Jesteś w:
Makbet
Jeśli mówi się o problemie odpowiedzialności za władzę w tragedii Szekspira „Makbet”, należy przypomnieć sobie genezę utworu. Szekspir napisał ten dramat z okazji objęcia tronu Anglii przez Jakuba I, wraz z którym na tron angielski wstąpiła nowa dynastia – dynastia Stuartów.
„Makbet” w sposobie ukazania problemu przypomina średniowieczny moralitet. Toczy się w nim walka między dobrem za złem. Widać też wyraźnie jak wiele zależy od wyborów bohatera.
Główny bohater tragedii i jego żona dokonują złego wyboru / zabójstwo króla Dunkana /. Ten jeden zły wybór spycha ich na drogę kolejnych zbrodni i nieuchronnie prowadzi do klęski. Autor dramatu pokazuje w ten sposób, że zdobycie władzy to jedynie początek dłuższego procesu, jakim jest sprawowanie władzy. To, co dzieje się później można nazwać sposobem rządzenia. W przypadku Makbeta zdobycie władzy rozpoczyna się od zbrodni i w konsekwencji prowadzi do sposobu rządzenia opartego o zbrodnię.
Punktem wyjścia dla wszystkich tych problemów jest nieumiejętność podjęcia decyzji. Na początku tragedii Makbet nie jest złym człowiekiem. Zależy mu jednak bardzo na tym, aby przepowiednia czarownic spełniła się jak najszybciej, ponieważ zaspokaja ona jego aspiracje. Jest niezdecydowany co do dalszego sposobu działania. Chce by żona służyła mu poradą. Żona okazuje się jednak złym doradcą. Bierze ona pod uwagę przede wszystkim własne aspiracje a na dodatek uważa, że pary królewskiej nikt nie ośmieli się pociągnąć do odpowiedzialności.
Tragedia kończy się buntem poddanych, okrzyknięciem Makbeta tyranem i uzurpatorem, szukaniem pomocy na dworze angielskim a wreszcie ostateczną klęską głównego bohatera.
Szekspir w swoim dramacie pokazał parę podstawowych problemów związanych z władzą i z odpowiedzialnością za nią. Są to: legalne objęcie władzy, umiejętność podejmowania decyzji, posiadanie dobrych doradców i dokonywanie właściwych wyborów.
Tego dramatopisarz życzył królowi Jakubowi I, który rozpoczynał panowanie dynastii Stuartów w Anglii. Pierwszy raz tragedia „Makbet” została wystawiona w 1603 roku w obecności króla.
„Makbet” - problem odpowiedzialności za władzę
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJeśli mówi się o problemie odpowiedzialności za władzę w tragedii Szekspira „Makbet”, należy przypomnieć sobie genezę utworu. Szekspir napisał ten dramat z okazji objęcia tronu Anglii przez Jakuba I, wraz z którym na tron angielski wstąpiła nowa dynastia – dynastia Stuartów.
„Makbet” w sposobie ukazania problemu przypomina średniowieczny moralitet. Toczy się w nim walka między dobrem za złem. Widać też wyraźnie jak wiele zależy od wyborów bohatera.
Główny bohater tragedii i jego żona dokonują złego wyboru / zabójstwo króla Dunkana /. Ten jeden zły wybór spycha ich na drogę kolejnych zbrodni i nieuchronnie prowadzi do klęski. Autor dramatu pokazuje w ten sposób, że zdobycie władzy to jedynie początek dłuższego procesu, jakim jest sprawowanie władzy. To, co dzieje się później można nazwać sposobem rządzenia. W przypadku Makbeta zdobycie władzy rozpoczyna się od zbrodni i w konsekwencji prowadzi do sposobu rządzenia opartego o zbrodnię.
Punktem wyjścia dla wszystkich tych problemów jest nieumiejętność podjęcia decyzji. Na początku tragedii Makbet nie jest złym człowiekiem. Zależy mu jednak bardzo na tym, aby przepowiednia czarownic spełniła się jak najszybciej, ponieważ zaspokaja ona jego aspiracje. Jest niezdecydowany co do dalszego sposobu działania. Chce by żona służyła mu poradą. Żona okazuje się jednak złym doradcą. Bierze ona pod uwagę przede wszystkim własne aspiracje a na dodatek uważa, że pary królewskiej nikt nie ośmieli się pociągnąć do odpowiedzialności.
Tragedia kończy się buntem poddanych, okrzyknięciem Makbeta tyranem i uzurpatorem, szukaniem pomocy na dworze angielskim a wreszcie ostateczną klęską głównego bohatera.
Szekspir w swoim dramacie pokazał parę podstawowych problemów związanych z władzą i z odpowiedzialnością za nią. Są to: legalne objęcie władzy, umiejętność podejmowania decyzji, posiadanie dobrych doradców i dokonywanie właściwych wyborów.
Tego dramatopisarz życzył królowi Jakubowi I, który rozpoczynał panowanie dynastii Stuartów w Anglii. Pierwszy raz tragedia „Makbet” została wystawiona w 1603 roku w obecności króla.