Jesteś w:
Biblia
O historii Abrahama i jego ofiary dowiadujemy się z „Księgi Rodzaju” (22, 1-18). Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł mu: „Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę”. Abraham nie sprzeciwił się. Następnego dnia wraz z synem i dwoma sługami wyruszył we wskazanym kierunku. Gdy dotarł na miejsce wraz z Izaakiem wszedł na wzgórze i wybudował ołtarz. Na pytania syna o ofiarę, zapewnił, że Bóg sam ją sobie upatrzy. Kiedy sięgał po nóż przemówił do niego Anioł Pański: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna”. Za ofiarę posłużył baran, który nieopodal zaplątał się w zaroślach.
Anioł przemówił ponownie: „Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu”.
Opowieść o Abrahamie mówi o bezgranicznym posłuszeństwie i oddaniu człowieka Bogu. Abraham gotów jest poświęcić to, co ma w życiu najcenniejszego – swojego jedynego syna. Ufał w boską mądrość i opatrzność, dlatego nie zawahał się przed wypełnieniem woli Stwórcy. Bóg w tym fragmencie wydaje się bytem okrutnym, który za nic ma sobie uczucia człowieka. Jednak ostatecznie Bóg okazuje się miłosierny – oszczędza Izaaka, a Abrahamowi za jego pokorę obiecuje liczne potomstwo i przyszłe szczęście jego ludu.
Historię tę możemy odczytywać jako nakaz bezwzględnego posłuszeństwa wobec Najwyższego nawet, jeśli nie zgadzamy się z jego wolą, nie umiemy jej zaakceptować. Tylko bezgraniczne oddanie i zawierzenie stwórcy może przynieść człowiekowi szczęście. Abraham, podobnie jak Hiob jest symbolem pokory i właściwego postępowania w obliczu boskich nakazów. Bóg wystawia człowieka na próbę zsyłając nań nieszczęścia, choroby i cierpienia. Przyjęcie ich z pokorą i ufnością zasługują na wielką nagrodę obiecaną przez Pana.
Ofiara Abrahama – opracowanie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimO historii Abrahama i jego ofiary dowiadujemy się z „Księgi Rodzaju” (22, 1-18). Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł mu: „Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jakie ci wskażę”. Abraham nie sprzeciwił się. Następnego dnia wraz z synem i dwoma sługami wyruszył we wskazanym kierunku. Gdy dotarł na miejsce wraz z Izaakiem wszedł na wzgórze i wybudował ołtarz. Na pytania syna o ofiarę, zapewnił, że Bóg sam ją sobie upatrzy. Kiedy sięgał po nóż przemówił do niego Anioł Pański: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna”. Za ofiarę posłużył baran, który nieopodal zaplątał się w zaroślach.
Anioł przemówił ponownie: „Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu”.
Opowieść o Abrahamie mówi o bezgranicznym posłuszeństwie i oddaniu człowieka Bogu. Abraham gotów jest poświęcić to, co ma w życiu najcenniejszego – swojego jedynego syna. Ufał w boską mądrość i opatrzność, dlatego nie zawahał się przed wypełnieniem woli Stwórcy. Bóg w tym fragmencie wydaje się bytem okrutnym, który za nic ma sobie uczucia człowieka. Jednak ostatecznie Bóg okazuje się miłosierny – oszczędza Izaaka, a Abrahamowi za jego pokorę obiecuje liczne potomstwo i przyszłe szczęście jego ludu.
Historię tę możemy odczytywać jako nakaz bezwzględnego posłuszeństwa wobec Najwyższego nawet, jeśli nie zgadzamy się z jego wolą, nie umiemy jej zaakceptować. Tylko bezgraniczne oddanie i zawierzenie stwórcy może przynieść człowiekowi szczęście. Abraham, podobnie jak Hiob jest symbolem pokory i właściwego postępowania w obliczu boskich nakazów. Bóg wystawia człowieka na próbę zsyłając nań nieszczęścia, choroby i cierpienia. Przyjęcie ich z pokorą i ufnością zasługują na wielką nagrodę obiecaną przez Pana.