Jesteś w:
Makbet
A zatem przyjrzyjmy się osobie króla Makbeta. Zasiadł on na tronie Szkocji po śmierci króla Dunkana. Jako szlachetnie urodzony i spokrewniony z rodem królewskim miał prawo do ubiegania się o ten najwyższy tytuł w państwie. Przed nim jednak do objęcia tronu miał prawo Malkolm, syn króla Dunkana.
Stało się jednak inaczej. Król Dunkan został zamordowany, Malkolm schronił się w Anglii a tron objął Makbet. Już w tym momencie należało podejrzewać, że kryje się za tym ukartowany spisek. I nie jest to spisek Malkolma na życie własnego ojca, skoro zmarły chciał przekazać mu tron. Trzeba było jednak kolejnych zbrodni aby osoba Makbeta ukazała się jego poddanym w zupełnie nowym świetle. Wcześniej widziano go jako walecznego rycerza oddanego swojemu królowi, który godnie może zastąpić jego miejsce. Po ujawnieniu zbrodni ukazała się wszystkim wyzuta z honoru i moralności postać krwawego tyrana rządnego władzy.
Czyż Makbet za życia króla Dunkana nie opływał w dostatek i tytuły?... Czyż nie cieszył się zasłużoną sławą?... Czy król Dunkan odpychał go od siebie i lekceważył?... Nie. Król Dunkan wysoko cenił jego zasługi, traktował jak oddanego rycerza i hojnie wynagradzał jego czyny na polu walki. Tym większe rozgoryczenie i odrazę wzbudza fakt, że Makbet dopuścił się na nim zbrodni zabójstwa.
Dopuściwszy się zbrodni na własnym królu, Makbet zatracił zdolność panowania nad sobą. Obawa przed ujawnieniem zbrodni i strach przed utratą władzy kazały mu dokonać kolejnych zabójstw. Nie oszczędził nawet swojego przyjaciela, Banka, na którego nasłał skrytobójców. Jego ofiarą miał paść również syn Banka ale temu udało się wyrwać z rąk oprawców. W czasie, gdy dokonywano na zlecenie Makbeta zbrodni on sam ucztował na swoim zamku i obłudnie dopytywał się: dlaczegóż to Bank spóźnia się na ucztę? Jego nagłą chorobę pod koniec uczty wywołała wiadomość, że syn Banka uszedł z życiem.
Kolejną ohydną zbrodnią stało się zamordowanie żony i dziecka Makdufa – dwóch niewinnych istot zupełnie nieświadomych rozgrywek politycznych, jakie toczą się w Szkocji. Żona Makdufa nie potrafiła nawet wyjaśnić: dlaczego jej mąż nagle opuścił ją i dziecko oraz dokąd się udał?
W świetle tych czynów wyraźnie widać, że panowanie Makbeta w Szkocji stało się równoznaczne z bezprawiem. Jego zasiadanie na tronie Szkocji można uznać za uzurpację. Malkolm, któremu należał się zgodnie z prawem tron Szkocji, nie objął go tylko dlatego, że musiał opuścić kraj, by chronić własne życie. Jego decyzja okazała się słuszna. Gdyby pozostał w kraju, Makbet z pewnością dokonałby zamachu na jego życie, ponieważ zabójstwa traktował jako metodę działania. Wszystkie decyzje jakie podejmował Makbet wynikały z jego świadomego wyboru. Żadna zbrodnia nie była dziełem przypadku.
Oskarżenie Makbeta – mowa
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimA zatem przyjrzyjmy się osobie króla Makbeta. Zasiadł on na tronie Szkocji po śmierci króla Dunkana. Jako szlachetnie urodzony i spokrewniony z rodem królewskim miał prawo do ubiegania się o ten najwyższy tytuł w państwie. Przed nim jednak do objęcia tronu miał prawo Malkolm, syn króla Dunkana.
Stało się jednak inaczej. Król Dunkan został zamordowany, Malkolm schronił się w Anglii a tron objął Makbet. Już w tym momencie należało podejrzewać, że kryje się za tym ukartowany spisek. I nie jest to spisek Malkolma na życie własnego ojca, skoro zmarły chciał przekazać mu tron. Trzeba było jednak kolejnych zbrodni aby osoba Makbeta ukazała się jego poddanym w zupełnie nowym świetle. Wcześniej widziano go jako walecznego rycerza oddanego swojemu królowi, który godnie może zastąpić jego miejsce. Po ujawnieniu zbrodni ukazała się wszystkim wyzuta z honoru i moralności postać krwawego tyrana rządnego władzy.
Czyż Makbet za życia króla Dunkana nie opływał w dostatek i tytuły?... Czyż nie cieszył się zasłużoną sławą?... Czy król Dunkan odpychał go od siebie i lekceważył?... Nie. Król Dunkan wysoko cenił jego zasługi, traktował jak oddanego rycerza i hojnie wynagradzał jego czyny na polu walki. Tym większe rozgoryczenie i odrazę wzbudza fakt, że Makbet dopuścił się na nim zbrodni zabójstwa.
Dopuściwszy się zbrodni na własnym królu, Makbet zatracił zdolność panowania nad sobą. Obawa przed ujawnieniem zbrodni i strach przed utratą władzy kazały mu dokonać kolejnych zabójstw. Nie oszczędził nawet swojego przyjaciela, Banka, na którego nasłał skrytobójców. Jego ofiarą miał paść również syn Banka ale temu udało się wyrwać z rąk oprawców. W czasie, gdy dokonywano na zlecenie Makbeta zbrodni on sam ucztował na swoim zamku i obłudnie dopytywał się: dlaczegóż to Bank spóźnia się na ucztę? Jego nagłą chorobę pod koniec uczty wywołała wiadomość, że syn Banka uszedł z życiem.
Kolejną ohydną zbrodnią stało się zamordowanie żony i dziecka Makdufa – dwóch niewinnych istot zupełnie nieświadomych rozgrywek politycznych, jakie toczą się w Szkocji. Żona Makdufa nie potrafiła nawet wyjaśnić: dlaczego jej mąż nagle opuścił ją i dziecko oraz dokąd się udał?
W świetle tych czynów wyraźnie widać, że panowanie Makbeta w Szkocji stało się równoznaczne z bezprawiem. Jego zasiadanie na tronie Szkocji można uznać za uzurpację. Malkolm, któremu należał się zgodnie z prawem tron Szkocji, nie objął go tylko dlatego, że musiał opuścić kraj, by chronić własne życie. Jego decyzja okazała się słuszna. Gdyby pozostał w kraju, Makbet z pewnością dokonałby zamachu na jego życie, ponieważ zabójstwa traktował jako metodę działania. Wszystkie decyzje jakie podejmował Makbet wynikały z jego świadomego wyboru. Żadna zbrodnia nie była dziełem przypadku.