Jesteś w: Biblia

Księga Psalmów – opracowanie

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

„Księga Psalmów” stanowi jeden z najbardziej „poetyckich” fragmentów Pisma Świętego. Dzięki temu własny przekład proponowało wielu poetów, pragnąc oddać zawarte w nich walory artystyczne. „Księga Psalmów” składa się ze stu pięćdziesięciu utworów. Zgodnie z tradycją ich autorem miał być król Izraela – Dawid (panujący w latach 1010-970 p.n.e.), badania jednak potwierdziły, że teksty te pochodzą z różnych okresów i miały wielu autorów (poszczególne teksty przypisuje się m.in. Mojżeszowi, Asafowi, Ezrachitom). Powstawały od XI do II wieku przed naszą erą.

Dawid był władcą słynącym z zamiłowania do poezji i muzyki. Ponadto, dzięki licznym małżeństwom, z powodzeniem jednoczył poszczególne izraelickie plemiona. Był potężnym i mądrym władcą, jednak, jak każdy człowiek, miał też swoje wady. Był ojcem króla Salomona, protoplastą dawidowego rodu, z którego w przyszłości miał narodzić się Jezus Chrystus.

Gatunek psalmu nawiązuje do dawnego odtwarzania słów biblijnych, którym często towarzyszyła muzyka. Słowo „psalmus” po łacinie znaczy tyle co śpiew i trącanie strun instrumentu o nazwie „psałterion”. Psalm bezpośrednio wywodzi się z hebrajskich pieśni modlitewno-hymnicznych. Obecna wersja psalmów pochodzi z greckiego tłumaczenia z II w. p.n.e. („Septuaginta”), zaś w języku łacińskim pojawiły się one w IV w. n.e. w „Wulgacie” św. Hieronima. Psalmy, ze względu na swój charakter były także tłumaczone osobno. Aby w pełni oddać hebrajską zasadę kompozycyjno-stylistyczną należało w przekładach dążyć do takich rozwiązań stylistycznych by tekstom nadać charakter podniosły, uroczysty i niezwykły.

W polskiej tradycji literackie wersje „Księgi Psalmów” opracowali m.in. Jan Kochanowski w XVI wieku – „Psałterz Dawidów”, w 1937 roku Leopold Staff, a w 1981 roku Czesław Miłosz.

Adresatem psalmów jest Bóg – Jahwe. W utworach kierowane są do niego prośby, podziękowania (charakter dziękczynny) i pochwały za dzieło stworzenia. Jest to Istota miłosierna, dobra, jednak w swych sprawiedliwych wyrokach stanowcza, a nieraz gwałtowna. Większość utworów ma charakter modlitewno-hymniczny.

Pierwotnie psalmy pisane były z myślą o towarzyszącej jej melodii, dlatego są silnie zrytmizowane. Podział na wersety jest konsekwentnie przestrzegany. Oparte są na paralelizmie dwóch (nieraz trzech) członów, które uzupełniają się lub są do siebie przeciwstawne. Często określony motyw powtarza się, co służy podkreśleniu przewodniej myśli i tworzy „efektowne figury stylistyczne”. Powtórzenia przybierają formę anafor i refrenów. Niektóre mają formę klamrową.

W tytułach psalmów występują takie zwroty, jak: modlitwa, hymn, dziękczynienie, wezwanie, prośba, świadczące o charakterze danego tekstu. „Księga Psalmów” zawiera więc wiele różnorodnych tekstów, spisanych przez wielu autorów. Jedne z nich są osobiste, inne bardziej ogólne. Część wyraża wielki szacunek i uwielbienie Boga, część zawiera wyrzuty i skargi. Najliczniejszą grupę stanowią teksty modlitewno-pochwalne.



  Dowiedz się więcej