Jesteś w:
Zbrodnia i kara
Powieść ta jest jednotomowa, składa się jednak z sześciu części oraz Epilogu.
I cześć to wizja Petersburga. W niej też poznajemy głównego bohatera, a narrator zapoznaje nas z jego morderczymi planami. Widzimy Marmieładowa i jego rodzinę, Sonię. Dostojewski pokazuje czytelnikowi motywy zbrodni, nie pomijając wspomnień Rodiona z dzieciństwa. Część zakończona jest opisem morderstwa.
Części od II od V to czas po dokonaniu zbrodni. Raskolnikow zostaje wezwany na pierwsze przesłuchanie, spotyka też Sonię i zderza swoje podejście do życia z jej filozofią.
Kolejna, VI już część to niejako kulminacja wątku kryminalnego. Rodion zostaje w niej zdemaskowany jako morderca i oddaje się w ręce policji.
W Epilogu poznajemy losy bohatera w więzieniu, na Syberii. Czytelnik ma okazję zaobserwować odrodzenie moralne studenta oraz rozwój wątku miłosnego Rodiona i Soni.
Zbrodnia i kara określana jest mianem powieści polifonicznej. Wyrażenia tego po raz pierwszy użył w 1963 roku Michaił Bachtin w książce Problemy poetyki Dostojewskiego, w której ta właśnie powieść zyskała miano jednej z najważniejszych książek XX wieku oraz za osiągnięcie humanistyki. Użyte przez niego określenie polifonia oznaczało wielogłosowość powieści.
Polifonia ta widoczna jest w takich elementach jak: różne interpretacje wydarzeń przez różnych bohaterów powieści, różnica ich ocen od ocen autora i narratora, przez co nie ma jednoznaczności interpretacyjnej.
Cechy powieści polifonicznej –
Rodoin Romanowicz Raskolnikow – były student prawa, niezbyt lubiany przez swych kolegów. Porzucił studia, czego powodem w głównej mierze była bieda. Na jego decyzję wpłynęła także lektura pewnej książki. Niczym szczególnym nie wyróżniał się spośród innych mieszkańców Pl. Siennego – tak jak oni był ubogi i przeciętny.
Sonia – córka Marmieładowa. Ma silny charakter i ukształtowaną moralność. Pokorna, zdolna do poświęceń, altruistyczna i empatyczna.
Alona Iwanowna – lichwiarka, którą decyduje się zabić Rodion. Bogaci się kosztem najuboższych, za co jest nienawidzona nie tylko przez studenta – Raskolnikowa, ale również przez innych biedaków.
Lizawieta - przyrodnia siostra Alony, często przez nią bita i poniżana. Całkowicie jej podporządkowana. Przez otoczenie uważana za pokorną, usłużną, cierpliwą i uczciwą, w przeciwieństwie do siostry.
Pulcheria Aleksandrowna – matka Rodiona i Duni. Jest kobietą czułą, kochającą, prostą. Stara się jak może pomagać synowi finansowo. Wspiera go w jego problemach.
Dunia – czyli Awdotia Romanowa, siostra Rodiona. Zaręczona ze starym i bogatym Łużynem w celu zdobycia pieniędzy dla rodziny – matki i brata. Opiekuńcza, zatroskana o los najbliższych. Gdy Łużyn wykazuje lekceważenie wobec niej i jej najbliższych postanawia zerwać zaręczyny.
Piotr Pietrowicz Łużyc – narzeczony Duni. Stary, małostkowy, ale bogaty. Udając miłość i troskę, chce zdobyć Dunie i stać się jej mężem. Stara się być postrzegany jako człowiek z klasą.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -
Zbrodnia i kara - opracowanie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Zbrodnia i kara - geneza powieści
- Miejsce i czas akcji – wizja Petersburga w powieści
- Struktura Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego
- Budowa powieści – innowacje strukturalne (Zbrodnia i kara jako powieść polifoniczna)
- Bohaterowie Zbrodni i kary
- Wątki społeczne, religijne oraz filozoficzne w powieści
- Uniwersalność przesłania lektury Zbrodnia i kara
- Narodziny zbrodniczej idei
- Zbrodnia i kara jako powieść...
- „Zbrodnia i kara" – traktat o naturze człowieka
- System sobowtórów w „Zbrodni i karze”
- „Zbrodnia i kara” - dramat człowieka "uwiedzionego" przez fałszywą ideę
- Fiodor Dostojewski - biografia
Struktura Zbrodni i kary Fiodora Dostojewskiego
Powieść ta jest jednotomowa, składa się jednak z sześciu części oraz Epilogu.
I cześć to wizja Petersburga. W niej też poznajemy głównego bohatera, a narrator zapoznaje nas z jego morderczymi planami. Widzimy Marmieładowa i jego rodzinę, Sonię. Dostojewski pokazuje czytelnikowi motywy zbrodni, nie pomijając wspomnień Rodiona z dzieciństwa. Część zakończona jest opisem morderstwa.
Części od II od V to czas po dokonaniu zbrodni. Raskolnikow zostaje wezwany na pierwsze przesłuchanie, spotyka też Sonię i zderza swoje podejście do życia z jej filozofią.
Kolejna, VI już część to niejako kulminacja wątku kryminalnego. Rodion zostaje w niej zdemaskowany jako morderca i oddaje się w ręce policji.
W Epilogu poznajemy losy bohatera w więzieniu, na Syberii. Czytelnik ma okazję zaobserwować odrodzenie moralne studenta oraz rozwój wątku miłosnego Rodiona i Soni.
Budowa powieści – innowacje strukturalne (Zbrodnia i kara jako powieść polifoniczna)
Zbrodnia i kara określana jest mianem powieści polifonicznej. Wyrażenia tego po raz pierwszy użył w 1963 roku Michaił Bachtin w książce Problemy poetyki Dostojewskiego, w której ta właśnie powieść zyskała miano jednej z najważniejszych książek XX wieku oraz za osiągnięcie humanistyki. Użyte przez niego określenie polifonia oznaczało wielogłosowość powieści.
Polifonia ta widoczna jest w takich elementach jak: różne interpretacje wydarzeń przez różnych bohaterów powieści, różnica ich ocen od ocen autora i narratora, przez co nie ma jednoznaczności interpretacyjnej.
Cechy powieści polifonicznej –
- autonomia wewnętrzna głównego bohatera;
- głos bohatera jest swobodny, niczym nie ograniczony, nie ingeruje w niego narrator;
- widoczne jest poszukiwanie wielu prawd, odkrywanie różnych wątków, nie ma jednej przewodniej idei, która dominuje i determinuje zachowania i postępowanie bohaterów;
- pluralizm światopoglądowy autora;
- wykorzystanie przez autora kontrapunktu światopoglądowego, czyli zdarzenia dwu przeciwstawnych racji, np. serca Soni i rozumu Raskolnikowa;
- w kolejnych wydarzeniach autor objawia prawdę i antyprawdę;
- autor oraz narrator nie zajmują końcowego stanowiska, słaniając czytelnika do własnych poszukiwać intelektualnych i opowiedzenia się za którymś z rozwiązań.
Bohaterowie Zbrodni i kary
Rodoin Romanowicz Raskolnikow – były student prawa, niezbyt lubiany przez swych kolegów. Porzucił studia, czego powodem w głównej mierze była bieda. Na jego decyzję wpłynęła także lektura pewnej książki. Niczym szczególnym nie wyróżniał się spośród innych mieszkańców Pl. Siennego – tak jak oni był ubogi i przeciętny.
Sonia – córka Marmieładowa. Ma silny charakter i ukształtowaną moralność. Pokorna, zdolna do poświęceń, altruistyczna i empatyczna.
Alona Iwanowna – lichwiarka, którą decyduje się zabić Rodion. Bogaci się kosztem najuboższych, za co jest nienawidzona nie tylko przez studenta – Raskolnikowa, ale również przez innych biedaków.
Lizawieta - przyrodnia siostra Alony, często przez nią bita i poniżana. Całkowicie jej podporządkowana. Przez otoczenie uważana za pokorną, usłużną, cierpliwą i uczciwą, w przeciwieństwie do siostry.
Pulcheria Aleksandrowna – matka Rodiona i Duni. Jest kobietą czułą, kochającą, prostą. Stara się jak może pomagać synowi finansowo. Wspiera go w jego problemach.
Dunia – czyli Awdotia Romanowa, siostra Rodiona. Zaręczona ze starym i bogatym Łużynem w celu zdobycia pieniędzy dla rodziny – matki i brata. Opiekuńcza, zatroskana o los najbliższych. Gdy Łużyn wykazuje lekceważenie wobec niej i jej najbliższych postanawia zerwać zaręczyny.
Piotr Pietrowicz Łużyc – narzeczony Duni. Stary, małostkowy, ale bogaty. Udając miłość i troskę, chce zdobyć Dunie i stać się jej mężem. Stara się być postrzegany jako człowiek z klasą.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -