Jesteś w: Biblia

Przypowieść o zaginionej owcy

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Faryzeusze i uczeni w piśmie zarzucali Jezusowi, że spotyka się, a nawet ucztuje z grzesznikami. Jezus na ten zarzut odpowiedział opowiadając trzy przypowieści. Jedną z nich jest „Przypowieść o zagubionej owcy”. Jej treść odnajdujemy w ewangelii Łukasza i Mateusza. Jezus mówi o pasterzu, który posiadał olbrzymie stado, jednak gdy jedna z owiec zaginęła ruszył na jej poszukiwanie pozostawiając inne zwierzęta. Odnalezienie jej sprawiło mu wielka radość.

Św. Łukasz podkreśla fakt, że pasterz był bardzo czuły dla zaginionego zwierzęcia. Po odnalezieniu wziął owcę na ramiona, a po powrocie zaprosił przyjaciół, by opowiedzieć im o wydarzeniu. Z kolei Mateusz na zakończenie podkreśla: „Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło [nawet] jedno z tych małych”. W tych słowach nakazuje szczególną opieką otoczyć „małych”, czyli słabych duchowo członków wspólnoty (stada). Łukasz swą historię kończy w słowach: „Powiadam wam, tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia”.

Łukasz przekazuje więc krytykę faryzeuszy przez Jezusa, którzy są pewni swej świętości i nie zauważają, że dla Boga ważny jest każdy wyznawca. Tym samym podkreśla, że Bóg kocha wszystkich ludzi, a zwłaszcza tych, którzy się nawracają, którzy do niego przychodzą.



  Dowiedz się więcej