Jesteś w: Pan Tadeusz

Historia w „Panu Tadeuszu”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim



W 1806 roku wkroczył wraz z oddziałami francuskimi do Polski. Brał udział w walkach w Wielkopolsce i na Pomorzu. W 1809 roku brał udział w wyprawie na Galicję. W 1813 roku uczestniczył także w wielkiej bitwie narodów pod Lipskiem, gdzie śmierć poniósł książę Józef Poniatowski. Po śmierci arystokraty to właśnie Dąbrowski został naczelnym wodzem wojsk Księstwa Warszawskiego.

U boku Napoleona w „Panu Tadeuszu” widzimy także innych wybitnych polskich generałów: Karola Kniaziewicza, Michała Grabowskiego, Romualda Giedroycia i Kazimierza Małachowskiego. Wszyscy oni byli ważnymi ogniwami armii Cesarza Francji. Polscy dowódcy odgrywali ważną rolę między innymi podczas bitwy pod Smoleńskiem, której nie przeżył Grabowski.

Wydarzenia historyczne mają bardzo duży wpływ na ogólną percepcję „Pana Tadeusza”. Główna waśń pomiędzy Soplicami a Horeszkami sięga 1792 roku, kiedy to Jacek „Wąsal” zastrzelił Stolnika. Horeszkowie otwarcie popierali wówczas ruch reformistyczny, skupiony wokół Konstytucji 3 maja, podczas gdy Soplicom bliżej było do Targowiczan. Historia jest też źródłem tożsamości i dumy narodowej dla szlachciców. Nawet imię tytułowego bohatera ma swoje uzasadnienie historyczne – pochodzi od Tadeusza Kościuszki. Jak wielką rolę w życiu Sopliców odgrywały dawne dzieje świadczy doskonale wystrój dworku: portret generała Dąbrowskiego, pozytywka odgrywająca „Mazurka Dąbrowskiego”, obrazy przedstawiające powstanie kościuszkowskie.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej