Jesteś w:
Kordian
Pierwsza historia sługi Kordiana – Grzegorza – to bajka „O Janku, co psom szył buty”. Jej bohaterem jest młodzieniec pochodzący z ludu – Janek. Za młodu to hulaka i utracjusz, jednak doświadczenie uczy go, że dzięki uczciwej pracy może się wzbogacić i osiągnąć wysokie stanowiska. Bajka ma przede wszystkim znaczenie dydaktyczne. Ukazuje, że dzięki uczciwej pracy, lojalności i pójściu na kompromis można osiągnąć karierę. Słowacki przedstawia jeden z modeli rozwoju i kształcenia młodych Polaków w epoce zaborów, do której jednak odnosi się ironicznie.
Kolejna historia starego sługi dotyczy wspomnień z czasów epoki napoleońskiej. Utrzymana jest w formie gawędy starego wiarusa. Opiera się na współczesnych Słowackiemu opowieściach żołnierzy, którzy walczyli wraz z Napoleonem. Grzegorz przywołuje wspomnienia bitwy pod piramidami. Czyni to w sposób naiwny i charakterystyczny dla świadomości swojej klasy. Wspomina o tym, jak wraz z armią do Egiptu udali się uczeni i artyści. Napoleon zagrzewał do walki wojskowych, którzy wygrywali kolejne walki. Kordian nie chce słuchać tej opowieści – uświadamia mu ona, ze jest bierny, niezdolny do aktywnych czynów.
Trzecia opowieść Grzegorza, także oparta na jego doświadczeniach, dotyczy kampanii moskiewskiej w 1812 roku. Od pozostałych historii różni ją poważna, patetyczna tonacja. Stary wojak wspomina postać Kazimierza – młodego oficera wojsk polskich walczącego pod wodzą Napoleona. Przywołuje fakt wzięcia wojsk polskich do niewoli przez Rosjan i bohaterskim buncie jednego z więźniów – Kazimierza. Kordian uświadamia sobie różnice między planami, zamiarami, a czynnym działaniem. Powoduje to refleksję nad własną bezsilnością i bezużytecznością. Bohater pragnie poszukiwać „własnych dróg”.
Interpretacja opowieści Grzegorza
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPierwsza historia sługi Kordiana – Grzegorza – to bajka „O Janku, co psom szył buty”. Jej bohaterem jest młodzieniec pochodzący z ludu – Janek. Za młodu to hulaka i utracjusz, jednak doświadczenie uczy go, że dzięki uczciwej pracy może się wzbogacić i osiągnąć wysokie stanowiska. Bajka ma przede wszystkim znaczenie dydaktyczne. Ukazuje, że dzięki uczciwej pracy, lojalności i pójściu na kompromis można osiągnąć karierę. Słowacki przedstawia jeden z modeli rozwoju i kształcenia młodych Polaków w epoce zaborów, do której jednak odnosi się ironicznie.
Kolejna historia starego sługi dotyczy wspomnień z czasów epoki napoleońskiej. Utrzymana jest w formie gawędy starego wiarusa. Opiera się na współczesnych Słowackiemu opowieściach żołnierzy, którzy walczyli wraz z Napoleonem. Grzegorz przywołuje wspomnienia bitwy pod piramidami. Czyni to w sposób naiwny i charakterystyczny dla świadomości swojej klasy. Wspomina o tym, jak wraz z armią do Egiptu udali się uczeni i artyści. Napoleon zagrzewał do walki wojskowych, którzy wygrywali kolejne walki. Kordian nie chce słuchać tej opowieści – uświadamia mu ona, ze jest bierny, niezdolny do aktywnych czynów.
Trzecia opowieść Grzegorza, także oparta na jego doświadczeniach, dotyczy kampanii moskiewskiej w 1812 roku. Od pozostałych historii różni ją poważna, patetyczna tonacja. Stary wojak wspomina postać Kazimierza – młodego oficera wojsk polskich walczącego pod wodzą Napoleona. Przywołuje fakt wzięcia wojsk polskich do niewoli przez Rosjan i bohaterskim buncie jednego z więźniów – Kazimierza. Kordian uświadamia sobie różnice między planami, zamiarami, a czynnym działaniem. Powoduje to refleksję nad własną bezsilnością i bezużytecznością. Bohater pragnie poszukiwać „własnych dróg”.