Jesteś w:
Kordian
Juliusz Słowacki kreując postać Kordiana z jednej strony odwoływał się do koncepcji i cech bohatera romantycznego, z drugiej zaproponował własną wizję dojrzewania i decyzji swej ponadprzeciętnej postaci.
Kordian to przedstawiciel swoich czasów,. Urodził się na początku XIX wieku już w zniewolonej Polsce. Należy do warstwy szlacheckiej. Odczuwa bierność, czuje się bezużyteczny, a jednak wciąż marzy by dokonać wielkich czynów.
Tak jak większość bohaterów polskiego romantyzmu Kordian to nadwrażliwy poeta, który silnie odczuwa i odbiera otaczający go świat. Zakochuje się nieszczęśliwie w starszej od siebie Laurze. Kobieta docenia jego wrażliwość, jednak uważa go za niedojrzałego i odrzuca jego względy. Młodzieniec czując się wyobcowany i samotny, podobnie jak Werter w „Cierpieniach młodego Wertera” usiłuje popełnić samobójstwo. Jego próba okazuje się jednak nieudana.
Postać Kordiana pasuje także do romantycznej wizji bohatera – wędrowcy. Wyrusza on podróż po Europie, podczas której dojrzewa, zyskuje wiedzę o świecie, która jest inna niż jego młodzieńcze ideały. Na szczycie Mont Blanc, niczym mickiewiczowski Konrad, wygłasza swój monolog. Czuje olbrzymią moc, pragnie przewodzić innym, mówi: „Jam jest posąg człowieka na posągu świata!”.
Jako romantyczny polski bohater Kordian to patriota. Postanawia poświęcić się na ołtarzu ojczyzny, pragnąc odzyskać dla Polski wolność. Wierzy, że jednostkowy czym może zmienić historię, dlatego postanawia sam zabić cara. Ulega jednak swym wątpliwościom i mdleje u progu carskiej sypialni. Kordian to także osoba szalona – po próbie morderstwa trafia do szpitala wariatów, gdzie przekonuje się, że jego czyn jest płonny.
Kordian to typowy romantyczny bohater, który podczas rozgrywania się kolejnych dramatycznych wydarzeń dojrzewa. Z nieszczęśliwego kochanka kobiety zmienia się w kochanka ojczyzny i poświęca się dla kraju. Kordian, podobnie jak inni romantyczni bohaterowie, to jednostka wybitna, która mierzy się ze światem, przeznaczeniem swego narodu, ale i samym sobą. Główny bohater dramatu Słowackiego to indywidualista, wyrastający ponad innych. Czuje się wyobcowany, niezrozumiany, a przez to samotny. Podejmuje jednostkowy bunt przeciwko złu świata i tragicznej sytuacji swego kraju. Nawet wbrew głosom większości i boskim nakazom decyduje się dokonać zbrodni – zabić cara. Kieruje się szlachetnymi pobudkami: patriotyzmem i umiłowaniem innych ludzi. Gotowy jest do poświęceń, a nawet oddania własnego życia w imię dobra ojczyzny i jej obywateli, czuje się za nich odpowiedzialny. Mimo ogromnej determinacji wciąż jednak przezywa wewnętrzne rozdarcie.
Kordian jako bohater romantyczny
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJuliusz Słowacki kreując postać Kordiana z jednej strony odwoływał się do koncepcji i cech bohatera romantycznego, z drugiej zaproponował własną wizję dojrzewania i decyzji swej ponadprzeciętnej postaci.
Kordian to przedstawiciel swoich czasów,. Urodził się na początku XIX wieku już w zniewolonej Polsce. Należy do warstwy szlacheckiej. Odczuwa bierność, czuje się bezużyteczny, a jednak wciąż marzy by dokonać wielkich czynów.
Tak jak większość bohaterów polskiego romantyzmu Kordian to nadwrażliwy poeta, który silnie odczuwa i odbiera otaczający go świat. Zakochuje się nieszczęśliwie w starszej od siebie Laurze. Kobieta docenia jego wrażliwość, jednak uważa go za niedojrzałego i odrzuca jego względy. Młodzieniec czując się wyobcowany i samotny, podobnie jak Werter w „Cierpieniach młodego Wertera” usiłuje popełnić samobójstwo. Jego próba okazuje się jednak nieudana.
Postać Kordiana pasuje także do romantycznej wizji bohatera – wędrowcy. Wyrusza on podróż po Europie, podczas której dojrzewa, zyskuje wiedzę o świecie, która jest inna niż jego młodzieńcze ideały. Na szczycie Mont Blanc, niczym mickiewiczowski Konrad, wygłasza swój monolog. Czuje olbrzymią moc, pragnie przewodzić innym, mówi: „Jam jest posąg człowieka na posągu świata!”.
Jako romantyczny polski bohater Kordian to patriota. Postanawia poświęcić się na ołtarzu ojczyzny, pragnąc odzyskać dla Polski wolność. Wierzy, że jednostkowy czym może zmienić historię, dlatego postanawia sam zabić cara. Ulega jednak swym wątpliwościom i mdleje u progu carskiej sypialni. Kordian to także osoba szalona – po próbie morderstwa trafia do szpitala wariatów, gdzie przekonuje się, że jego czyn jest płonny.
Kordian to typowy romantyczny bohater, który podczas rozgrywania się kolejnych dramatycznych wydarzeń dojrzewa. Z nieszczęśliwego kochanka kobiety zmienia się w kochanka ojczyzny i poświęca się dla kraju. Kordian, podobnie jak inni romantyczni bohaterowie, to jednostka wybitna, która mierzy się ze światem, przeznaczeniem swego narodu, ale i samym sobą. Główny bohater dramatu Słowackiego to indywidualista, wyrastający ponad innych. Czuje się wyobcowany, niezrozumiany, a przez to samotny. Podejmuje jednostkowy bunt przeciwko złu świata i tragicznej sytuacji swego kraju. Nawet wbrew głosom większości i boskim nakazom decyduje się dokonać zbrodni – zabić cara. Kieruje się szlachetnymi pobudkami: patriotyzmem i umiłowaniem innych ludzi. Gotowy jest do poświęceń, a nawet oddania własnego życia w imię dobra ojczyzny i jej obywateli, czuje się za nich odpowiedzialny. Mimo ogromnej determinacji wciąż jednak przezywa wewnętrzne rozdarcie.