy to słyszeli, ale to przecie gołąb na sęku, a co dziś? Toż tutaj trzeba coś zrobić natychmiast, rozumiesz czy nie rozumiesz? A co ty teraz robisz? Siedzisz im na karku. Skąd one biorą pieniądze? Pod zastaw sturublowej emerytury, pod zastaw znajomości z panami Swidrygajłowami! (…) Spróbuj się domyślić, co może się stać z siostrą za dziesięć lat albo w ciągu tych lat dziesięciu? Domyśliłeś się?”.

Narracja „Zbrodni i kary”

Warstwa narracyjna powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” składa się z licznych monologów wewnętrznych głównego bohatera oraz dialogów z postaciami drugoplanowymi i pobocznymi. Taka konstrukcja umożliwia ukazanie psychologicznego zaplecza postaci i określenie kierujących nimi idei oraz to ona zapewniła autorowi tytuł narracyjnego nowatora. „Zbrodnia i kara” jest zatem powieścią polifoniczną.

Narrator występuje w trzeciej osobie liczby pojedynczej, nie jest wszechwiedzący – jak to najczęściej bywało w przypadku utworów utrzymanych w duchu realizmu. Często występują sformułowania pozbawione cech oceny czy komentarza: „jakby”, „prawdopodobnie”, „wydaje się”, przez co autor stara się dowieść czytelnika od pozycji patrzenia na czyny Rodiona z góry.

Przesłanie „Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego

Przesłaniem psychologiczno-społecznej powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” jest nieodwołalność konsekwencji zbrodni, czy to tych fizycznych, czy też psychicznych.

Choć główny bohater, Rodion Raskolnikow zaplanował zamordowanie starej lichwiarki z uwzględnieniem najdrobniejszego szczegółu (liczba kroków dzieląca mieszkanie kobiety od jego lokum) i przez cały czas był przekonany o społecznej użyteczności swego czynu (należy eliminować słabe jednostki), to jednak nie uniknął wyrzutów sumienia.

Historia ubogiego, lecz niezwykle inteligentnego i pewnego siebie byłego studenta ukazuje złożoność ludzkiej psychiki. Nawet, jeśli popełniając jakiś czyn jesteśmy przekonani o jego słuszności, nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jakie piętno odciśnie on na naszym dalszym życiu:

„- „Kto sumienie posiada, niech cierpi (…). Będzie mu to karą - obok katorgi”.

Ważnym przesłaniem powieści są także słowa o granicach, których nigdy nie można przekroczyć:

- „Są granice, których przekroczenie jest niebezpieczne; przekroczywszy je bowiem, wrócić już niepodobna”

Filozofia w „Zbrodni i karze”

Filozofia w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” ujawnia się głównie w poglądach głównego bohatera, Rodiona Raskolnikowa. Ten młody człowiek, były student prawa borykający się z biedą i odrzuceniem społecznym, a w końcu popełniający najgorszą zbrodnię w imię dobra ogółu, miał bardzo sprecyzowane i jasne poglądy na życie.

Cechował go przede wszystkim radykalizm społeczny, przyjmujący pogląd, że każdy cel uświęca środki. Ponadto uważał nadrzędną rolę nauki nad religią, która jego zdaniem hamowała każdy postęp. Jego zdaniem jednostka dysponowała niczym nieskrępowaną wolnością w dążeniu do przeprowadzenia rewolucji społecznej, zakładającej zniesienie ucisku władzy państwowej.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -

Streszczenie „Zbrodni i kary”
Były student prawa, żyjący w biedzie i bez stałej pracy Rodion Romanowicz Raskolnikow od kilku tygodni skrupulatnie planował zabójstwo starej lichwiarki Alony Iwanownej. Uważał, że poprzez swój czyn poprawi los swojej rodziny oraz uwolni młodszą siostrę kobiety przed tyranizującą ją krewną. Poza tym boleśnie odczuwał niespraw... wiecej

„Zbrodnia i kara” – plan wydarzeń
1. Planowanie przez byłego studenta, Rodiona Raskolnikowa zabójstwa starego lichwiarki.
2. Poznanie wiecznie pijanego, bezrobotnego Marmieładowa.
3. Gorzka opowieść mężczyzny o losach jego ubogiej rodziny.
4. Otrzymanie przez bohatera listu od matki, informującego o trudnej sytuacji materialnej oraz o jej rychłym roz... wiecej

Jak rodzą się zbrodniarze? Omów temat odwołując się do „Zbrodni i kary” Dostojewskiego
Proces dojrzewania do świadomego popełnienia zbrodni widać dokładnie na przykładzie powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”. Jej bohater Rodion Raskolnikow cierpiał z powodu biedy i ciężkiej sytuacji swojej rodziny. Było im tak ciężko, że jego siostra chciała nawet poślubić niekochanego mężczyznę, poniew... wiecej

Zbrodnia i kara - motywy literackie
Motyw snu w „Zbrodni i karze”
Motyw snu, występujący w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” ukazuje pogłębiającą się depresję głównego bohatera, cierpiącego z powodu biedy swojej i najbliższej rodziny, braku pracy i perspektyw.

We śnie bohater przeniósł się do czasów, gdy miał siedem l... wiecej

Sonia Marmieładowa – charakterystyka, dzieje
Sonia – charakterystyka
Sonia, główna bohaterka powieści Fiodora Dostojewskiego "Zbrodnia i kara" tak naprawdę nazywała się Zofia Siemionowna Marmieładowa. Zdrobniałym imieniem zwracali się do niej członkowie rodziny i znajomi. Jej skromny charakter doskonale oddawał niewinny wygląd:

„Teraz była to dziewczyna... wiecej

Razumichin – charakterystyka
Pełne imię i nazwisko najbliższego przyjaciela głównego bohatera powieści "Zbrodnia i kara" Fiodora Dostojewskiego brzmiało Dymitr Prokoficz Razumichin.

Przedstawienie postaci następuje w jednym z pierwszych rozdziałów powieści, gdy Rodion Raskolnikow zaczął wspominać wiernego towarzysza z czasów studenckich:
<... wiecej

Dunia– charakterystyka
Awdotia Romanowna, nazywana przez rodzinę i przyjaciół zdrobniale Dunią, to młodsza siostra głównego bohatera powieści Fiodora Dostojewskiego "Zbrodnia i kara".

Szczegółowe przedstawienie postaci następuje w listach, pisanych przez matkę do Rodiona Raskolnikowa. Kobieta podkreślała kilka razy miłość dobrodusznej i... wiecej

Marmieładow – charakterystyka
Marmieładowa, jednego z drugoplanowych bohaterów powieści Fiodora Dostojewskiego "Zbrodnia i kara", poznajemy razem z Rodionem Raskolnikowem, gdy ten wszedł do jednej z szynkowni.

Z wyglądu mężczyzna przypominał emerytowanego urzędnika, na pierwszy rzut oka przekroczył pięćdziesiątkę, a na twarzy malowały się ślad... wiecej

Rodzina Marmieładowów w „Zbrodni i karze”
Opisana w powieści Fiodora Dostojewskiego rodzina Marmieładowów nie jest standardowym przykładem podstawowej komórki społecznej. Głową rodziny był dojrzały mężczyzna, którego uzależnienie od alkoholu spowodowało, że odpowiedzialność za dostarczanie jedzenia i opłaty za mieszkanie przejęła nastoletnia córka Sonia. Za namow�... wiecej

Katarzyna Iwanowna - charakterystyka
Katarzyna Iwanowna to druga żona Marmieładowa i matka Soni. Jej wygląd opisuje poniższy fragment:

„Była to straszliwie wychudzona kobieta, gibka, dosyć wysoka i zgrabna, ze ślicznymi jeszcze, ciemnoblond włosami i, w rzeczy samej, z ceglastymi wypiekami na twarzy. (…) Przykre wrażenie sprawiała ta suchotnicza,... wiecej

Obraz społeczeństwa rosyjskiego w „Zbrodni i karze”
W swojej powieści „Zbrodnia i kara” Fiodor Dostojewski sportretował rosyjskie społeczeństwo drugiej połowy XIX wieku, skupiając się przede wszystkich na najniższej warstwie społecznej.

Bohaterami ponadczasowego dzieła nie są piękni arystokraci czy przedsiębiorczy filantropi. Jest wręcz przeciwnie – ... wiecej

Obraz Petersburga w „Zbrodni i karze”
Obraz Petersburga w „Zbrodni i karze”
Petersburg w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” został przedstawiony jako siedlisko biedaków (patologiczna rodzina Marmieładowów), pijaków (Marmieładow), prostytutek (Sonia), zbrodniarzy (Rodion), oszustów (lichwiarka).

Miasto poznajemy dzięki głównemu bo... wiecej

Jak bohaterowie Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego rozumieją pojęcie sumienia?
W powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” temat sumienia pojawia się w kontekście tytułowych pojęć.

Główny bohater, Rodion Raskolnikow morduje starą lichwiarkę i jej siostrę, która pojawia się przypadkowo na miejscu zbrodni. Mężczyzna przygotowywał się do zbrodni od kilku tygodni, pozornie wydawało s... wiecej

„Zbrodnia i kara” jako powieść o...
„Zbrodnia i kara” jako powieść o zmaganiu sumienia
„Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego to powieść o zmaganiu sumienia głównego bohatera, Rodiona Raskolnikowa. Nie jest to jednak widoczne na pierwszy rzut oka, ponieważ owo zmaganie dzieje się w podświadomości bohatera i wyraża w pogarszającym się stanie zdrowia i ... wiecej

Uniwersalizm i ponadczasowość „Zbrodni i kary”
Powieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” jest utworem uniwersalnym i ponadczasowym.

Podjęte przez pisarza tematy, takie jak nieuchronność konsekwencji zbrodni, szerzenie się patologii wśród najuboższej warstwy społecznej, niedorzeczność podziału ludzi na tych „niezwykłych” i „zwy... wiecej

Wartości, które decydują o sensie ludzkiego życia w oparciu o „Zbrodnię i karę”
Powieść „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego ukazuje, że w życiu najważniejsza jest rodzina. To dla niej główny bohater Rodiona Raskolnikow dopuścił się zbrodni, to dla niej Sonia wyszła zarabiać ciałem na ulicę, to dla niej Dunia chciała poślubić odpychającego Łużyna.

Tylko rodzina ma sens, dban... wiecej

Idea zmartwychwstania w „Zbrodni i karze”
Idea zmartwychwstania w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” dotyczy mozolnej drogi głównego bohatera do odrodzenia się pod wpływem religii. Zostaje zapowiedziana przez Sonię, przypominającą przypowieść biblijną o wskrzeszeniu Łazarza, a zrealizowana w pełni w czasie pobytu w łagrze na Syberii, gdy miał n... wiecej

Wymiar religijny „Zbrodni i kary”
Religia w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” pojawia się w kontekście przeciwstawienia poglądów ateistycznych z chrześcijańskimi.

Reprezentantami tych odmiennych idei jest para głównych bohaterów: wykluczający istnienie Boga Rodion Raskolnikow oraz wierząca w niego, mimo wszystko, Sonia. Prze... wiecej

Rola przypowieści o Łazarzu w „Zbrodni i karze”
Przypowieść o wskrzeszeniu Łazarza, przypomniana przez Sonię w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kata”, pełni bardzo ważną rolę – jest zapowiedzią duchowej przemiany Raskolnikowa.

Wierząca w Boga Sonia czyta ten wersety XI rozdziału Ewangelii według św. Jana na prośbę Rodiona, który nie... wiecej

Idea „nadczłowieka” w „Zbrodni i karze”
Idea „nadczłowieka” w powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” realizuje się w postaci Rodiona Raskolnikowa, byłego studenta przekonanego o swojej niezwykłości, nieprzeciętnej inteligencji i prawie do mordowania jednostek szkodzących społeczeństwa.

Jego charakter idealnie oddają wypowied... wiecej

Wpływ Soni na przemianę wewnętrzną Raskolnikowa
Sonia, bohaterka powieści „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, miała największy wpływ na duchową przemianę Rodiona Raskolnikowa. To właśnie jej pierwszej mężczyzna przyznał się do zamordowania dwóch osób, ją jedyną obdarzył zaufaniem.

Rola Soni nie skończyła się tylko na byciu bierną słuchaczk... wiecej

Rodion Raskolnikow – charakterystyka, dzieje, zbrodnia i przemiana
Rodion Raskolnikow – charakterystyka, dzieje, zbrodnia i przemiana
Rodion Raskolnikow – charakterystyka
Rodion Raskolnikow to główny bohater powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”.

Opis jego wyglądu dostarczają już pierwsze karty powieści:

„(…) był niepospolicie przystojny,... wiecej

Jakie warunki zadecydowały, że zbrodnia została popełniona?
Popełnienie zbrodni w powieści Fiodora Dostojewskiego było uwarunkowane kilkoma czynnikami.

Główny bohater powieści i zarazem pomysłodawca i realizator zbrodni, Rodion Raskolnikow, był przekonany, że w społeczeństwie nie ma sprawiedliwości. Każdego dnia obserwował cierpienie i biedę mieszkańców Petersburga i szerz... wiecej

„Żaden cel, nawet najbardziej wzniosły nie może usprawiedliwiać zbrodni”. Udowodnij stwierdzenie na podstawie „Zbrodni i kary”
Zdanie „Żaden cel, nawet najbardziej wzniosły nie może usprawiedliwiać zbrodni” mogłoby stanowić podsumowanie powieści Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”.

Główny bohater dzieła, ubogi były student prawa dopuścił się najgorszego czynu: zamordował dwie kobiety. Były to działanie planowa... wiecej

Problematyka „Zbrodni i kary”
„Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego to powieść ponadczasowa, podejmująca uniwersalne problemy, aktualne tak samo z perspektywy społeczeństwa XIX-wiecznego, jak i tego współczesnego.

Rosyjski pisarz poruszył w swoim dziele wiele problemów. Po pierwsze, na przykładzie losów głównego bohatera, ubogiego s... wiecej

Mowa oskarżycielska, mowa obronna Rodiona Raskolnikowa
Mowa oskarżycielska przeciwko Rodionowi Raskolnikowi
Wysoki Sądzie, Ławo Przysięgłych, Panie Obrońco, Wszyscy Zebrani! Spotykamy się dziś, aby podsumować zarzuty przeciw oskarżonemu Rodionowi Raskolnikowi, człowiekowi, który z premedytacją pozbawił życia dwie niewinne osoby.

Na początku swojej mowy chciałbym... wiecej

„Zbrodnia i kara” – najważniejsze cytaty
• „Tonący chwyta się nawet brzytwy”;

„Im dalej w las, tym więcej drzew”;

„Ze stu królików nie da się złożyć jednego konia, ze stu podejrzeń nigdy się nie złoży jednego dowodu”;

• „Drobiazgi, drobiazgi są najważniejsze!... Bo te drobiazgi ... wiecej

Fiodor Dostojewski - biografia
Fiodor Dostojewski 1821 – 1881
Dostojewski zaliczamy jest do najważniejszych pisarzy literatury powszechnej. Urodzony na początku XIX wieku, był synem wojskowego lekarza, on sam też ukończył Wojskową Szkołę Inżynieryjną w Petersburgu, a następnie wstąpił do wojska. Jednak już rok później prosił o zwolnieni... wiecej

Zbrodnia i kara - streszczenie
Rodion Raskolnikow mieszkał w ubogiej dzielnicy Petersburga, w małym wynajętym mieszkaniu. Od dawna miał kłopoty finansowe – zalegał z opłatami za czynsz. Ratunkiem były dla niego usługi świadczone przez starą lichwiarkę - Alonę. Zastawiał u niej kolejno swoje rzeczy, by w ten sposób zdobyć pieniądze na ... wiecej

Artykuł "O zbrodni" - fascynacje światopoglądowe Raskolnikowa
Młody Raskolnikow zdawał się dzielić ludzi na dwie kategorie – zwykłych i niezwykłych. Ludzie zwykli, przeciętni, winni się podporządkować we wszystkim ludziom niezwykłym, ważniejszym od siebie, wobec siebie nadrzędnym. „klasa pierwsza, czyli materiał, to ogólnie biorąc ludzie z przyrodzenia zachowawczy, przykładni uleg... wiecej

Zbrodnia i kara - opracowanie
Zbrodnia i kara - geneza powieści
Jak twierdzą znawcy twórczości Dostojewksiego, zamiar stworzenia takiej powieści oraz postać głównego bohatera kreowała się w umyśle autora około piętnastu lat. Powoli badał psychikę ludzi, zwłaszcza w czasie pobytu w wiezieniu. Czytał również dzieła Puszkina, w których jeg... wiecej