Jesteś w: Pan Tadeusz

Znaczenie „Pana Tadeusza” dawniej i dziś

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Gdy Adam Mickiewicz ukończył „Pana Tadeusza” 13 lutego 1834 roku w Paryżu i oddał dzieło do druku, czekały go ciężkie chwile. Utwór nie spotkał się z takim odbiorem, jakiego spodziewał się wieszcz. Cel, który przyświecał mu od początku prac, czyli utrwalenie tego, co może wkrótce odejść w zapomnienie (pięknej staropolskiej tradycji szlacheckiej, a także niepowtarzalnej urody polskiej przyrody) oraz ożywienie dyskusji o sprawach narodowych nie został osiągnięty.

Po klęsce powstania listopadowego, uczestniczących w nim rodaków dotknęły dotkliwe konsekwencje, ponadto naród został skłócony, co uniemożliwiało dalszy dialog i współpracę. Nikt z otoczenia pisarza prócz Juliusza Słowackiego nie zachwycił się geniuszem Mickiewicza. Tylko autor „Kordiana” wspomniał o publikacji utworu w swoim poemacie dygresyjnym „Beniowski”, używając na jego określenie jako pierwszy terminu epopeja.

Wydrukowane trzy tysiące egzemplarzy nie rozeszło się niczym ciepłe bułeczki i pierwsze lata po publikacji „Pana Tadeusza” może nazwać „suchymi”. Polacy nie zaczytywali się w historii Sopliców, nie zachwycali nad urodą nadniemeńskich krajobrazów oraz nie zwrócili uwagę na kunszt formalny dwunastu ksiąg.

Dzieło zostało dostrzeżone dopiero kilka lat później. Wówczas – bardzo powoli, acz systematycznie – zaczęło nabierać uniwersalnego, ponadczasowego znaczenia, jakie ma obecnie. Zauważenie mistrzostwa formy oraz patriotycznego przesłanie spowodowało, że „Pan Tadeusz” zyskał miano arcydzieła polskiej literatury romantycznej oraz tytuł narodowej (nowożytnej) epopei.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej