Pan Tadeusz

Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim

Spis treści

Pełźnie jak żółw leniwa, ulewa brzemienna,
I z nieba aż do ziemi spuszcza długie smugi
Jak rozwite warkocze, to a deszczu smugi;

Żyd stary i powszechnie znany z poczciwości, [...]
Żyd poczciwy, Ojczyznę jak Polak kochał.

Muzykę znał, sam słynął muzycznym talentem;
Z cymbałami, narodu swego instrumentem,
Chadzał niegdyś po dworach i graniem zdumiewał,
I pieśniami, bo biegle i uczenie śpiewał.

Głupi niedźwiedziu! Gdybyś w mateczniku siedział,
Nigdy by się o tobie Wojski nie dowiedział; [...]

Natenczas Wojski chwycił na taśmie przypięty
Swój róg bawoli, długi, cętkowany, kręty
Jak wąż boa, oburącz do ust go przycisnął,
Wzdął policzki jak banię, w oczach krwią zabłysnął
Zasunął wpół powieki, wciągnął w głąb dół brzucha
I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha.

Jeden zwał się Doweyko, a drugi Domeyko.
Do niedźwiedzia obaj razem wystrzelili;
Kto zabił, trudno dociec, strasznie się kłócili
I przysięgali strzelać się przez niedźwiedzią skórę.

[...] I siostrzenicę wszystkim z kolei przedstawia:
naprzód Tadeuszowi, jako krewną bliską;
[...] Uczuł się nieszczęśliwym bardzo – poznał Zosię!
Po wzroście i po włosach światłych, i pogłosie;

[...] Niewdzięczny!
Szukałeś wzroku mego, teraz go unikasz,
Szukałeś rozmów ze mną, dziś uszy zamykasz,
Jakby w słowach, we wzorku mym była trucizna!
Dobrze mi tak, wiedziałam kto jesteś! – mężczyzna!
[...] Telimeno, Tadeusz rzekł, dalbóg, nietwarde
mam serce, ani ciebie unikam przez wzgardę,
ale uważ no sama, wszak nas widzą, śledzą,
czyż można tak otwarcie? Cóż ludzie powiedzą?
Wszak to nieprzyzwoicie, to, dalbóg, jest grzechem.

[...] Czas już, żebym ci powiedział
to, o czymem z pewnością wczoraj się dowiedział,
że nasz Tadeusz szczerze zakochany w Zosi.
Niechajże przed odjazdem o rękę jej prosi;
Mówiłem z Telimeną, już nam nie przeszkadza,
Zosia także się z wolą opiekunów zgadza.

Robak, nim zaczął mówić, w Klucznika oblicze
Wzrok utkwił i milczenie zachował tajemnicze. [...]
Jam jest Jacek Soplica....

[...] Jam się ożenił,
z pierwszą, którąm napotkał, dziewczyną ubogą!
űlem zrobił – jakże byłem ukarany srogo!
Nie kochałem jej, biedna matka Tadeusza,
Najprzywiązańsza do mnie, najpoczciwsza dusza [...].

Tadeusz krzyknął: Zdrowie Spółobywateli,
Wolnych, równych Polaków! - Wnoszę Ludu zdrowie!
Rzekł Dąbrowski; lud krzyknął: Niech żyją Wodzowie,
Wiwat Wojsko, wiwat Lud, wiwat wszystkie Stany!

Było cymbalistów wielu,
Ale żaden z nich nie śmiał zagrać przy Jankielu [...].
Wiedzą wszyscy, że mu nikt na tym instrumencie
Nie wyrówna w biegłości, w guście i w talencie.

Poloneza czas zacząć. – Podkomorzy rusza
I z lekka zarzuciwszy wyloty kontusza,
I wąsa podkręcając, podał rękę Zosi
I skłoniwszy się grzecznie, w pierwszą parę prosi.

I ja tam z gośćmi byłem, miód i wino piłem;
A com widział i słyszał, w księgi umieściłem.

Bibliografia do „Pana Tadeusza”

1. ”Problemy polskiego romantyzmu”, pod red. M. Żmigrodzkiej, Wrocław 1974.
2. ”Słownik terminów literackich”, pod red. J. Sławińskiego, Wrocław 1998.
3. Boy – Żeleński T., „O Mickiewiczu”, Kraków 1949.
4. Doleżan W., „Pan Tadeusz Adama Mickiewicza”, Kraków 1946.
5. Gille-Maisani J. Ch., "Pan Tadeusz". Małżeństwo Mickiewicza, [w:] „Adam Mickiewicz. Człowiek”, Warszawa 1987.
6. Jastrun M., „Mickiewicz”, Warszawa 1963.
7. Kępiński Z., „Mickiewicz hermetyczny”, Warszawa 1980.
8. Kleiner J., „Mickiewicz”, t. II, rozdz. 11-12, Lublin 1948.
9. Kot W., „Pan Tadeusz” prawda i legenda, Poznań 1999.
10. Łubieński T., „Pan Tadeusz”, [w:] „M jak Mickiewicz”, Warszawa 1998.
11. Pigoń S., "Pan Tadeusz". Wzrost - Wielkość - Sława, Warszawa 1934.
12. Podhorski-Okołów L., „Realia mickiewiczowskie”, t. II, Warszawa 1955.
13. Przyboś J., "Historia szlachecka" czyli baśń; "Widzę i opisuję", [w:] „Czytając Mickiewicza”, Warszawa 1956.
14. Stefanowska Z., „Próba zdrowego rozumu. Studia o Mickiewiczu”, Warszawa 1976.
15. Weintraub W., „Poeta i prorok. Rzecz o profetyzmie Mickiewicza”, Warszawa 1982.
16. Witkowska A., „Czas odnaleziony”, [w:] „Mickiewicz. Słowo i czyn”. Warszawa 1986.
17. Wyka K., "Pan Tadeusz". Studia o poemacie i tekście, Warszawa 1964, t. I-II.
18. Zgorzelski Cz., „O sztuce poetyckiej Mickiewicza”, Warszawa 1976.
19. Zgorzelski Cz., „Zarysy i szkice literackie”, Warszawa 1998, r. III.
20. Zielińska M., „Mickiewicz i naśladowcy”, Warszawa 1984.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -

Streszczenie „Pana Tadeusza”
KSIĘGA PIERWSZA
Gospodarstwo

Przed dworek w Soplicowie zajechał powóz, z którego wysiadł Tadeusz Soplica. Obiegłszy dziedziniec, nie krył zdziwienia, że nikt nie witał powracającego z nauki w mieście. Konsternacja wzrosła, gdy wszedł do domu, w swoim dawnym pokoju zobaczył porozrzucane na krzesłach dams... wiecej

Historia Domeyki i Doweyki
Historię dwóch sąsiadów opowiedział bohaterom „Pana Tadeusza” Wojski. Gdy wracali z polowania, on zaczął mówić o Domeyce i Doweyce, którzy ze względu na posiadania nazwisk różniących się jedną literą, byli często myleni. Takie nieporozumienia miały często miejsce na sejmikach - przyjaciele przez nieuwagę stawial... wiecej

Opis uczty w „Panu Tadeuszu”
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza daje czytelnikowi wyobrażenie ucztowania na początku XIX wieku. W epopei jest wiele przykładów obficie zastawionych stołów i wspólnego biesiadowania. Jednym z nich jest końcowa uczta zaręczynowa trzech par: Zosi z Tadeuszem, Tekli Hreczeszanki z Asesorem oraz Telimeny z Rejentem

... wiecej

Plan wydarzeń „Pana Tadeusza”
Księga I.
Gospodarstwo
1. Powrót Tadeusza Soplicy do rodzinnego domu.
2. Spotkanie nieznajomej dziewczyny w swoim pokoju.
3. Przywitanie Tadeusza przez Wojskiego.
4. Rozmowy młodego gościa ze stryjem i resztą domowników.
5. Wieczerza na zamku.
6. Spóźnienie Telimeny.
7. Nocny spoczynek b... wiecej

Spór Asesora z Rejentem
Spór dwóch zapalonych myśliwych, szczupłego, niskiego i mało ruchliwego Asesora z porywczym i nerwowym Rejentem dotyczy w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza dwóch chartów łowców: Sokoła i Kusego, a dokładniej – wyższości jednego z nich.

Wszystko zaczęło się tak, jak w przytaczanej przez Wojskiego h... wiecej

Jacek Soplica (Ksiądz Robak) - charakterystyka i jego ocena
Wbrew pozorom, pierwszoplanowym i najważniejszym bohaterem epopei Mickiewicza nie jest tytułowy Tadeusz, lecz jego ojciec – Jacek Soplica, ukrywający się jako ksiądz Robak. Jest to postać dynamiczna, zmienna, która pokazuje czytelnikowi dwa zupełnie inne oblicza.

Jacek Soplica cieszył się sporą sławą, jak pisze Wiktor ... wiecej

Sędzia Soplica – charakterystyka postaci
Najważniejszą postacią rodu Sopliców w „Panu Tadeuszu” jest bez wątpienia Sędzia, młodszy brat Jacka Soplicy i opiekun jego syna. Został przedstawiony jako postawny mężczyzna w sile wieku. Jak na dobrego gospodarza przystało mógł także pochwalić się pokaźną tuszą. Ponieważ wywodził się z rodziny szlacheckiej, a... wiecej

Tadeusz Soplica – charakterystyka postaci
Tytułowy bohater epopei otrzymał swoje imię na cześć wielkiego patrioty Tadeusza Kościuszki. Już na pierwszy rzut oka widać jego uderzające podobieństwo do pozostałych mężczyzn z rodu Sopliców – jest krzepki, wysoki, dobrze zbudowany, dorodny, a ponadto ma naturalny talent do jazdy konnej i strzelania.

Po dzies... wiecej

Zosia – charakterystyka postaci
Czternastoletnie zaledwie bohaterka zachwyca wszystkich swoją niecodzienną urodą. Zosia jest osieroconą córką Ewy Horeszkówny, miłości życia Jacka Soplicy. Spotykamy ją zaraz na samym początku utworu, chociaż nie wiemy jeszcze, kim ona jest. Z opisu jednak wynika, że jest to postać zjawiskowa, odziana w białą prostą suknię li... wiecej

Telimena – charakterystyka postaci
Telimena stanowi całkowite niemal przeciwieństwo Zosi. Jak świetnie opisał ją Wiktor Doleżan: „Jest to niewiasta już w latach dojrzałych, usiłująca sztuką podtrzymać swe wdzięki, choć nie brakuje jej zmarszczek i fałszu w powabach ciała”. Telimena bez wątpienia najlepsze lata ma już za sobą, ale za wszelką cenę ... wiecej

Hrabia Horeszko – charakterystyka postaci
Bohater ten reprezentuje polskich przeciwników rodu Sopliców – rodzinę Horeszków. Nie jest on jednak jej potomkiem w prostej linii, jest raczej dalekim krewnym „po kądzieli”, a nawet, jak możemy przeczytać w poemacie, kimś jeszcze odleglejszym: „On Horeszkom dziesiąta woda na kisielu!” – krzyczał S�... wiecej

Klucznik Gerwazy – charakterystyka postaci
Wiktor Doleżan pisze o Gerwazym: „(…) szlachcic, wzrostu wysokiego, starszy wiekiem, lecz czerstwy, z głową łysą, o twarzy ponurej. Miarą jego popularności jest mnóstwo przydomków, które posiadał, jak: Rębajło, Scyzoryk, Szczerbiec, Mopanku, Półkozic. Stary to wierny sługa Horeszków, noszący stale ich liberię, cho... wiecej

Protazy – charakterystyka
Protazy Baltazar Brzechalski to postać z dzieła Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”. Bohater z zawodu był woźnym trybunalskim, czyli zajmował się na przykład doręczaniem pozwów sądowych. Mimo że w czasie akcji właściwej poematu jest już na emeryturze, to cały czas wspomina lata spędzone na wypełnianiu obowiązków ̶... wiecej

Asesor – charakterystyka
Ten szczupły, niski, mało ruchliwy posiadacz ciętego języka, charta Sokoła i strzelby w podarunku od księcia Sanguszki bohater „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza był urzędnikiem nadzorującym ziemską policję powiatową., czyli asesorem koronnym:

„Asesor mniej krzykliwy i mniej był ruchawy
Od Re... wiecej

Rejent – charakterystyka
Porywczy i nerwowy Rejent Bolesta jest bohaterem poematu Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”.

Ten zapalony myśliwy, posiadacz charta Kusego oraz tęgiej strzelby Sagolasówki („Sagalas London l� Bałabanówka”) przyjaźnił się z Sędzią Soplicą oraz z Maćkiem nad Maćkami, a kłócił z Asesorem o wyższo... wiecej

Podkomorzy – charakterystyka
Podkomorzy, bohater epopei „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza jest reprezentantem urzędu, który, mimo iż w czasie rozgrywania się akcji utworu był jedynie pustym tytułem, to jednak nadal dawał możliwość do sądzenia sporów o granice dóbr szlacheckich.

Sześćdziesięcioletni bohater przyjaźnił się z Sędzi�... wiecej

Charakterystyka Maćka nad Maćkami i szlachty dobrzyńskiej
Szlachta dobrzyńska jest biedniejszym przedstawicielem tego stanu w epopei „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza.

Jej przedstawiciele – Maciek nad Maćkami, Bartek Prusak, Maciek Chrzciciel, Bartek Brzytewka, Maciej Konewka, Bartek Szydełko - mieszkali w zaścianku Dobrzyńskich, miejscu niegdyś zaludnionym i bogatym... wiecej

Opisy wschodów i zachodów słońca w „Panu Tadeuszu”
W „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza wschody i zachody słońca pełnią rolę symboliczną. Przede wszystkim są swoistym zegarem dla pracujących na polach w majątku Sędziego chłopów. Wskazówki co do pory dnia czerpią z jego promieni nie tylko robotnicy. Także goście i domownicy Soplicowa traktują wschody i zachody jako początek, cz... wiecej

Inwokacja „Pana Tadeusza” – interpretacja
Rozpoczynająca dzieło Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” Inwokacja jest jego najbardziej charakterystyczny fragmentem, którego recytacji uczył się lub będzie uczył chyba każdy z nas.

„Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
Kto cię stracił. Dzi... wiecej

Charakterystyka szlachty w „Panu Tadeuszu”
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza jest zbiorowym portretem polskiej szlachty początku XIX wieku, mimo iż noszącej podobne grupy cech, to jednak wielowarstwowej i zróżnicowanej pod względem zamożności, wykształcenia oraz poglądów.

Na dole drabiny znajdowała się zubożała, zaściankowa szlachta, w utworze reprezentują ... wiecej

Motyw literackie w „Panu Tadeuszu”
Motyw szlachty w „Panu Tadeuszu”
Szlachta polska początku XIX wieku jest motywem epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”. Zróżnicowana pod wieloma względami, wielowarstwowa i różnorodna składa się na panoramę społeczno-historyczną, tworząc niezwykle barwnego, humorystycznego oraz niezapomnianego bohatera zbiorowego lite... wiecej

Motyw miłości w „Panu Tadeuszu”
Motyw miłości jest najbardziej znaczącym i głównym z wątków epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”. Choć mamy w dziele wiele jej odmian – miłość do ojczyzny, do bratanka, do stryja, to jednak najważniejszą jest ta miedzy kobietą a mężczyzną.

W utworze odnajdziemy kilka związków miłosnych, z kt... wiecej

Dawne tradycje i obyczaje w „Panu Tadeuszu”
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza jest dziełem, w którym autor zawarł szereg tradycji i obyczajów, kultywowanych przez polską szlachtę na początku XIX wieku.

Ośrodkiem świetności narodowej przeszłości jest Soplicowo. Tam, w idyllicznym dworku należącym do Sędziego niemalże każdy pokój czy mebel przesią... wiecej

Przyroda w „Panu Tadeuszu” - poetycko-malarski obraz natury
Poetycko-malarski obraz natury w „Panu Tadeuszu”
„W malowaniu przyrody A. Mickiewicz okazał się mistrzem nad mistrzami. Patrzy poeta na przyrodę Litwy przez pryzmat jej niepokalanego piękna i powabu (…).
Przyroda występuje w poemacie w najrozmaitszych przejawach i odcieniach, we właściwym kształcie i barwie, nakreśl... wiecej

„Pan Tadeusz” jako utwór romantyczny
Nowy model bohatera literackiego, zachwyt ludowością oraz naturą, propagowanie tradycji o obyczajów narodowych, synkretyzm gatunkowy i rodzajowy – te formalne i dotyczące treści, najważniejsze cechy dzieła romantycznego możemy dostrzec w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza.

Romantyzm stworzył nowy typ boh... wiecej

„Pan Tadeusz” - arcydzieło czy kicz – rozprawka
W dyskusji między zwolennikami nazwania polskiej epopei narodowej „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza arcydziełem, a wyznawcami poglądu o miernym poziomie tego utworu. przychylam się do tych pierwszych. Uważam, że dwanaście ksiąg autora „Dziadów” Polacy słusznie nazywają się majstersztykiem, włączają do kanonu... wiecej

„Pan Tadeusz” jako przykład epopei
Dzieło Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” jest polską – narodową lub jak kto woli nowożytną – epopeją, gdyż:

1. bohaterowie zostali skonstruowani z pogłębioną, zindywidualizowaną psychologiczną charakterystyką, z zachowanie zasady realizmu,
2. jest napisane wierszem, a dokładniej trzynastozg... wiecej

Pan Tadeusz opracowanie
Geneza Pana Tadeusza Adama Mickiewicza
Mickiewicz, podczas pobytu w Wielkopolsce, na krótko po zakończeniu powstania listopadowego, stworzył plan Pana Tadeusza. Pisał go natomiast już w Paryżu, w latach 1832 – 1834.

Jak podają znawcy literatury mickiewiczowskiej, wśród przyczyn, dla których Mickiewicz zdecydowa�... wiecej

Opis polowania na niedźwiedzia w „Panu Tadeuszu”
Moment polowanie na niedźwiedzia jest bardzo istotnym wydarzeniem w fabule epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”.

Bohaterowie dzieła zorganizowali je w sercu puszczy litewskiej, miejscu bogatym w bory, knieje, wilcze doły zarośnięte trawą, małe i głębokie jeziorka pełne wody w kolorze rdzy oraz w drzewa pozb... wiecej

Charakterystyka postaci historycznych w „Panu Tadeuszu”
Na kartach „Pana Tadeusza” pojawia się wiele postaci historycznych, z których zwłaszcza jedna zasługuje na szczególną uwagę. Nie chodzi tu jednak o Napoleona, a o człowieka, który przez bohaterów poematu postrzegany był na równi z wielkim Cesarzem, a może nawet wyżej. Chodzi oczywiście o generała Dąbrowskiego, wokó... wiecej

Spowiedź księdza Robaka
Spowiedź Księdza Robaka jest kluczowym fragmentem dzieła Adama Mickiewicza, ponieważ czytelnik poznaje wówczas prawdziwą tożsamość zakonnika. Ponadto także wtedy ma miejsce dokładne przedstawienie historii miłości Jacka Soplicy i Ewy, a także zbrodni dokonanej na Stolniku. Dowiadujemy się także wówczas o losach emigracyjnych Ks... wiecej

Historia w „Panu Tadeuszu”
Adam Mickiewicz zdecydował się na umieszczenia akcji swojego utworu w latach 1811-1812. Okres ten zapisał się w historii jako czas przygotowań Napoleona, u którego stóp leżała wówczas praktycznie cała Europa, do wymarszu na Moskwę. O specyfice tego czasu i o panującym wówczas wśród Polaków entuzjazmie pisał Wiktor Doleżan: &#... wiecej

Obraz Polaków w „Panu Tadeuszu”
Przede wszystkim należy podkreślić, że Mickiewicz pojmował Litwę jako nieodzowną część terytorium polskiego, taki samo jak Mazury czy Wielkopolskę. Wyrazicielem tej myśli w utworze jest Gerwazy:
„Dziwneć to były losy tej naszej Korony
I naszej Litwy! Wszak to jak małżonków dwoje!
Bóg złączył, a czart... wiecej

Obraz Rosjan w „Panu Tadeuszu”
Zaprezentowany przez Adama Mickiewicza obraz Rosjan w „Panu Tadeuszu” jest niejednoznaczny. Z jednej strony bowiem widzimy Moskali-najeźdźców, panoszących się po litewszczyźnie, na których czele stoi znienawidzony przez Polaków major Płut. Z drugiej jednak strony stoi kapitan Ryków – człowiek godny podziwu i szacunk... wiecej

Epilog w „Panu Tadeuszu”
Epilog pełni ważną rolę w „Panu Tadeuszu”, ponieważ stanowi swoisty komentarz odautorski. Zabiera w nim głos sam Adam Mickiewicz. Dowiadujemy się też, że to on był narratorem utworu. To jego opowieści słuchał czytelnik, jego wspomnień z pięknego kraju, który lada chwila może całkowicie zniknąć z pamięci historyc... wiecej

Spór o zamek w „Panu Tadeuszu”
Prócz pełnienia funkcji miejsca wydarzeń, zamek Horeszków z poematu Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” jest także osią konfliktu między głównymi bohaterami: Sędzią Soplicą oraz Hrabią, przewijającego się przez wszystkie księgi dzieła. Jak trafnie zauważyła Urszula Lamentowicz w opracowaniu utworu (U. Lamentowicz, ... wiecej

Opis gry Wojskiego na rogu
Granie na bawolim rogu w epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” ma wymiar symboliczny. Wojski sięgał po ten „instrument” w doniosłych chwilach. Jedną z nich było rozpoczęcie oraz pomyślne zakończenie polowania na niedźwiedzia.

Wojski zawsze nosił przy sobie długi, cętkowany i kręty bawoli róg.... wiecej

Charakterystyka Jankiela
Jankiel był starym, „poczciwym” polskim Żydem, dobrym Polakiem, wielkim patriotą, ludzie go szanowali. W każdą niedzielę spraszał ze wsi do dzierżawionych przez siebie karczm muzykantów, którzy pięknie grali na ludowych instrumentach.

Bohater kochał muzykę i był jej znawcą. Kiedyś sam grywał po dworach... wiecej

Opis koncertu Jankiela w „Panu Tadeuszu”
Na biesiadzie zorganizowanej z okazji goszczenia na zamku Horeszkowskim w Soplicowie kilku jenerałów Polskich (w tym Dąbrowskiego) oraz zaręczyn trzech par zjawiło się wielu muzykantów. Mimo obecności najlepszych skrzypków i cymbalistów nikt tak pięknie nie umiał zagrać jak Żyd Jankiel.

Proszony przez wszystkich goś... wiecej

Opis grzybobrania w „Panu Tadeuszu”
Grzybobranie, obok polowań czy uczt, zajmuje bardzo istotne miejsce w fabule epopei narodowej „Pan Tadeusz”. Adam Mickiewicz ukazał je jako sposób spędzania wolnego czasu przez polską szlachtę początku XIX stulecia.

Bohaterowie dzieła bardzo lubili grzybobrania. Temu hobby, z kapeluszami przeciwsłonecznymi i ... wiecej

Obraz kraju lat dziecinnych w „Panu Tadeuszu”
Lata młodości spędzone w pięknej okolicy Nowogródka na zawsze odcisnęły się w pamięci i świadomości Adama Mickiewicza. Poeta do tego stopnia kochał swoją ojczyznę, że uczynił z niej główną bohaterkę swojego najwybitniejszego dzieła – „Pana Tadeusza”. Za pomocą języka i środków artystycznych udało mu s... wiecej

Dlaczego warto przeczytać „Pana Tadeusza”?
Po dzieło Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” należy sięgnąć z kilku powodów.

Po pierwsze, jest to majstersztyk formy – został napisany trzynastozgłoskowcem, ze średniówką zawsze po siódmej sylabie.

Jest połączeniem wielu gatunków i rodzajów literackich. Wnikliwe oko dostrzeże tam eleme... wiecej

Czy „Pan Tadeusz” powinien znaleźć się w spisie lektur szkolnych? – rozprawka
Uważam, że dzieło Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz” powinien znaleźć się w spisie lektur szkolnych, ponieważ jest bardzo wartościowe pod względem treści, formy, kompozycji oraz języka.

Utwór podejmuje ważną problematykę. Pokazuje Polskę w istotnym dla niej, przełomowym momencie historycznym – tuż ... wiecej

Najważniejsze cytaty w „Panu Tadeuszu”
„Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie;
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie;
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie”.

„Stała młoda dziewczyna – Białe jej ubranie
Wysmukłą postać tylko aż do piersi kry... wiecej

Pan Tadeusz - plan wydarzeń
- powrót Tadeusza do Soplicowa z „nauk”;
- dostrzeżenie przez Tadeusza młodej dziewczyny;
- kolacja na zamku;
- pomyłka Tadeusza (Tadeusz sądził, iż Telimena jest piękną, tajemniczą dziewczyną, którą zobaczył w dniu swego powrotu);
- spór Rejenta z Asesorem;
- odwiedziny Robaka u Sędzi... wiecej

Funkcja przymiotnika ostatni w Panu Tadeuszu
Mickiewicz często używał przymiotnika ostatni. Ostatni był zajazd na Litwie, ostatni polonez i ostatni, co tak tego poloneza wodził, ostatni woźny trybunału, ostatni klucznik i wreszcie ostatni z Horeszków.

W ten sposób autor chciał bardzo emocjonalnie podkreślić, że to, co opisuje, jest już przeszłością i bezpow... wiecej

Pan Tadeusz jako epos
Pan Tadeusz może zostać uznany za epos, gdyż spełnia podstawowe wymagania stawiane przez ten gatunek.

EPOS
Utwór wierszowany, pisany trzynastozgłoskowcem, przedstawiający dzieje bohaterów na tle ważnych dla nich wydarzeń o wymowie historycznej, najczęściej były to wydarzenia przełomowe dla danej społecznośc... wiecej

Szlachta w Panu Tadeuszu
Polska szlachta z XIX wieku została uczyniona głównym, zbiorowym bohaterem eposu. Mickiewicz w swym utworze starał się przekazać nam jej obraz. Mimo licznych wad, które podkreślił, jej całościowa wizja jest dość sielska.

Wśród całego katalogu postaci nie ma ani jednej, której autor nadał by cechy jednoznacznie ... wiecej

Bohaterowie Pana Tadeusza
Głównym bohaterem utworu, wbrew pozorom, nie jest wcale Pan Tadeusz jako taki, lecz raczej Tadeusz Soplica – szlachcic, reprezentant całej polskiej szlachty. To właśnie polska szlachta z XIX wieku jest zbiorowym bohaterem, którego starał się opisać Mickiewicz. Tadeusz nie jest to też postacią tak barwną, jak na przykład jeg... wiecej

Pan Tadeusz - streszczenie
Księga 1 –
Gospodarstwo
Rozpoczyna ją uroczysta inwokacja, czyli apostrofa skierowana do Litwy. Poeta mówi w niej, iż bardzo kocha swą ojczyznę i tęskni za nią, zwraca się też do Matki Bożej, by mu pomogła w powrocie do rodzinnego kraju.

Następnie autor zaczyna opis rodzinnych stron. Jest lato, żni... wiecej