Jesteś w:
Kordian
Jednym z głównych motywów, który możemy obserwować w dramacie „Kordian” jest motyw dojrzewania. Tytułowego bohatera poznajemy jako piętnastoletniego chłopca. Przepełniony jest młodzieńczymi wahaniami, targa nim „jaskółczy niepokój”. Pragnie dokonać wielkich czynów, jednak jest do tego niezdolny. Czuje się bezwartościowy i bezużyteczny, nie może się zdecydować jaki cel w życiu obrać. Mają mu w tym pomóc opowieści sługi Grzegorza, jednak ich przesłanie jeszcze bardziej uświadamia bohaterowi jego bierność. Ponadto Kordian odczuwa uczucie wielkiej miłości do starszej od siebie Laury. Kobieta odrzuca jednak jego uczucie. Młodzieńczy idealizm i wahania, a także miłosny zawód popychają bohatera do nieodpowiedzialnej samobójczej próby.
W akcie II dramatu obserwujemy kolejne etapy zdobywania doświadczeń życiowych przez bohatera. W Londynie parkowy stróż przekonuje go, ze największą wartość na świecie mają pieniądze – można za nie zdobyć wszystko. Pochylony nad lekturą „Króla Leara” Kordian uświadamia sobie, że literatura kreśli jedynie wyidealizowany obraz świata, daleki od rzeczywistego. Romans z Wiolettą, zakończony odejściem dziewczyny sprawiają, że traci on wiarę w istnienie miłości idealnej. Z kolei rozmowa z papieżem powoduje, iż upada autorytet papiestwa.
Po przykrych doświadczeniach dokonuje się przemiana bohatera. Na szczycie Mont Blanc wybiera swój cel – pragnie być polskim Winkelriedem – bohaterem narodowym, który poświęci się dla ojczyzny. Jego postawa nie jest jednak w pełni dojrzała. Do amoralnego planu zgładzenia cara nie udaje mu się przekonać innych spiskowców. Podejmuje się tego czynu samotnie, jednak nie jest wystarczająco silny. Ugina się przed Strachem i Imaginacją i mdleje przed drzwiami sypialni cara.
Gorzka lekcję dla młodego patrioty stanowi rozmowa z Doktorem w szpitalu wariatów. Szatan uświadamia mu, że jednostkowe poświęcenie nie pomoże odzyskać wolności przez ojczyznę. Bohater zyskuje kolejną gorzką lekcję. Jego młodzieńczy, patriotyczny zapał w konfrontacji z autentyczną sytuacją społeczno-polityczną skazany jest na klęskę. Mimo to bohater wykreowany przez Słowackiego to postać pozytywna. Przez cały dramat zyskuje kolejne doświadczenia. Poznajemy go jako niedojrzałego chłopca. W ostatnim akcie dwudziestoletni młodzieniec mimo poniesionej porażki jest narodowym bohaterem, podejmuje czynną walkę z zaborcą wbrew otoczeniu i sytuacji. Świadczy to o jego wielkiej miłości do ojczyzny i przemiany z biernego i niedojrzałego bohatera w osobę zdolną do czynu w imię wyższych wartości.
Motyw dojrzewania w „Kordianie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJednym z głównych motywów, który możemy obserwować w dramacie „Kordian” jest motyw dojrzewania. Tytułowego bohatera poznajemy jako piętnastoletniego chłopca. Przepełniony jest młodzieńczymi wahaniami, targa nim „jaskółczy niepokój”. Pragnie dokonać wielkich czynów, jednak jest do tego niezdolny. Czuje się bezwartościowy i bezużyteczny, nie może się zdecydować jaki cel w życiu obrać. Mają mu w tym pomóc opowieści sługi Grzegorza, jednak ich przesłanie jeszcze bardziej uświadamia bohaterowi jego bierność. Ponadto Kordian odczuwa uczucie wielkiej miłości do starszej od siebie Laury. Kobieta odrzuca jednak jego uczucie. Młodzieńczy idealizm i wahania, a także miłosny zawód popychają bohatera do nieodpowiedzialnej samobójczej próby.
W akcie II dramatu obserwujemy kolejne etapy zdobywania doświadczeń życiowych przez bohatera. W Londynie parkowy stróż przekonuje go, ze największą wartość na świecie mają pieniądze – można za nie zdobyć wszystko. Pochylony nad lekturą „Króla Leara” Kordian uświadamia sobie, że literatura kreśli jedynie wyidealizowany obraz świata, daleki od rzeczywistego. Romans z Wiolettą, zakończony odejściem dziewczyny sprawiają, że traci on wiarę w istnienie miłości idealnej. Z kolei rozmowa z papieżem powoduje, iż upada autorytet papiestwa.
Po przykrych doświadczeniach dokonuje się przemiana bohatera. Na szczycie Mont Blanc wybiera swój cel – pragnie być polskim Winkelriedem – bohaterem narodowym, który poświęci się dla ojczyzny. Jego postawa nie jest jednak w pełni dojrzała. Do amoralnego planu zgładzenia cara nie udaje mu się przekonać innych spiskowców. Podejmuje się tego czynu samotnie, jednak nie jest wystarczająco silny. Ugina się przed Strachem i Imaginacją i mdleje przed drzwiami sypialni cara.
Gorzka lekcję dla młodego patrioty stanowi rozmowa z Doktorem w szpitalu wariatów. Szatan uświadamia mu, że jednostkowe poświęcenie nie pomoże odzyskać wolności przez ojczyznę. Bohater zyskuje kolejną gorzką lekcję. Jego młodzieńczy, patriotyczny zapał w konfrontacji z autentyczną sytuacją społeczno-polityczną skazany jest na klęskę. Mimo to bohater wykreowany przez Słowackiego to postać pozytywna. Przez cały dramat zyskuje kolejne doświadczenia. Poznajemy go jako niedojrzałego chłopca. W ostatnim akcie dwudziestoletni młodzieniec mimo poniesionej porażki jest narodowym bohaterem, podejmuje czynną walkę z zaborcą wbrew otoczeniu i sytuacji. Świadczy to o jego wielkiej miłości do ojczyzny i przemiany z biernego i niedojrzałego bohatera w osobę zdolną do czynu w imię wyższych wartości.