Jesteś w:
Biblia
Przypowieści są to formy narracyjne, służące przybliżeniu prostym ludziom abstrakcyjnych treści. Historia opowiadania w przypowieści ma znaczenie symboliczne, a nie dosłowne. Zawiera tzw. drugie dno, prawdę moralną, filozoficzną, religijną. Motyw syna marnotrawnego pojawia się po raz pierwszy w biblijnej przypowieści, przekazanej przez Jezusa.
Opowiada ona o jednym z synów, który prosi ojca, by ten podzielił majątek i dał tą część, która mu się należy. Ojciec bez sprzeciwu oddał część majątku synowi. Młodzieniec wyruszył przed siebie i zaczął żyć kosztem wciąż uszczuplanego majątku. W niedługim czasie wydał wszystko. Musiał z czegoś żyć, więc najął się do wypasu świń. Upadł tak nisko, że podjadał świniom jedzenie. Przekonał się, że lekkomyślnie uczynił opuszczając dom swojego rodziciela, ponieważ tam nawet słudzy mieli się lepiej niż on. Postanowił powrócić na łono rodziny i z pokorą wyznać swoje winy. Gdy tylko ojciec zobaczył swego syna, tak się ucieszył, że zorganizował na jego cześć wielkie przyjęcie.
Drugi syn, który był wierny ojcu, nie umiał pojąć radości ojca. Domagał się wyjaśnienia. Ojciec odpowiedział mu: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje należy do ciebie. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zginął, a odnalazł się”. Bibliści w roli wybaczającego ojca widzą samego Boga, który zawsze czeka na powrót grzesznika i raduje się z jego nawrócenia. Jest on także symbolem dobroci i mądrości. Młodszy syn to człowiek grzeszny, popełniający błędy, marnujący dary Boga, odchodzący od Niego i doprowadzający się do strasznego stanu. Ale także człowiek powracający do Boga, uznający swoje postępowanie za złe. Starszy syn to człowiek, który uznaje się za dobrego, porządnego, człowiek przestrzegający wszystkich przykazań. Ale to także człowiek zazdrosny, uważający, że coś mu się od Boga należy i nie mający z Bogiem więzi.
Motyw syna marnotrawnego w Biblii
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPrzypowieści są to formy narracyjne, służące przybliżeniu prostym ludziom abstrakcyjnych treści. Historia opowiadania w przypowieści ma znaczenie symboliczne, a nie dosłowne. Zawiera tzw. drugie dno, prawdę moralną, filozoficzną, religijną. Motyw syna marnotrawnego pojawia się po raz pierwszy w biblijnej przypowieści, przekazanej przez Jezusa.
Opowiada ona o jednym z synów, który prosi ojca, by ten podzielił majątek i dał tą część, która mu się należy. Ojciec bez sprzeciwu oddał część majątku synowi. Młodzieniec wyruszył przed siebie i zaczął żyć kosztem wciąż uszczuplanego majątku. W niedługim czasie wydał wszystko. Musiał z czegoś żyć, więc najął się do wypasu świń. Upadł tak nisko, że podjadał świniom jedzenie. Przekonał się, że lekkomyślnie uczynił opuszczając dom swojego rodziciela, ponieważ tam nawet słudzy mieli się lepiej niż on. Postanowił powrócić na łono rodziny i z pokorą wyznać swoje winy. Gdy tylko ojciec zobaczył swego syna, tak się ucieszył, że zorganizował na jego cześć wielkie przyjęcie.
Drugi syn, który był wierny ojcu, nie umiał pojąć radości ojca. Domagał się wyjaśnienia. Ojciec odpowiedział mu: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje należy do ciebie. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zginął, a odnalazł się”. Bibliści w roli wybaczającego ojca widzą samego Boga, który zawsze czeka na powrót grzesznika i raduje się z jego nawrócenia. Jest on także symbolem dobroci i mądrości. Młodszy syn to człowiek grzeszny, popełniający błędy, marnujący dary Boga, odchodzący od Niego i doprowadzający się do strasznego stanu. Ale także człowiek powracający do Boga, uznający swoje postępowanie za złe. Starszy syn to człowiek, który uznaje się za dobrego, porządnego, człowiek przestrzegający wszystkich przykazań. Ale to także człowiek zazdrosny, uważający, że coś mu się od Boga należy i nie mający z Bogiem więzi.