Jesteś w: Pan Tadeusz

Humor w „Panu Tadeuszu”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim



„znęcone blaskiem bieluchnej pończoszki,
Wbiegły, gęsto zaczęły łaskotać i kąsać ...”

Zabawne sytuacje w poemacie są także udziałem innych bohaterów. Niefortunny upadek wykrzykującego groźby pod adresem atakujących Soplicowo Asesora w pokrzywy czy uciekającego przed agresorami Protazego w kapustę, nieudana samobójcza próba Tadeusza (bajorko to nie głęboki staw) czy też zdyszany Hrabia próbujący zabić packą znienawidzoną szlachecką muchę pomiędzy twarzami rozmawiających na zawsze zapisały się jako książkowe przykłady humoru sytuacyjnego, przy okazji pokazując inną, bardziej ludzką stronę szlachty polskiej.

II. Komizm postaci

Teza o komizmie postaci obecnym w „Panu Tadeuszu” jest poparta wieloma przykładami.
Tacy bohaterowie, jak Hrabia, Telimena, kłótliwy Asesor i swarliwy Rejent są dowodami na niezwykły talent Mickiewicza do tworzenia zabawnych, pełnych życia i wigoru, a przede wszystkich „ludzkich” i autentycznych postaci.

Jedną z zabawniejszych cech zapatrzonej w modę i szukającej męża Telimeny było jej przywiązanie do odpowiedniego makijażu i wytwornego, dopracowanego stroju. Mickiewicz zadrwił z powierzchowności postaci i osób jej podobnych - „przygasłych gwiazdek salonowych” - w dość okrutny i ironiczny sposób – opisem wyglądu jej twarzy bez pudru czy różu:
„Około ust szczególnie widne były piegi. (...)
Dwóch zębów braknie w ustach; na czole, na skroni
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 - 



  Dowiedz się więcej