Jesteś w:
Kordian
Pełny tytuł dramatu słowackiego brzmi: „Kordian. Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny”. Pierwsza jego część to imię głównego bohatera dramatu. Można wywieść je od łacińskiego słowa „cor” oznaczającego serce i rozumieć jako człowieka kierującego się w swym postępowaniu sercem. Dziewiętnastowieczne słowniki, podając wyrazy zaczynające się od rdzenia „kor-” (kordiaczny, kordialny) wskazują na pewną chorobę ducha, „ckliwość serca”, tęskność, ale także odwagę, śmiałość i swarliwość.
Określenie w tytule „Pierwsza część trylogii” wskazuje na zamysł Słowackiego kontynuowania wielkiego dramatu. Świadczą o tym także „Przygotowanie” i „Prolog”, które są wstępem do większej całości. Z korespondencji Słowackiego wynika, że kontynuował on pracę nad drugą, a także trzecią częścią, jednak ostatecznie nic z tych planów nie wyszło. W 1838 roku pisał nawet do paryskiego księgarza „Moja trzecia część »Kordiana« spalona […]”. Zapowiedź kolejnych części pomocna jest w interpretacji ostatniej sceny utworu. Ostatecznie nie wiemy, czy bohater stojący przed plutonem egzekucyjnym zginie. Wspomnienie o dalszych częściach utworu sugeruje, że akt ułaskawienia dotrze na czas.
Podtytuł „Spisek koronacyjny” związany jest z głównym wątkiem utworu i zapowiada jego treść. Odnosi się do wydarzeń z nie tak odległej piszącemu Słowackiemu historii – koronacji cara Mikołaja I w maju 1829 roku w Warszawie na króla Polski. Był to moment tragiczny i upokarzający w naszych dziejach narodowych. Despota i władca zaborczego państwa miał stanąć w poczcie królów Polski. Patriotyczna młodzież przygotowywała wówczas plany zamachu na władcę, jednak głównie z powodu sprzeciwu starszych plany konspiratorów nie doszły do skutku.
„Kordian” – interpretacja tytułu
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPełny tytuł dramatu słowackiego brzmi: „Kordian. Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny”. Pierwsza jego część to imię głównego bohatera dramatu. Można wywieść je od łacińskiego słowa „cor” oznaczającego serce i rozumieć jako człowieka kierującego się w swym postępowaniu sercem. Dziewiętnastowieczne słowniki, podając wyrazy zaczynające się od rdzenia „kor-” (kordiaczny, kordialny) wskazują na pewną chorobę ducha, „ckliwość serca”, tęskność, ale także odwagę, śmiałość i swarliwość.
Określenie w tytule „Pierwsza część trylogii” wskazuje na zamysł Słowackiego kontynuowania wielkiego dramatu. Świadczą o tym także „Przygotowanie” i „Prolog”, które są wstępem do większej całości. Z korespondencji Słowackiego wynika, że kontynuował on pracę nad drugą, a także trzecią częścią, jednak ostatecznie nic z tych planów nie wyszło. W 1838 roku pisał nawet do paryskiego księgarza „Moja trzecia część »Kordiana« spalona […]”. Zapowiedź kolejnych części pomocna jest w interpretacji ostatniej sceny utworu. Ostatecznie nie wiemy, czy bohater stojący przed plutonem egzekucyjnym zginie. Wspomnienie o dalszych częściach utworu sugeruje, że akt ułaskawienia dotrze na czas.
Podtytuł „Spisek koronacyjny” związany jest z głównym wątkiem utworu i zapowiada jego treść. Odnosi się do wydarzeń z nie tak odległej piszącemu Słowackiemu historii – koronacji cara Mikołaja I w maju 1829 roku w Warszawie na króla Polski. Był to moment tragiczny i upokarzający w naszych dziejach narodowych. Despota i władca zaborczego państwa miał stanąć w poczcie królów Polski. Patriotyczna młodzież przygotowywała wówczas plany zamachu na władcę, jednak głównie z powodu sprzeciwu starszych plany konspiratorów nie doszły do skutku.