Jesteś w:
Jądro ciemności
W 1890 roku Conrad – Korzeniowski w charakterze kapitana statku należącego do Belgijskiej Spółki Akcyjnej do Handlu z Górnym Kongiem wyruszył z Marsylii w podróż do Afryki. To, co zdarzyło się w czasie tej podróży znalazło swoje potwierdzenie literackie w postaci noweli „Jądro ciemności”.
W tamtym czasie położone w środkowej Afryce nad Oceanem Atlantyckim Kongo było kolonią – głównie francuską. Ta część, w której znalazł się Conrad stanowiła prywatną własność króla belgijskiego, Leopolda II. Pozostały obszar / teren dzisiejszej Kabindy / zajmowali Portugalczycy. Z tego powodu Conrad pisząc o Afryce mówi ogólnie o polityce kolonialnej Europejczyków.
Kolonializm w Kongo zaczął się już w końcu XV wieku – wraz z przybyciem europejskich odkrywców. Kraj zamieszkiwały wówczas ludy Bantu, które podbiły wcześniej Pigmejów. Jako pierwsi dotarli tutaj z Europy Portugalczycy. Narzucili oni miejscowej ludności chrześcijaństwo. W następnej kolejności zaczęli wywozić Afrykańczyków jako niewolników na plantacje. To wywołało bunty.
Z powodu buntów pozycja Portugalczyków na terenie Konga osłabła, co wykorzystali Francuzi. Rozpoczęli oni nową kolonizację Konga. Zaczęli zakładać faktorie do handlu niewolnikami. W 1875 roku pojawili się pierwsi osadnicy. W 1891 roku, gdy Conrad skończył swoją podróż po Afryce, założono kolonię pod nazwą Kongo Francuskie, przemianowaną później na Kongo Środkowe.
Niepodległość Kongo uzyskało późno, bo dopiero w 1960 roku. Powstało państwo pod nazwą Kongo – Brazzaville. W 1963 roku zamach stanu spowodował przejęcie władzy przez jednopartyjną dyktaturę marksistowsko-leninowską. Próby odejścia od tego systemu nie powiodły się. Po różnych załamaniach, między innymi związanych z upadkiem ZSRR, jednopartyjny system socjalistyczny utrzymał się.
„Jądro ciemności” - tło historyczne
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW 1890 roku Conrad – Korzeniowski w charakterze kapitana statku należącego do Belgijskiej Spółki Akcyjnej do Handlu z Górnym Kongiem wyruszył z Marsylii w podróż do Afryki. To, co zdarzyło się w czasie tej podróży znalazło swoje potwierdzenie literackie w postaci noweli „Jądro ciemności”.
W tamtym czasie położone w środkowej Afryce nad Oceanem Atlantyckim Kongo było kolonią – głównie francuską. Ta część, w której znalazł się Conrad stanowiła prywatną własność króla belgijskiego, Leopolda II. Pozostały obszar / teren dzisiejszej Kabindy / zajmowali Portugalczycy. Z tego powodu Conrad pisząc o Afryce mówi ogólnie o polityce kolonialnej Europejczyków.
Kolonializm w Kongo zaczął się już w końcu XV wieku – wraz z przybyciem europejskich odkrywców. Kraj zamieszkiwały wówczas ludy Bantu, które podbiły wcześniej Pigmejów. Jako pierwsi dotarli tutaj z Europy Portugalczycy. Narzucili oni miejscowej ludności chrześcijaństwo. W następnej kolejności zaczęli wywozić Afrykańczyków jako niewolników na plantacje. To wywołało bunty.
Z powodu buntów pozycja Portugalczyków na terenie Konga osłabła, co wykorzystali Francuzi. Rozpoczęli oni nową kolonizację Konga. Zaczęli zakładać faktorie do handlu niewolnikami. W 1875 roku pojawili się pierwsi osadnicy. W 1891 roku, gdy Conrad skończył swoją podróż po Afryce, założono kolonię pod nazwą Kongo Francuskie, przemianowaną później na Kongo Środkowe.
Niepodległość Kongo uzyskało późno, bo dopiero w 1960 roku. Powstało państwo pod nazwą Kongo – Brazzaville. W 1963 roku zamach stanu spowodował przejęcie władzy przez jednopartyjną dyktaturę marksistowsko-leninowską. Próby odejścia od tego systemu nie powiodły się. Po różnych załamaniach, między innymi związanych z upadkiem ZSRR, jednopartyjny system socjalistyczny utrzymał się.