Jesteś w: Syzyfowe prace

Obraz rusyfikacji w „Syzyfowych pracach”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim



Dzieci o niskim pochodzeniu są wydrwiwane przez nauczycieli, nazywane „cymbałami”. Ukazane na przestrzeni kilku lat dzieje szkoły i zmiany w kadrze nauczycielskiej, odzwierciedlają również zmiany polityki carskiej. Odkąd nowym dyrektorem klerykowskiego gimnazjum został Kriestiobriodnikow, inspektorem Zabielskij, a nauczycielami Rosjanin Pietrow (od łaciny), Mieszoczkin (pomocnik gospodarzy klasowych) i Kostriulew (nauczyciel historii) proces rusyfikacji pogłębił się. Polscy pedagodzy, którzy pozostali w szkole, nie odzywali się do uczniów poza murami, by wspierać języka polskiego. Uczniowie czuli się coraz bardziej osaczeni przez pedagogów. Pobyt w szkole stał się więzieniem. Powieść Żeromskiego to nie tylko smutna diagnoza realiów sytuacji zaborów i wzmagającej się rusyfikacji, to także prezentacja budzenia się, mimo represji, polskości w duszy głównego bohatera i jego kolegów.

Główny bohater Marcin Borowicz dociera niemal do granic zniewolenia narodowego, ale zmienia się i odradza w atmosferze wzniecającego się uczucia patriotycznego. Tytuł powieści, nawiązujący do mitologicznej historii Syzyfa, można rozumieć dwojako: jako oznakę uporu, wytrwałości młodzieży – marnowanej w bezdusznej, poddanej rusyfikacji szkole, bez wsparcia starszego pokolenia, które jest nastawione ugodowo do zaborcy, lub jako daremność szkolnych wysiłków rusyfikacyjnych.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej