Jesteś w:
Makbet
Zupełnym przeciwieństwem układów małżeńskich Makbeta jest małżeństwo Makdufa. Jego żona nie miesza się w sprawy polityki. Nie ma też żadnego wpływu na decyzje męża, o których nawet nie jest informowana. Jej obowiązkiem jest zajmowanie się dzieckiem. Może jedynie ubolewać nad tym, że mąż z niewiadomych powodów opuścił ją i synka. Nie wie, że Makduf wyjechał do Anglii, aby spotkać się z synem zamordowanego króla. Ginie wraz z dzieckiem z rąk nasłanych zabójców zupełnie nieświadoma powodów, dla których tak się dzieje.
W tragedii Williama Szekspira „Makbet” postać Lady Makbet jest nakreślona tak wyraziście, że wydaje się ona być jedyną kobietą w świecie, w którym rządzą mężczyźni. Jest to kobieta dominująca, żądna władzy, gotowa bez skrupułów walczyć o swoją pozycję. Ma silny wpływ na męża. Potrafi wywierać na niego naciski, szantażować, motywować do działania. Jego wstręt do zbrodni traktuje jako słabość charakteru. Makbet pragnie zasiąść na tronie Szkocji ale morderstwo uważa za czyn haniebny. Lady Makbet rozumuje inaczej. Dla niej „cel uświęca środki”. Najważniejsze jest zatarcie śladów zabójstwa tak, by nikt nie domyślił się kto był jego sprawcą. Poza tym uważa, że pary królewskiej nikt nie ośmieli się pociągnąć do odpowiedzialności. Dalszych komplikacji nie przewiduje – ani tego, że Makbet będzie musiał dokonać następnych zbrodni, ani też tego, że jej odporność psychiczna ma swoje granice.
Na tle Lady Makbet postać Lady Makduf jest uosobieniem kobiecej słabości. Lady Makduf przedstawiona została jako żona i matka. Jej problemem jest troska o dziecko i męża. Sprawy polityczne są dla niej obce. W odróżnieniu od Makbeta, Makduf nie rozmawia z żoną o rzeczach dotyczących państwa. Nie informuje jej też, że wyjeżdża do Anglii, aby spotkać się z synem Dunkana, Malkolmem. Jego żona nie wie dokąd Makduf wyjechał? Rozumuje na sposób niczego nieświadomej kobiety. Według niej mąż porzucił ją i dziecko. Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem wywołuje w niej uczucie paniki.
Oprócz tych dwóch kobiet występują w „Makbecie” jeszcze trzy postacie, o których przeważnie nie myśli się jako o kobietach. Są to wiedźmy – stare, brzydkie, złośliwe i podstępne. Ich doświadczenie, umiejętności i wiedza na temat słabości ludzkich charakterów pozwalają im na manipulowanie ludźmi. Jest to zabawa, która sprawia czarownicom przyjemność. Do pewnego stopnia przypominają one Lady Makbet – knują intrygi, są podstępne, używają dziwnych wywarów, śmiało zaglądają w zbrodnicze plany. Ich mocną stroną nie może być jednak ani kobieca uroda, ani logika argumentów. Dlatego czarownice wchodzą w układy z siłami demonicznymi i są uosobieniem zła. Ten sposób działania stawia je na granicy świata ludzi i świata demonów. Trudno jednak powiedzieć, który świat jest im bliższy. Postać bogini Hekate nie należy już do świata ludzi. Jest to rzymskie bóstwo, które od wieków ma te same, ściśle określone cech.
William Szekspir w swojej tragedii „Makbet” posłużył się wzorem średniowiecznego moralitetu, w którym walczące ze sobą siły dobra i zła wymierzają człowiekowi sprawiedliwość w postaci jego losu. Człowiek dokonując sam wyborów, decyduje o tym, jaki będzie jego los. Tak właśnie dzieje się w „Makbecie”.
Makbet dopuszczając się zbrodni wybiera drogę zła. Zabójstwo króla Szkocji jest czynem, którego nie można przekreślić. Wynikają z niego kolejne zabójstwa.
Razem z Makbetem drogą zła idzie również jego żona, Lady Makbet. Jej niebywała odporność psychiczna i zawziętość powodują, że popiera swojego męża w utrzymywaniu przemocą władzy królewskiej. Zapatrzona w skuteczność działania lekceważy zasady moralne i obowiązujące w państwie prawa.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -
„Makbet” – motywy literackie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimZupełnym przeciwieństwem układów małżeńskich Makbeta jest małżeństwo Makdufa. Jego żona nie miesza się w sprawy polityki. Nie ma też żadnego wpływu na decyzje męża, o których nawet nie jest informowana. Jej obowiązkiem jest zajmowanie się dzieckiem. Może jedynie ubolewać nad tym, że mąż z niewiadomych powodów opuścił ją i synka. Nie wie, że Makduf wyjechał do Anglii, aby spotkać się z synem zamordowanego króla. Ginie wraz z dzieckiem z rąk nasłanych zabójców zupełnie nieświadoma powodów, dla których tak się dzieje.
„Makbet” - motyw kobiety
W tragedii Williama Szekspira „Makbet” postać Lady Makbet jest nakreślona tak wyraziście, że wydaje się ona być jedyną kobietą w świecie, w którym rządzą mężczyźni. Jest to kobieta dominująca, żądna władzy, gotowa bez skrupułów walczyć o swoją pozycję. Ma silny wpływ na męża. Potrafi wywierać na niego naciski, szantażować, motywować do działania. Jego wstręt do zbrodni traktuje jako słabość charakteru. Makbet pragnie zasiąść na tronie Szkocji ale morderstwo uważa za czyn haniebny. Lady Makbet rozumuje inaczej. Dla niej „cel uświęca środki”. Najważniejsze jest zatarcie śladów zabójstwa tak, by nikt nie domyślił się kto był jego sprawcą. Poza tym uważa, że pary królewskiej nikt nie ośmieli się pociągnąć do odpowiedzialności. Dalszych komplikacji nie przewiduje – ani tego, że Makbet będzie musiał dokonać następnych zbrodni, ani też tego, że jej odporność psychiczna ma swoje granice.
Na tle Lady Makbet postać Lady Makduf jest uosobieniem kobiecej słabości. Lady Makduf przedstawiona została jako żona i matka. Jej problemem jest troska o dziecko i męża. Sprawy polityczne są dla niej obce. W odróżnieniu od Makbeta, Makduf nie rozmawia z żoną o rzeczach dotyczących państwa. Nie informuje jej też, że wyjeżdża do Anglii, aby spotkać się z synem Dunkana, Malkolmem. Jego żona nie wie dokąd Makduf wyjechał? Rozumuje na sposób niczego nieświadomej kobiety. Według niej mąż porzucił ją i dziecko. Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem wywołuje w niej uczucie paniki.
Oprócz tych dwóch kobiet występują w „Makbecie” jeszcze trzy postacie, o których przeważnie nie myśli się jako o kobietach. Są to wiedźmy – stare, brzydkie, złośliwe i podstępne. Ich doświadczenie, umiejętności i wiedza na temat słabości ludzkich charakterów pozwalają im na manipulowanie ludźmi. Jest to zabawa, która sprawia czarownicom przyjemność. Do pewnego stopnia przypominają one Lady Makbet – knują intrygi, są podstępne, używają dziwnych wywarów, śmiało zaglądają w zbrodnicze plany. Ich mocną stroną nie może być jednak ani kobieca uroda, ani logika argumentów. Dlatego czarownice wchodzą w układy z siłami demonicznymi i są uosobieniem zła. Ten sposób działania stawia je na granicy świata ludzi i świata demonów. Trudno jednak powiedzieć, który świat jest im bliższy. Postać bogini Hekate nie należy już do świata ludzi. Jest to rzymskie bóstwo, które od wieków ma te same, ściśle określone cech.
„Makbet” - motyw sprawiedliwości
William Szekspir w swojej tragedii „Makbet” posłużył się wzorem średniowiecznego moralitetu, w którym walczące ze sobą siły dobra i zła wymierzają człowiekowi sprawiedliwość w postaci jego losu. Człowiek dokonując sam wyborów, decyduje o tym, jaki będzie jego los. Tak właśnie dzieje się w „Makbecie”.
Makbet dopuszczając się zbrodni wybiera drogę zła. Zabójstwo króla Szkocji jest czynem, którego nie można przekreślić. Wynikają z niego kolejne zabójstwa.
Razem z Makbetem drogą zła idzie również jego żona, Lady Makbet. Jej niebywała odporność psychiczna i zawziętość powodują, że popiera swojego męża w utrzymywaniu przemocą władzy królewskiej. Zapatrzona w skuteczność działania lekceważy zasady moralne i obowiązujące w państwie prawa.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -