Jesteś w:
Makbet
W tragedii Szekspira „Makbet” tytułowy bohater i jego żona dokonują zabójstwa króla Dunkana. Morderstwo to ma utorować im drogę do tronu Szkocji. Myśl o morderstwie rodzi się w umyśle Makbeta za sprawą napotkanych czarownic. To co mówią do niego czarownice odbiera jako wyrocznię.
Makbet jest żołnierzem, tanem Glamis, po wygranej bitwie zostaje tanem Kawdoru. Wie jaka kara spotkała byłego tana Kawdoru za zdradę króla i spiskowanie z Norwegami. Nie są mu obce takie pojęcia jak honor rycerski i praworządność. Z tego powodu myśl o zbrodni budzi w nim odrazę. Zamordowanie starego króla wydaje mu się czynem haniebnym.
Inny stosunek ma do tego jego żona, Lady Makbet - „kilka kropel wody oczyści nas wnet z plamy tego czynu”. Jest ona głęboko przekonana o tym, że tytuł królewski zapewni mężowi i jej bezkarność. Zaślepiona perspektywą wspólnego z Makbetem panowania na tronie Szkocji uważa, że zabójstwo króla Dunkana jest koniecznością. O tym stara się przekonać męża, używając najróżniejszych środków perswazji.
Gdy zbrodnia zostaje już popełniona, Lady Makbet własnymi rękami maże krwią uśpionych strażników. Następnego dnia Makbet obwinia ich o zbrodnię i zabija zanim cokolwiek będą mogli wyjaśnić. Są to sytuacje, gdy małżonkowie zgodnie ze sobą współdziałają. Ten stan trwa aż do zabójstwa Banka. Makbet przechodzi wówczas załamanie psychiczne. Wiadomość, że Banko nie żyje ale jego syn uciekł z rąk zabójców wprawia go w paniczny strach – dostaje halucynacji w czasie uczty. Lady Makbet zachowuje zimną krew, stara się wyjaśnić gościom dziwne zachowanie swojego męża i wyprowadzić go z tego stanu.
Po śmierci Banka sytuacja odwraca się – Makbet obojętnieje, staje się bezdusznym tyranem i zbrodniarzem – „zły plon bezprawia nowym tylko bezprawiem poprawia”. Jego żona nie jest już dla niego tak bliską osobą jak dawniej. Na dodatek Lady Makbet załamuje się psychicznie. Ciągle widzi krew. Nie sypia, rozpamiętuje popełnione zbrodnie. Z nikim nie może o tym porozmawiać, ponieważ musi zachować tajemnicę. Służba nie podejrzewa jej o współdziałanie w zbrodniach Makbeta. W ich oczach jest ona ofiarą krwawych rządów swojego męża.
Lady Makbet nie wytrzymuje psychicznie sytuacji, w jaką zabrnęła razem z mężem. Obłąkana popełnia samobójstwo. Makbet tymczasem, nazywany przez lud „psem z piekła”i poddawany ocenie na dworze angielskim czeka na dalszy rozwój wypadków. By umocnić się w swojej postawie, szuka pomocy w wyroczni wiedźm. Te przedstawiają mu wizje, które interpretuje na swoją korzyść. Jego ocena sytuacji okazuje się jednak błędna. Przyparty do muru wybiera śmierć i ginie w pojedynku z Makdufem. Jego miejsce ma zająć teraz prawowity następca tronu, Malkolm.
Różnica postaw Makbeta i Lady Makbet wobec morderstwa
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW tragedii Szekspira „Makbet” tytułowy bohater i jego żona dokonują zabójstwa króla Dunkana. Morderstwo to ma utorować im drogę do tronu Szkocji. Myśl o morderstwie rodzi się w umyśle Makbeta za sprawą napotkanych czarownic. To co mówią do niego czarownice odbiera jako wyrocznię.
Makbet jest żołnierzem, tanem Glamis, po wygranej bitwie zostaje tanem Kawdoru. Wie jaka kara spotkała byłego tana Kawdoru za zdradę króla i spiskowanie z Norwegami. Nie są mu obce takie pojęcia jak honor rycerski i praworządność. Z tego powodu myśl o zbrodni budzi w nim odrazę. Zamordowanie starego króla wydaje mu się czynem haniebnym.
Inny stosunek ma do tego jego żona, Lady Makbet - „kilka kropel wody oczyści nas wnet z plamy tego czynu”. Jest ona głęboko przekonana o tym, że tytuł królewski zapewni mężowi i jej bezkarność. Zaślepiona perspektywą wspólnego z Makbetem panowania na tronie Szkocji uważa, że zabójstwo króla Dunkana jest koniecznością. O tym stara się przekonać męża, używając najróżniejszych środków perswazji.
Gdy zbrodnia zostaje już popełniona, Lady Makbet własnymi rękami maże krwią uśpionych strażników. Następnego dnia Makbet obwinia ich o zbrodnię i zabija zanim cokolwiek będą mogli wyjaśnić. Są to sytuacje, gdy małżonkowie zgodnie ze sobą współdziałają. Ten stan trwa aż do zabójstwa Banka. Makbet przechodzi wówczas załamanie psychiczne. Wiadomość, że Banko nie żyje ale jego syn uciekł z rąk zabójców wprawia go w paniczny strach – dostaje halucynacji w czasie uczty. Lady Makbet zachowuje zimną krew, stara się wyjaśnić gościom dziwne zachowanie swojego męża i wyprowadzić go z tego stanu.
Po śmierci Banka sytuacja odwraca się – Makbet obojętnieje, staje się bezdusznym tyranem i zbrodniarzem – „zły plon bezprawia nowym tylko bezprawiem poprawia”. Jego żona nie jest już dla niego tak bliską osobą jak dawniej. Na dodatek Lady Makbet załamuje się psychicznie. Ciągle widzi krew. Nie sypia, rozpamiętuje popełnione zbrodnie. Z nikim nie może o tym porozmawiać, ponieważ musi zachować tajemnicę. Służba nie podejrzewa jej o współdziałanie w zbrodniach Makbeta. W ich oczach jest ona ofiarą krwawych rządów swojego męża.
Lady Makbet nie wytrzymuje psychicznie sytuacji, w jaką zabrnęła razem z mężem. Obłąkana popełnia samobójstwo. Makbet tymczasem, nazywany przez lud „psem z piekła”i poddawany ocenie na dworze angielskim czeka na dalszy rozwój wypadków. By umocnić się w swojej postawie, szuka pomocy w wyroczni wiedźm. Te przedstawiają mu wizje, które interpretuje na swoją korzyść. Jego ocena sytuacji okazuje się jednak błędna. Przyparty do muru wybiera śmierć i ginie w pojedynku z Makdufem. Jego miejsce ma zająć teraz prawowity następca tronu, Malkolm.