Jesteś w:
Pan Tadeusz
Jankiel był starym, „poczciwym” polskim Żydem, dobrym Polakiem, wielkim patriotą, ludzie go szanowali. W każdą niedzielę spraszał ze wsi do dzierżawionych przez siebie karczm muzykantów, którzy pięknie grali na ludowych instrumentach.
Bohater kochał muzykę i był jej znawcą. Kiedyś sam grywał po dworach na cymbałach, śpiewał, zachwycając wszystkich zwłaszcza mistrzowskim wykonaniem pieśni narodowych. W okolicy mawiano, że to on z podróży za Niemen pierwszy przywiózł pieśń „Mazurek Dąbrowskiego”, graną we Włoszech przez polskie trąby legionów.
Po powrocie ze świata, Jankiel zawiesił swoje cymbały na ścianie. Dorobiwszy się na Litwie majątku, osiadł z rodziną w Soplicowie, zajął się szynkiem, handlem zbożem, a dodatkowo w pobliskim mieście był pomocnikiem Rabina.
Charakterystyka Jankiela
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJankiel był starym, „poczciwym” polskim Żydem, dobrym Polakiem, wielkim patriotą, ludzie go szanowali. W każdą niedzielę spraszał ze wsi do dzierżawionych przez siebie karczm muzykantów, którzy pięknie grali na ludowych instrumentach.
Bohater kochał muzykę i był jej znawcą. Kiedyś sam grywał po dworach na cymbałach, śpiewał, zachwycając wszystkich zwłaszcza mistrzowskim wykonaniem pieśni narodowych. W okolicy mawiano, że to on z podróży za Niemen pierwszy przywiózł pieśń „Mazurek Dąbrowskiego”, graną we Włoszech przez polskie trąby legionów.
Po powrocie ze świata, Jankiel zawiesił swoje cymbały na ścianie. Dorobiwszy się na Litwie majątku, osiadł z rodziną w Soplicowie, zajął się szynkiem, handlem zbożem, a dodatkowo w pobliskim mieście był pomocnikiem Rabina.