Jesteś w:
Biblia
„Przypowieść o talentach” odnajdziemy w ewangelii św. Mateusza (Mt 25, 14-30). Talent to największa jednostka miary - wagi i pieniądza używana w Asyrii, Babilonii, starożytnej Grecji i Palestynie. Mateusz opowiada, że pewien człowiek odjeżdżając przywołał do siebie trzech swych służących. Według ich zdolności jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden. Ten który otrzymał pięć potrafił dobrze obracać pieniędzmi i zyskał dalsze pięć, podobnie jak ten, który otrzymał dwa – zyskał dalsze dwa. Natomiast ten, który zyskał jeden talent zakopał go w ziemi.
Gdy po pewnym czasie pan wrócił pierwszy sługa pokazał mu, że zyskał kolejne pięć talentów. Pan bardzo się ucieszył i stwierdził, w pełni mu ufał i gotów był powierzyć mu więcej. Podobnie uczynił wobec drugiego sługi. Natomiast skarcił za lenistwo trzeciego sługę, który nie osiągnął zysku. Nakazał odebrać mu jeden talent i wyrzucić. Historię tę kwituje zdanie: „Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a temu kto nie ma, zostanie zabrane i to, co ma”.
Jednoznacznym tematem przypowieści jest problem pomnażania Bożych darów. Właściciel symbolizuje Boga, a trzej słudzy – trzy postawy ludzkie, związane z przyjmowaniem i gospodarowaniem tym, co od Boga otrzymaliśmy.
Każdy ze sług otrzymał od właściciela inną liczbę talentów. Od razu nasuwa się przypuszczenie o niesprawiedliwość – dlaczego pierwszy z nich dostał pięć, a inny tylko jeden? Podobnie jest w naszym życiu – niektórzy są bogatsi, inni biedni, jedni mądrzejsi, inni mniej inteligentni, i często nie zależy to od ich osobistego wysiłku. Przypowieść o talentach wyjaśnia tę pozorną Bożą niesprawiedliwość. Jeden talent to około 34 kilogramów złota – jest to więc niewyobrażalne bogactwo. Trzeci sługa nie został więc pokrzywdzony, została mu ofiarowana przeogromna suma. Pierwsze przesłanie przypowieści związane jest więc z naszym obowiązkiem wdzięczności Bogu za wszystko, czym nas obdarza – bo każdy dar od Boga jest drogocenny. Jezus zachęca by korzystać z własnych darów, talentów i pomnażać je, nie można ich skrywać, bo w ten sposób marnują się.
Przypowieść o talentach
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Przypowieść o talentach” odnajdziemy w ewangelii św. Mateusza (Mt 25, 14-30). Talent to największa jednostka miary - wagi i pieniądza używana w Asyrii, Babilonii, starożytnej Grecji i Palestynie. Mateusz opowiada, że pewien człowiek odjeżdżając przywołał do siebie trzech swych służących. Według ich zdolności jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden. Ten który otrzymał pięć potrafił dobrze obracać pieniędzmi i zyskał dalsze pięć, podobnie jak ten, który otrzymał dwa – zyskał dalsze dwa. Natomiast ten, który zyskał jeden talent zakopał go w ziemi.
Gdy po pewnym czasie pan wrócił pierwszy sługa pokazał mu, że zyskał kolejne pięć talentów. Pan bardzo się ucieszył i stwierdził, w pełni mu ufał i gotów był powierzyć mu więcej. Podobnie uczynił wobec drugiego sługi. Natomiast skarcił za lenistwo trzeciego sługę, który nie osiągnął zysku. Nakazał odebrać mu jeden talent i wyrzucić. Historię tę kwituje zdanie: „Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a temu kto nie ma, zostanie zabrane i to, co ma”.
Jednoznacznym tematem przypowieści jest problem pomnażania Bożych darów. Właściciel symbolizuje Boga, a trzej słudzy – trzy postawy ludzkie, związane z przyjmowaniem i gospodarowaniem tym, co od Boga otrzymaliśmy.
Każdy ze sług otrzymał od właściciela inną liczbę talentów. Od razu nasuwa się przypuszczenie o niesprawiedliwość – dlaczego pierwszy z nich dostał pięć, a inny tylko jeden? Podobnie jest w naszym życiu – niektórzy są bogatsi, inni biedni, jedni mądrzejsi, inni mniej inteligentni, i często nie zależy to od ich osobistego wysiłku. Przypowieść o talentach wyjaśnia tę pozorną Bożą niesprawiedliwość. Jeden talent to około 34 kilogramów złota – jest to więc niewyobrażalne bogactwo. Trzeci sługa nie został więc pokrzywdzony, została mu ofiarowana przeogromna suma. Pierwsze przesłanie przypowieści związane jest więc z naszym obowiązkiem wdzięczności Bogu za wszystko, czym nas obdarza – bo każdy dar od Boga jest drogocenny. Jezus zachęca by korzystać z własnych darów, talentów i pomnażać je, nie można ich skrywać, bo w ten sposób marnują się.