Jesteś w: Biblia

Kazanie na Górze – opracowanie

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

„Kazanie na Górze” stanowi część piątego rozdziału „Ewangelii św. Mateusza”. Zawiera przesłanie dla pokornych i wierzących – ich krzywda i cierpienie zostanie wynagrodzone w niebie. Wszystko co złe spotyka prawego człowieka na ziemi jest policzone i dostrzeżone przez Boga. Fragment ten określany jest tytułem – „Osiem błogosławieństw”. „Kazanie na Górze” uchodzi za kodeks moralności chrześcijańskiej. „Nowa” moralność polega na wypełnieniu duchem (miłości) dawnej litery Prawa.

Błogosławieństwa objawione przez Jezusa poprzedzone są słowami: „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami”. Fragment ten pokazuje sytuację, w jakiej nauczał Zbawiciel – przemawiał siedząc ze wzgórza, a otaczali go jego najwierniejsi uczniowie – apostołowie.

W kolejnych wersach wymienione zostały ludzkie przymioty, które sprawiają, że określeni ludzie uzyskają błogosławieństwo:
„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.”


Jezus podkreślił tu cechy takie, jak: miłosierność, prawość serca, skromność, sprawiedliwość, których pielęgnowanie nie spotyka się z powszechnym uznaniem. Jednak w oczach Boga jest ważne i zostaje dostrzeżone, ponieważ zbliża człowieka do świętości. Bóg nagrodzi tych, którzy nie afiszują się ze swoim zachowaniem, są „cisi” i pokorni. Nagrodzeni zostaną także ci, którzy cierpią i przeżywają smutek. Nagroda nastąpi po śmierci w królestwie niebieskim.

Na koniec Jezus podsumowuje swą wypowiedź: „Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.” Prześladowani z powodu wyznawanej wiary, podobnie jak dawni prorocy, dostąpią Pańskiej chwały. Ziemska udręka spotka się z wywyższeniem.

Wartościami, jakie powinni wyznawać dobrzy chrześcijanie są: prostota, a więc szczerość, szlachetność i ufność, miłosierność, czystość intencji i umiłowanie pokoju. Jezus gwarantuje, że ich przestrzeganie jest miłe w oczach Boga. W „Kazaniu na Górze” zastosowane zostało wyliczenie. Kolejne wersy rozpoczyna się od anafory: „Błogosławieni”, są skonstruowane na zasadzie zestawienia – w pierwszym wymienione są przymioty, a w drugim nagroda jaka czeka za ich przestrzeganie. Łączy je spójnik „albowiem”. O ile pierwsza część odnosi się do teraźniejszości, druga dotyczy przyszłości.

W kolejnych wersetach „Kazania na Górze” Jezus daje przykazania dotyczące życia chrześcijan. Mówi miedzy innymi krzywoprzysięstwie, cudzołóstwie, zemście, jałmużnie, poście, o powściągliwości w sądzeniu, obłudzie, wytrwałości w modlitwie, a także złotej zasadzie postępowania. Chrystus przestrzega przed pochopnym osądzaniem innych, mówi, że często dostrzegamy źdźbło w oku innych, nie dostrzegając belki we własnym. Takich ludzi nazywa obłudnikami. Poucza, że najpierw należy pracować nad własnymi błędami, a dopiero później pouczać innych. Nie należy pochopnie oceniać innych, wtrącać się do ich życia, szczególnie, że każdy popełnia błędy, a zdarza się, że pouczający są bardziej grzeszni niż pouczani. Należy także szanować świętość („Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie”).

Kluczem fragmentu „Wytrwałość w modlitwie” są słowa: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą.” Jezus zachęca do aktywnej postawy – do poszukiwania, domagania się swego zarówno od ludzi, jak i od Boga. Przyrównuje także ziemskiego ojca do Boga, który nigdy nie odmawia niczego swym dzieciom, zapewniając, że wysłucha on ludzkich modlitw. Następnie zostaje wypowiedziana „Złota zasada postępowania”: „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy.” Wyraża ona najpełniej miłość bliźniego.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej