Jesteś w:
Biblia
„Przypowieść o synu marnotrawnym” odnajdziemy w ewangelii św. Łukasza (Łk 15, 1-32). Apostoł przytacza słowa Jezusa o mężczyźnie, który miał dwóch synów. Młodszy zażądał od ojca podziału majątku i oddania mu jego części, co ojciec uczynił. Dziedzic wyruszył w dalekie strony, gdzie roztrwonił majątek prowadząc rozwiązłe życie. Z głodu zajął się wypasem świń i jadł to, co one jadły. Wspomniał, że u jego ojca słudzy mieli pod dostatkiem chleba. Postanowił, że pójdzie do ojca i wyzna mu, że zgrzeszył przeciw niebu i przeciw niemu i zatrudni się u niego jako najemnik.
Ojciec z radością przyjął powracającego syna. Kazał ubrać go w nowe szaty i zorganizował na jego cześć przyjęcie. Drugi syn, który pozostał przy ojcu i ciężko pracował zdziwił się z hucznego przyjęcia, ponieważ sam nigdy za swe trudy nic nie otrzymał. Ojciec rzekł mu, że do niego należy wszystko co ma, zaś jego młodszy brat: „był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się”. Te słowa ojca świadczą o jego wielkiej miłości do syna, tęsknocie za nim, a także o darze wybaczania, nawet za największe przewinienia. Mimo że jego młodszy syn sprzeniewierzył się mu, postąpił wbrew jego woli, a potem prowadząc hulaszczy tryb życia stracił cały odziedziczony majątek, dostąpił wybaczenia. Nie spotkały go wyrzuty czy kara, został przyjęty z otwartymi ramionami.
Ukryty sens przypowieści karze w osobie ojca widzieć Wszechmogącego Boga, zaś syn marnotrawny symbolizuje każdego grzesznika, który sprzeciwia się boskim nakazom i występuje przeciw nim. Nauka, jaka płynie z tego przykładu pokazuje, że Bóg czeka na każdego grzesznika i nie odtrąca go, a wręcz przeciwnie cieszy się z jego nawrócenia i powrotu do domu bożego. Intrygować może postawa starszego syna, który symbolizuje wiernych bogu i żyjących zgodnie z jego prawem ludzi. Czasem może ich złościć, że Bóg nagradza powracających do niego wyznawców, zaś oni pozostają w cieniu. Jezus przekonuje, że każdy wierzący powinien cieszyć się z nawrócenia grzeszników. Podkreśla wagę „metanoi”, czyli nawrócenia, przemiany duchowej, przyjęcia jakiegoś systemu wartości i zasad. Przykład ten pokazuje, że zawsze jest szansa na zejście ze złej drogi i dzięki wolnej woli na wybór dobra.
Przypowieść o synu marnotrawnym
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Przypowieść o synu marnotrawnym” odnajdziemy w ewangelii św. Łukasza (Łk 15, 1-32). Apostoł przytacza słowa Jezusa o mężczyźnie, który miał dwóch synów. Młodszy zażądał od ojca podziału majątku i oddania mu jego części, co ojciec uczynił. Dziedzic wyruszył w dalekie strony, gdzie roztrwonił majątek prowadząc rozwiązłe życie. Z głodu zajął się wypasem świń i jadł to, co one jadły. Wspomniał, że u jego ojca słudzy mieli pod dostatkiem chleba. Postanowił, że pójdzie do ojca i wyzna mu, że zgrzeszył przeciw niebu i przeciw niemu i zatrudni się u niego jako najemnik.
Ojciec z radością przyjął powracającego syna. Kazał ubrać go w nowe szaty i zorganizował na jego cześć przyjęcie. Drugi syn, który pozostał przy ojcu i ciężko pracował zdziwił się z hucznego przyjęcia, ponieważ sam nigdy za swe trudy nic nie otrzymał. Ojciec rzekł mu, że do niego należy wszystko co ma, zaś jego młodszy brat: „był umarły, a ożył, zaginął, a odnalazł się”. Te słowa ojca świadczą o jego wielkiej miłości do syna, tęsknocie za nim, a także o darze wybaczania, nawet za największe przewinienia. Mimo że jego młodszy syn sprzeniewierzył się mu, postąpił wbrew jego woli, a potem prowadząc hulaszczy tryb życia stracił cały odziedziczony majątek, dostąpił wybaczenia. Nie spotkały go wyrzuty czy kara, został przyjęty z otwartymi ramionami.
Ukryty sens przypowieści karze w osobie ojca widzieć Wszechmogącego Boga, zaś syn marnotrawny symbolizuje każdego grzesznika, który sprzeciwia się boskim nakazom i występuje przeciw nim. Nauka, jaka płynie z tego przykładu pokazuje, że Bóg czeka na każdego grzesznika i nie odtrąca go, a wręcz przeciwnie cieszy się z jego nawrócenia i powrotu do domu bożego. Intrygować może postawa starszego syna, który symbolizuje wiernych bogu i żyjących zgodnie z jego prawem ludzi. Czasem może ich złościć, że Bóg nagradza powracających do niego wyznawców, zaś oni pozostają w cieniu. Jezus przekonuje, że każdy wierzący powinien cieszyć się z nawrócenia grzeszników. Podkreśla wagę „metanoi”, czyli nawrócenia, przemiany duchowej, przyjęcia jakiegoś systemu wartości i zasad. Przykład ten pokazuje, że zawsze jest szansa na zejście ze złej drogi i dzięki wolnej woli na wybór dobra.