Jesteś w:
Syzyfowe prace
Dzięki zarobionym pieniądzom autor odbywa podróż po Europie. Po ślubie z Oktawią Rodkiewiczową przenosi się do Szwajcarii, gdzie obejmuje posadę bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Raperswilu. Dzięki pracy Żeromski poznaje charakter polskiej emigracji. Na obczyźnie tworzy „Syzyfowe prace”. Do kraju powraca w 1897 roku i zostaje bibliotekarzem w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. We Lwowie pod pseudonimem Maurycy Zych ukazują się wówczas „Syzyfowe prace”.
Największy sukces literacki przynoszą pisarzowi wydanie w 1899 roku „Ludzie bezdomnych”. Od 1904 roku może sobie pozwolić na utrzymywanie się z pisarstwa. W kolejnych latach ukazują się „Popioły” i kontrowersyjne „Dzieje grzechu”. Poprzez zaangażowanie społeczne, którego wyraz można odnaleźć w literaturze autor „Syzyfowych prac zyskuje miano „sumienia polskiej literatury”, a przez społeczeństwo uważany jest za autorytet moralny.
W latach 1909-1912 pisarz przebywa w Paryżu. Żeni się ponownie z malarką Anną Zawadzką. Podczas pierwszej wojny światowej przebywa w Zakopanem, prowadząc działalność niepodległościową. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zamieszkał w Warszawie na Zamku Królewskim. W latach dwudziestych pisarz angażuje się w działalność patriotyczną i społeczną. Wydana w 1922 roku powieść „Wiatr od morza” (o antyniemieckim charakterze) pozbawia go możliwości uzyskania Nagrody Nobla.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Stefan Żeromski – notatka szkolna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimDzięki zarobionym pieniądzom autor odbywa podróż po Europie. Po ślubie z Oktawią Rodkiewiczową przenosi się do Szwajcarii, gdzie obejmuje posadę bibliotekarza w Muzeum Narodowym Polskim w Raperswilu. Dzięki pracy Żeromski poznaje charakter polskiej emigracji. Na obczyźnie tworzy „Syzyfowe prace”. Do kraju powraca w 1897 roku i zostaje bibliotekarzem w Bibliotece Ordynacji Zamoyskich w Warszawie. We Lwowie pod pseudonimem Maurycy Zych ukazują się wówczas „Syzyfowe prace”.
Największy sukces literacki przynoszą pisarzowi wydanie w 1899 roku „Ludzie bezdomnych”. Od 1904 roku może sobie pozwolić na utrzymywanie się z pisarstwa. W kolejnych latach ukazują się „Popioły” i kontrowersyjne „Dzieje grzechu”. Poprzez zaangażowanie społeczne, którego wyraz można odnaleźć w literaturze autor „Syzyfowych prac zyskuje miano „sumienia polskiej literatury”, a przez społeczeństwo uważany jest za autorytet moralny.
W latach 1909-1912 pisarz przebywa w Paryżu. Żeni się ponownie z malarką Anną Zawadzką. Podczas pierwszej wojny światowej przebywa w Zakopanem, prowadząc działalność niepodległościową. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zamieszkał w Warszawie na Zamku Królewskim. W latach dwudziestych pisarz angażuje się w działalność patriotyczną i społeczną. Wydana w 1922 roku powieść „Wiatr od morza” (o antyniemieckim charakterze) pozbawia go możliwości uzyskania Nagrody Nobla.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -