Jesteś w: Pan Tadeusz

Język „Pana Tadeusza”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim



(…)

„Jak biały ptak zleciała z parkanu na błonie
I wionęła ogrodem, przez płotki, przez kwiaty”

• użył także „zwykłych” porównań, uwypuklających cechy opisywanego zjawiska lub osoby przez wskazanie na jego/jej podobieństwo do innego:

„Porwał się i Tadeusz jak żądłem ukłuty”

• zastosował zabieg nadania przedmiotom bądź zjawiskom cech postaci ludzkiej, czyli personifikację:

„Między stawami w rowie młyn ukrycie siedzi;
Jako stary opiekun, co kochanków śledzi,
Podsłuchał ich rozmowę, gniewa się, szamoce,
Trzęsie głową, rękami, i groźby bełkoce”

• wykorzystał środek oparty na przypisaniu zjawiskom natury cech i zachowań charakterystycznych dla człowieka, czyli antropomorfizację:

„szepnęły wiotkim skrzydłem nietoperze”

• sięgnął po metaforę – środek, w którym obce znaczeniowo wyrazy są ze sobą zestawione by utworzyły związek frazeologiczny o innym znaczeniu, niż dosłowny, np. stawy niczym para kochanków:

„Odezwały się chorem podwójnym dwa stawy,
Jako zaklęte w górach kaukaskich jeziora,
Milczące przez dzień cały, grające z wieczora.
Jeden staw, co toń jasną i brzeg miał piaszczysty,
Modrą piersią jęk wydał cichy, uroczysty;
Drugi staw, z dnem błotnistym i gardzielem mętnym,
Odpowiedział mu krzykiem żałośnie namiętnym;
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 - 



  Dowiedz się więcej