Jesteś w:
Syzyfowe prace
Jego koledzy śmiali się jednak z jego akcentu i ubioru. Pewnego dnia nie wytrzymał i pobił jednego z nich – Tynkiewicza. Za karę miał zostać wydalony ze szkoły. To jedna z najbardziej tragicznych scen powieści: „- Już po wszystkiem... - wymówiły jego omdlałe wargi. […] Jędrek oparł się plecami o ścianę, wyciągnął nogi, a długie ręce zwiesił między kolanami tak bezwładnie, że prawie dotykały ziemi. Głowa jego opadła na piersi. Zanadto niespodziewanie roztrącił go ten przypadek, zbyt szybko zdechły promienne nadzieje. Trza się wynosić z izby, rzec panu Płoniewiczowi, że już nie będę, zabrać manatki, książczęta i iść...”. Jednak dzięki wstawiennictwu Marcina Borowicza pozostał w gimnazjum.
Jędrek znalazłszy na stancji u Płoniewiczów polskie książki pochłaniał nieznaną dla niego dotychczas literaturę. Część z książek użyczał kolegom na tajnych zebraniach koła patriotycznego. Wspólnie z nimi zdobywał prawdziwą wiedzę o Polsce. Nie opuścił także przyjaciela – Borowicza w chwili załamania, gdy ten dowiedział się o wyjeździe ukochanej w głąb Rosji. Podał mu wówczas swą kościstą, silną dłoń.
Andrzej Radek to przykład człowieka, który raz wybrawszy cel dąży do niego ze wszystkich sił. Stawia czoło wszelkim przeciwnościom i nic nie jest w stanie go zniechęcić. W nauce nie przeszkodziły mu ani zła sytuacja materialna, ani brak czasu ze względu na udzielane korepetycje, a także docinki i wyśmiewanie się kolegów. Miał świadomość swego chłopskiego pochodzenia, co jeszcze bardziej mobilizowało go do pracy. Na każdym kroku przezwyciężał życiowe trudności, dzięki czemu jego postawa zasługuje na uznanie.
strona: - 1 - - 2 -
Czy Andrzej Radek może służyć za dobry przykład przezwyciężania trudności życiowych?
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJego koledzy śmiali się jednak z jego akcentu i ubioru. Pewnego dnia nie wytrzymał i pobił jednego z nich – Tynkiewicza. Za karę miał zostać wydalony ze szkoły. To jedna z najbardziej tragicznych scen powieści: „- Już po wszystkiem... - wymówiły jego omdlałe wargi. […] Jędrek oparł się plecami o ścianę, wyciągnął nogi, a długie ręce zwiesił między kolanami tak bezwładnie, że prawie dotykały ziemi. Głowa jego opadła na piersi. Zanadto niespodziewanie roztrącił go ten przypadek, zbyt szybko zdechły promienne nadzieje. Trza się wynosić z izby, rzec panu Płoniewiczowi, że już nie będę, zabrać manatki, książczęta i iść...”. Jednak dzięki wstawiennictwu Marcina Borowicza pozostał w gimnazjum.
Jędrek znalazłszy na stancji u Płoniewiczów polskie książki pochłaniał nieznaną dla niego dotychczas literaturę. Część z książek użyczał kolegom na tajnych zebraniach koła patriotycznego. Wspólnie z nimi zdobywał prawdziwą wiedzę o Polsce. Nie opuścił także przyjaciela – Borowicza w chwili załamania, gdy ten dowiedział się o wyjeździe ukochanej w głąb Rosji. Podał mu wówczas swą kościstą, silną dłoń.
Andrzej Radek to przykład człowieka, który raz wybrawszy cel dąży do niego ze wszystkich sił. Stawia czoło wszelkim przeciwnościom i nic nie jest w stanie go zniechęcić. W nauce nie przeszkodziły mu ani zła sytuacja materialna, ani brak czasu ze względu na udzielane korepetycje, a także docinki i wyśmiewanie się kolegów. Miał świadomość swego chłopskiego pochodzenia, co jeszcze bardziej mobilizowało go do pracy. Na każdym kroku przezwyciężał życiowe trudności, dzięki czemu jego postawa zasługuje na uznanie.
strona: - 1 - - 2 -