Jesteś w:
Pan Tadeusz
Wewnętrzne rozdarcie, to kolejna cecha romantyczna, którą możemy odnaleźć u głównego bohatera „Pana Tadeusza”. Jacek Soplica znalazł się w niezwykle trudnej sytuacji – powrócił po wielu latach do rodzinnego domu, lecz nie mógł nikomu zdradzić swojej prawdziwej tożsamości. Jako Ksiądz Robak spotykał ludzi, z którymi łączyły go kiedyś bliższe lub dalsze relacje, wspomnienia, wciąż natykał się na miejsca bliskie jego sercu. Przede wszystkim jednak każdego dnia obcował ze swoją dawną rodziną, obserwował swojego jedynego syna. Przeżywał wtedy wewnętrzne rozterki, ponieważ musiał wybierać pomiędzy własnym szczęściem, a dobrem Ojczyzny. Bohater był tak oddany sprawie powstania i odzyskania przez Polskę niepodległości, że był gotów oddać za nią wszystko. Dokonał trudnego wyboru i z pewnością ciężko było mu przyglądać się z boku na poczynania Tadeusza, dlatego pełnił wobec niego rolę anioła stróża, ratując go co jakiś czas z opresji. Do końca życia musiał zmagać się ze swoim wewnętrznym rozdarciem i nawet na łożu śmierci nie wyjawił synowi swojej prawdziwej tożsamości.
Jak na bohatera romantycznego przystało Ksiądz Robak kierował się wzniosłymi celami oraz był gotów oddać własne życie za sprawę i ludzi. Po ucieczce z Polski do Rzymu i złożeniu ślubów kapłańskich Soplica całkowicie poświęcił swe życie sprawie niepodległości Ojczyzny. Każdy jego krok i czyn podporządkowane były jednemu celowi. Wyzbył się własnych potrzeb i zapędów, aby w ten sposób nie ulec rozproszeniu. O tym, że był gotów poświęcić własne życie za sprawę i ludzi najlepiej świadczy fakt, że nawet jako mnich nie wahał się chwycić za strzelbę. Wielokrotnie brał czynny udział w walkach, robiąc użytek ze swoich świetnych zdolności strzeleckich.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Jacek Soplica jako bohater romantyczny
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWewnętrzne rozdarcie, to kolejna cecha romantyczna, którą możemy odnaleźć u głównego bohatera „Pana Tadeusza”. Jacek Soplica znalazł się w niezwykle trudnej sytuacji – powrócił po wielu latach do rodzinnego domu, lecz nie mógł nikomu zdradzić swojej prawdziwej tożsamości. Jako Ksiądz Robak spotykał ludzi, z którymi łączyły go kiedyś bliższe lub dalsze relacje, wspomnienia, wciąż natykał się na miejsca bliskie jego sercu. Przede wszystkim jednak każdego dnia obcował ze swoją dawną rodziną, obserwował swojego jedynego syna. Przeżywał wtedy wewnętrzne rozterki, ponieważ musiał wybierać pomiędzy własnym szczęściem, a dobrem Ojczyzny. Bohater był tak oddany sprawie powstania i odzyskania przez Polskę niepodległości, że był gotów oddać za nią wszystko. Dokonał trudnego wyboru i z pewnością ciężko było mu przyglądać się z boku na poczynania Tadeusza, dlatego pełnił wobec niego rolę anioła stróża, ratując go co jakiś czas z opresji. Do końca życia musiał zmagać się ze swoim wewnętrznym rozdarciem i nawet na łożu śmierci nie wyjawił synowi swojej prawdziwej tożsamości.
Jak na bohatera romantycznego przystało Ksiądz Robak kierował się wzniosłymi celami oraz był gotów oddać własne życie za sprawę i ludzi. Po ucieczce z Polski do Rzymu i złożeniu ślubów kapłańskich Soplica całkowicie poświęcił swe życie sprawie niepodległości Ojczyzny. Każdy jego krok i czyn podporządkowane były jednemu celowi. Wyzbył się własnych potrzeb i zapędów, aby w ten sposób nie ulec rozproszeniu. O tym, że był gotów poświęcić własne życie za sprawę i ludzi najlepiej świadczy fakt, że nawet jako mnich nie wahał się chwycić za strzelbę. Wielokrotnie brał czynny udział w walkach, robiąc użytek ze swoich świetnych zdolności strzeleckich.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -