Jesteś w:
Pan Tadeusz
Po zakończeniu wyroku w 1829 roku Mickiewicz przez dwa lata podróżował po Europie ciesząc się wolnością. Bywał w takich miastach jak Berlin, Drezno, Praga, Weimar, Bonn, Wenecja, Florencja, Rzym, Neapol, Genewa. Na wiadomość o wybuchu powstania listopadowego postanowił powrócić do ojczyzny.
Dotarł do Polski dopiero w sierpniu 1931 roku, kiedy klęska powstania była już tylko kwestią czasu. Mickiewicz postanowił osiąść na jakiś czas w Wielkopolsce. Po krótkim czasie wyjechał do Drezna, skąd udał się do Paryża. Więcej do Polski już nie wrócił. W stolicy Francji działał aktywnie w środowisku emigracyjnym.
W 1834 roku ożenił się z Celiną Szymanowską (małżeństwo zaowocowało szóstką potomstwa). Mickiewicz zaangażował się w działalność publicystyczną i naukową. Jako profesor wykładał literaturę łacińską między innymi na uniwersytecie w Lozannie, a w 1840 roku został dyrektorem katedry języków słowiańskich renomowanej College de France w Paryżu. Z czasem przez swoją fascynację towianizmem został jednak odsunięty przez władze uczelni od sprawowania tego wysokiego stanowiska.
Kolejnym impulsem do podjęcia działania była dla Mickiewicza Wiosna Ludów z 1848 roku. Wówczas wyjechał do Włoch, by tam stworzyć legion polski, lecz próba ta ostatecznie się nie powiodła. Po powrocie do Paryża założył pismo „Trybuna Ludów”.
Wydarzeniem historycznym, z którym wiązał wielkie nadzieje na odzyskanie niepodległości przez Polskę był wybuch wojny pomiędzy Francją Napoleona III a Anglią i Rosją w 1854 roku. W tym samym roku zmarła żona Mickiewicza, a rok później zdecydował się on pozostawić dzieci w Paryżu i udać się do Konstantynopola w Turcji, aby utworzyć tam polskie oddziały, które miałyby wesprzeć Francuzów w walce z Rosją.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Adam Mickiewicz – notatka szkolna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPo zakończeniu wyroku w 1829 roku Mickiewicz przez dwa lata podróżował po Europie ciesząc się wolnością. Bywał w takich miastach jak Berlin, Drezno, Praga, Weimar, Bonn, Wenecja, Florencja, Rzym, Neapol, Genewa. Na wiadomość o wybuchu powstania listopadowego postanowił powrócić do ojczyzny.
Dotarł do Polski dopiero w sierpniu 1931 roku, kiedy klęska powstania była już tylko kwestią czasu. Mickiewicz postanowił osiąść na jakiś czas w Wielkopolsce. Po krótkim czasie wyjechał do Drezna, skąd udał się do Paryża. Więcej do Polski już nie wrócił. W stolicy Francji działał aktywnie w środowisku emigracyjnym.
W 1834 roku ożenił się z Celiną Szymanowską (małżeństwo zaowocowało szóstką potomstwa). Mickiewicz zaangażował się w działalność publicystyczną i naukową. Jako profesor wykładał literaturę łacińską między innymi na uniwersytecie w Lozannie, a w 1840 roku został dyrektorem katedry języków słowiańskich renomowanej College de France w Paryżu. Z czasem przez swoją fascynację towianizmem został jednak odsunięty przez władze uczelni od sprawowania tego wysokiego stanowiska.
Kolejnym impulsem do podjęcia działania była dla Mickiewicza Wiosna Ludów z 1848 roku. Wówczas wyjechał do Włoch, by tam stworzyć legion polski, lecz próba ta ostatecznie się nie powiodła. Po powrocie do Paryża założył pismo „Trybuna Ludów”.
Wydarzeniem historycznym, z którym wiązał wielkie nadzieje na odzyskanie niepodległości przez Polskę był wybuch wojny pomiędzy Francją Napoleona III a Anglią i Rosją w 1854 roku. W tym samym roku zmarła żona Mickiewicza, a rok później zdecydował się on pozostawić dzieci w Paryżu i udać się do Konstantynopola w Turcji, aby utworzyć tam polskie oddziały, które miałyby wesprzeć Francuzów w walce z Rosją.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -