Jesteś w:
Lalka
W powieści Lalka Bolesław Prus sportretował wszystkie warstwy społeczne, mieszkające pod koniec XIX wieku w Warszawie.
Reprezentantami zepsutej i pustej arystokracji są: przekonany o swojej niezwykłości bankrut Tomasz i pusta, acz piękna egoistka Izabela Łęcka, amoralny bawidamek, fircyk, rozpustnik i cyniczny utracjusz Kazio Starski, mało inteligentny i flegmatyczny Książę, przekonany o misji wyciągnięcia kraju z zapaści, czy prowadzący hulaszcze życie hazardzista baron Krzeszowski.
Kolejną warstwą opisaną w powieści jest warszawskie mieszczaństwo. Prus zawarł w powieści przedstawicieli trzech różnych narodowości (ze względu na cenzurę Rosjanie są tylko wspomniani dzięki wprowadzeniu do utworu przedsiębiorcy Suzina): Niemców reprezentuje właściciel sklepu kolonialnego Mincel – głowa kupieckiej rodziny, dla której najważniejszą wartością w życiu jest praca, Żydów rodzina Szlangbaumów, Klejn oraz Szuman, a mieszkających w stolicy Polaków między innymi przemysłowiec Wokulski, Szprot i Węgrowicz - drobni kupcy i rzemieślnicy, inteligenci - pani Meliton oraz pani Helena Stawska, szeregowi subiekci, tacy jak Mraczewski, Zięba, Lisiecki, radcy prawni, biedni studenci, czyli Patkiewicz i Maleski, służące czy lokaje.
Lalka jest także literackim obrazem życia warszawskiej biedoty miejskiej, której symbolami są nierządnica Marianna, kamieniarz Węgiełek oraz rodzina furmana Wysockiego – ludzie prości, niewykształceni, lecz zdolni i chętni do uczciwej pracy. Tej jednak w ówczesnej Warszawie było jak na lekarstwo, zwłaszcza z takimi jej „zacnymi” obywatelami, jak zepsuty Kazio Starski czy flegmatyczny i mało aktywny Książę.
Powieść Prusa jest panoramą społeczną środowisk zamieszkujących XIX-wieczną Warszawę. Pisarz nie bał się pokazać prawdziwego obrazu stolicy i jej obywateli.
Obraz społeczeństwa w Lalce
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW powieści Lalka Bolesław Prus sportretował wszystkie warstwy społeczne, mieszkające pod koniec XIX wieku w Warszawie.
Reprezentantami zepsutej i pustej arystokracji są: przekonany o swojej niezwykłości bankrut Tomasz i pusta, acz piękna egoistka Izabela Łęcka, amoralny bawidamek, fircyk, rozpustnik i cyniczny utracjusz Kazio Starski, mało inteligentny i flegmatyczny Książę, przekonany o misji wyciągnięcia kraju z zapaści, czy prowadzący hulaszcze życie hazardzista baron Krzeszowski.
Kolejną warstwą opisaną w powieści jest warszawskie mieszczaństwo. Prus zawarł w powieści przedstawicieli trzech różnych narodowości (ze względu na cenzurę Rosjanie są tylko wspomniani dzięki wprowadzeniu do utworu przedsiębiorcy Suzina): Niemców reprezentuje właściciel sklepu kolonialnego Mincel – głowa kupieckiej rodziny, dla której najważniejszą wartością w życiu jest praca, Żydów rodzina Szlangbaumów, Klejn oraz Szuman, a mieszkających w stolicy Polaków między innymi przemysłowiec Wokulski, Szprot i Węgrowicz - drobni kupcy i rzemieślnicy, inteligenci - pani Meliton oraz pani Helena Stawska, szeregowi subiekci, tacy jak Mraczewski, Zięba, Lisiecki, radcy prawni, biedni studenci, czyli Patkiewicz i Maleski, służące czy lokaje.
Lalka jest także literackim obrazem życia warszawskiej biedoty miejskiej, której symbolami są nierządnica Marianna, kamieniarz Węgiełek oraz rodzina furmana Wysockiego – ludzie prości, niewykształceni, lecz zdolni i chętni do uczciwej pracy. Tej jednak w ówczesnej Warszawie było jak na lekarstwo, zwłaszcza z takimi jej „zacnymi” obywatelami, jak zepsuty Kazio Starski czy flegmatyczny i mało aktywny Książę.
Powieść Prusa jest panoramą społeczną środowisk zamieszkujących XIX-wieczną Warszawę. Pisarz nie bał się pokazać prawdziwego obrazu stolicy i jej obywateli.