Jesteś w: Dziady

Dziady - powtórka z I, II, III i IV części Dziadów

Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim

„Dziady” cz. II - streszczenie
Listopadowego wieczora w wiejskim kościółku zgromadzili się osadnicy, by pod przywództwem najstarszego z nich mężczyzny i w towarzystwie Guślarza odprawiać tajemnicze obrzędy. Kaplica zostaje szczelnie zamknięta, by do środka nie dostało się światło księżyca. Wieśniacy gaszą wszelkie świecie i zbierają się wokół trumny.... wiecej

„Dziady” cz. II – plan wydarzeń
1. Listopadowa noc, w kaplicy gromadzą się wieśniacy.
2. Guślarz rozpoczyna obrzęd dziadów – przywoływania dusz z czyśćca.
3. Pojawiają się zjawy lekkie – aniołki Józio i Rózia.
4. Aniołki wyjawiają, dlaczego nie mogą dostać się do nieba.
5. Guślarz wręcza im ziarna goryczy, by umożliwi... wiecej

Czas i miejsce akcji w „Dziadach” cz. II
Akcja „Dziadów” cz. II ma miejsce rozgrywa się w Noc Zaduszkową, czyli noc z trzydziestego października na pierwszego listopada. Czas historyczny nie został ściśle określony, ale możemy przyjąć, że są to czasy współczesne poecie, czyli XIX wiek.

Miejscem akcji dramatu jest wiejska kaplica cmentarna gdzie... wiecej

„Dziady” cz. II – najważniejsze cytaty
„Ciemno wszędzie, głucho wszędzie,
Co to będzie, co to będzie?”

„Bo słuchajcie i zważcie u siebie,
Że według Bożego rozkazu:
Kto nie doznał goryczy ni razu,
Ten nie dozna słodyczy w niebie”

„Bo kto nie był ni razu człowiekiem,
Temu człowiek ni... wiecej

Ludowość w „Dziadach cz. II”
Spośród wszystkich części „Dziadów”, to właśnie w drugiej odsłonie cyklu Mickiewicza ludyczność jest najbardziej wyeksponowana. Wieszcz wielokrotnie podkreślał, że folklor polsko-litewski stanowi prawdziwą skarbnicę literackich inspiracji, a w jego ślady poszło wielu innych romantycznych poetów. To Mickiewicz w swo... wiecej

„Dziady” – geneza
Każda z trzech części „Dziadów” powstawała w innym europejskim mieście. Z tego względu części II i IV badacze nazywają czasem „Dziadami” kowieńsko-wileńskimi, natomiast część III „Dziadami” drezdeńskimi. „Dziady” kowieńsko-wileńskie powstawały w latach 1820-1823 (również wówc... wiecej

Duchy w „Dziadach” cz. II – znaczenie
Duchy nie pojawiają się kaplicy z własnej woli, ale zostają do niej przywołane przez wieśniaków w ramach staro pogańskiego obrzędu. Na te zjawy, którym lud przebacza popełnione za życia grzechy czeka jedzenie. Duchy, które jeszcze nie zasłużyły, zdaniem zgromadzonych, na odpuszczenie win, musiały pogodzić się z faktem, iż na... wiecej

„Dziady” cz. II – przesłanie moralne
Mickiewicz w drugiej części „Dziadów” w bardzo oryginalny sposób dokonał prezentacji zasad moralnych kształtujących świat prostego ludu. Uczynił to za pomocą zderzenia świata rzeczywistego i nadprzyrodzonego, do którego dochodzi raz do roku w Noc Zaduszkową. Od setek lat w tą właśnie noc kresowi wieśniacy odprawiali... wiecej

Obrzęd Dziadów i jego rola w dramacie
Pogański obrzęd „Dziadów” stanowi „szkielet” struktury dramatu Mickiewicza oraz jego fabuły. Głównym założeniem rytuału było wystawianie uczt dla zbłąkanych dusz zmarłych, by nakarmić je i napoić. Uczty te urządzano głównie w domach, ale także na cmentarzach (bezpośrednio na grobach) oraz wzniesieniac... wiecej

„Dziady” cz. II jako dramat społeczny
Druga część „Dziadów” Adama Mickiewicza, spośród wszystkich pozostałych odsłon cyklu, najpełniej realizuje założenia dramatu społecznego. Przesłanie społeczne najlepiej oddaje wypowiedź chóru:

„Bo kto nie był ni razu człowiekiem,
Temu człowiek nic nie pomoże”.

Ta uniwe... wiecej

„Dziady cz. III” – streszczenie
Akcja III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady” rozgrywa się kolejno w Wilnie oraz w Warszawie. Autor zadedykował dzieło prześladowanym patriotom, między innymi Janowi Sobolewskiemu, Cyprianowi Daszkiewiczowi oraz Feliksowi Kółakowskiemu.

Prolog

W więziennej celi, będącej kiedyś siedzibą klas... wiecej

Dziady cz. III – plan wydarzeń
1. Opis więziennej celi, w której przebywa Gustaw.
2. Niespokojny sen bohatera, nękanego przez dobre i złe duchy.
3. Śmierć Gustawa i narodziny Konrada.
4. Wigilijny wieczór w celi bohatera.
5. Przybliżenie losów i sylwetek więźniów dzięki ich opowieściom.

6. Wygłoszenie Małej, a po chwili W... wiecej

Struktura III cz. „Dziadów”
III część „Dziadów” Adama Mickiewicza rozpoczyna się od Prologu, w którym podczas snu przerywanego walką dobra i zła o duszę bohatera zachodzi w nim przemiana. Scena więzienna końcu się śmiercią Gustawa i narodzinami Konrada. Transformacja zostaje przypieczętowana napisem na ścianie celi:

„Gustavus... wiecej

Czas i miejsce akcji III cz. „Dziadów”
III część dramatu Adama Mickiewicza „Dziady” rozgrywa się mniej więcej w obrębie roku (1 listopada 1823-1824). Poszczególne sceny następują po sobie przy zachowaniu odstępów czasowych, na szczęście takie przeskoki nie uniemożliwiają właściwego odczytania dzieła.

Akcja obejmuje takie miejsca, jak Wilno... wiecej

Bal u Senatora – opis
Opis balu u Senatora Nowosilcowa wypełnia Scenę VIII dramatu „Dziady. Część III” Adama Mickiewicza.

Bal został zorganizowany w apartamentach Nowosilcowa w Wilnie. W pokojach na prawej cześć zorganizowano sale komisji śledczej, w których przesłuchiwani byli więźniowie, zaś w pozostałych grała muzyka i lud... wiecej

Salon warszawski – opis
Opis bywalców warszawskiego salonu zajmuje Scenę VII dramatu Adama Mickiewicza „Dziady. Część III”.

Bywalców stanowiła śmietanka stolicy: urzędnicy, literaci, generałowie, oficerowie sztabowi, damy z towarzystwa. Pijąc herbatę przy stoliku, rozmawiano o aktualnych wydarzeniach. Czyniono to oczywiście po fra... wiecej

Scena więzienna – opis
Opis wyglądu więzienia, w którym przetrzymywany był główny bohatera dramatu Adama Mickiewicza „Dziady. Część III” odnajdziemy w Scenie I dzieła.

Przed zbliżającą się północą kilku więźniów wyszło ze swoich cel, niosąc w rękach świece. Mieli nadzieję spotkać się z innymi i wspólnie przeżyć ... wiecej

„Mała improwizacja” – interpretacja
„Mała improwizacja” przez badaczy i krytyków literatury nazywana jest ideologiczną podbudową całego dramatu Adama Mickiewicza, „Dziady. Część III”.
Autorem tego znanego fragmentu jest główny bohater dzieła. Konrad rozpoczyna swój więzienny monolog od „pieśni zemsty”. Tekst utrzymany jest ... wiecej

Widzenie księdza Piotra – interpretacja
Widzenie Księdza Piotra, stanowiące ważny fragment dramatu Adama Mickiewicza „Dziady. Część III” jest rozbudowanym porównaniem historii polskiego narodu i losów Jezusa Chrystusa.

Obszerna wizja składa się z plastycznych obrazów, będących odpowiedziami na kwestie poruszane przez kleryka. Na początku każdej... wiecej

Widzenie Ewy – interpretacja
Scena IV dramatu „Dziady. Część III” Adama Mickiewicza przynosi symboliczne widzenie Ewy, określane przez wielu badaczy i historyków literatury ideowym łącznikiem między upadkiem Konrada po Wielkiej Improwizacji a Widzeniem Księdza Piotra.

Scena rozpoczyna się od śpiewu aniołów nad śpiącą Ewą, nazywan�... wiecej

Widzenie Senatora - interpretacja
Scena VI dramatu Adama Mickiewicza „Dziady. Część III” dotyczy widzenia Senatora Nowosilcowa.

Upojony alkoholem rosyjski wysłannik spał niespokojnie w swoim łóżku, podczas gdy dwa diabły toczyły nad nim ożywioną dyskusję. Zamierzały zabrać jego duszę do piekła, lecz przeszkodził im w tym Belzebud. Chc... wiecej

Rollisonowa jak przykład matki cierpiącej
Przykładów matki cierpiącej jest w polskiej literaturze mnóstwo. Niemal w każdej epoce powstało kilka ważnych portretów kobiet gotowych na największe poświęcenie w imię swego dziecka. Taki symbol stworzył także Adam Mickiewicz.

W III części „Dziadów” pojawia się matka torturowanego więźnia, Rollison... wiecej

„Wielka Improwizacja” – interpretacja
„Wielka Improwizacja” to potoczne określenie monologu Konrada, bohatera III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady”.

Zajmujący całą II scenę dzieła fragment jest wyrazem samotności jednostki przekonanej o swoim poetyckim geniuszu. Bohater kieruje swoje słowa do Boga oraz natury. Odzywa się po d�... wiecej

Zadania poezji według „Wielkiej Improwizacji”
Z „Wielkiej Improwizacji”, jednego z najważniejszych fragmentów dramatu Adama Mickiewicza „Dziady” płynie krytyka romantycznego rozumienia poezji. Sformułował ją główny bohater dzieła, Konrad, nazywany przez współwięźniów „ponurym poetą”.

Jego zdaniem myśli i słowa pozwalają kr... wiecej

„Dziady” cz. III jako dramat narodowo-rewolucyjny
Część III „Dziadów” Adama Mickiewicza pod względem gatunku zalicza się do dramatu, zaś poruszana tematyka klasyfikuje go do grona tekstów narodowo-rewolucyjnych.

Dzieło spełnia wszystkie formalne wymogi gatunku. W myśl tego autor zrezygnował z zasady trzech jedności (akcji, miejsca i czasu), fabuła posiad... wiecej

„Dziady” cz. III jako arcydramat polski
„Dziady cz. III” Adama Mickiewicza przez krytyków i badaczy literatury są nazywane arcydramatem. Dzieło łączy w sobie formalne wymogi dramatu romantycznego z tematyką polityczno-historyczną. Wszystko to jest jeszcze okraszone sporą dawką metafizycznych odniesień i analogii, przy jednoczesnym zachowaniu prawdopodobieństwa ... wiecej

Mesjanizm narodowy w III cz. „Dziadów”
Dzieło Adama Mickiewicza „Dziady. Część III” porusza temat mesjanizmu, czyli filozoficzno-moralną koncepcję wychodzącą z założenia, że wyjątkowe jednostki lub narody mają do spełnienia misję zbawienia ludzkości w drodze cierpienia. Nazwa pochodzi oczywiście od Mesjasza., w losach którego dostrzegano analogię do dz... wiecej

Martyrologia narodu polskiego w III cz. „Dziadów”
Adam Mickiewicz podjął w swoim dziele „Dziady. cz. III” problem męczeństwa narodu polskiego.

Autor podszedł to tematu bardzo wnikliwie. Najpierw zarysował sytuację Polaków po rozbiorach i nastaniu rządów wysłannika Rosji, Nowosilcowa. Potem nakreślił portret Senatora, nie szczędząc szczegółów na temat ... wiecej

Wpływ III cz. „Dziadów” na kształtowanie się postawy patriotycznej
Wpływ III części „Dziadów” Adama Mickiewicza miał ogromy wpływ na kształtowanie się postawy patriotycznej wśród ówczesnych odbiorców. Wydaje się, że wpływ ten jest aktualny także dziś.

Czytając o bohaterstwie osadzonych w więzieniu, poddawanych wymyślnym torturom, nie mających szans na uczciwy proc... wiecej

„Polska Chrystusem narodów” – wyjaśnij koncepcję Mickiewicza
Mesjanistyczna koncepcja Adama Mickiewicza, obecna w III części „Dziadów” zamyka się w haśle „Polska Chrystusem narodów”, obecnym w Scenie V „Widzenie Księdza Piotra”.

Myśl autora zostaje podjęta w intymnej rozmowie Bernardyna z Bogiem, podczas której Stwórca ukazuje księdzu losy Pols... wiecej

Ocena polskiego społeczeństwa w III cz. „Dziadów”
Opisane w III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady” polskie społeczeństwo zostało podzielone na trzy podstawowe grupy.

Do pierwszej zaliczamy ludzi obojętnych na losy rozgrabionej podczas rozbiorów i powstań Ojczyzny, których dni są wypełnione kolejnymi balami i spotkaniami towarzyskimi, w czasie któryc... wiecej

Jak rozumiesz słowa Wysockiego: „Nasz naród jak lawa/Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa/Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi/Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi...”.
Słowa jednego z bohaterów III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady”, Piotra Wysockiego, odnoszą się do polskiego społeczeństwa:

„[…] Nasz naród jest jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zs... wiecej

Młodzież w III cz. „Dziadów”
Młodzież w III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady” została ukazana jago jedna z najbardziej ciemiężonych grup społecznych w czasie represji popowstaniowych, a mimo to aktywnie walcząca o poprawę losów narodu i jego obywateli.

Przykładów młodych ludzi, zaangażowanych w sprawę wyzwolenia Polski jest... wiecej

Represje wobec młodych Polaków w III cz. „Dziadów”
Adam Mickiewicz w III części „Dziadów” ukazał wiele przykładów represji, skierowanych w stronę młodych Polaków walczących o poprawę losu Ojczyzny.

Wieszcz opisał szczegółowo proces wywożenia niewinnych ludzi przepełnionymi kibitkami na Sybir. W takich grupach byli nawet dziesięcioletni chłopcy, już w... wiecej

Dziady - motywy literackie
Motyw Rosjan w III cz. „Dziadów”
Adam Mickiewicz w III części „Dziadów” obok społeczeństwa polskiego nakreślił także portret Rosjan.

Poeta nie bał się szczegółowo opisać ich okrucieństwa wobec ciemiężonych Polaków. Na przykładzie postępowania Senatora Nowosilcowa, carskiego wysłannika do Warszaw... wiecej

Znaczenie „Ustępu” w III cz. „Dziadów”
„Ustęp” to końcowa część III części dramatu Adama Mickiewicza, „Dziady”, złożona z kilku fragmentów („Droga do Rosji”, „Przedmieścia stolicy”, „Petersburg”, „Pomnik Piotra Wielkiego”, „Przegląd wojska”, „Dzień przed powodzią petersburską 182... wiecej

Charakterystyka Nowosilcowa
Głównym negatywnym bohaterem dramatu Adama Mickiewicza „Dziady. Część III” jest senator Nowosilcow.

Mężczyzna był wysłannikiem cara mającym zaprowadzić porządek w Warszawie. Spełnianie oczekiwać przełożonego było głównym motywem jego postępowania, co nie znaczy jednak, że prywatne korzyści nie by�... wiecej

Realizm i fantastyka w III cz. „Dziadów”
W III części „Dziadów” przenikają się elementy realistyczne z fantastycznymi, akcja rozgrywa się zarówno na płaszczyźnie realnej (ziemskiej), jak i na duchowej (pozaziemskiej). Adam Mickiewicz umiejętnie połączył szczegółowe, momentami drastyczne, gorzkie i smutne portrety zbiorowe Polaków i Rosjan z motywami rozmowy... wiecej

Konrad z III cz. Dziadów – charakterystyka
Konrad z III części „Dziadów” Adama Mickiewicza jest postacią dynamiczną i wieloznaczną, która w „Prologu” przechodzi przemianę wewnętrzną. Jej symbolicznym przypieczętowaniem jest zmiana imienia z Gustawa na Konrad:

„Żywy, zostanę dla mej ojczyzny umarły
Po czym na ścianie celi na... wiecej

Konrad a ojczyzna w III cz. „Dziadów”
O stosunku Konrada, głównego bohatera dramatu Adama Mickiewicza „Dziady. Część III” do ojczyzny najpełniej mówią fragmenty nazywane „Małą” oraz „Wielką Improwizacją”.

W tej pierwszej Konrad nawołuje rodaków do walki o wyzwolenie ojczyzny, nawet, jeśli poniosą w niej najwyższą of... wiecej

Związek III cz. „Dziadów” z powstaniem listopadowym
Trzecia część dramatu „Dziady” Adana Mickiewicza została napisana w 1832 roku w Dreźnie, zaraz po upadku powstania listopadowego. Dzieło było poetycką odpowiedzią artysty na zaistniałą sytuację.

W utworze nie odnajdziemy bezpośrednich odwołań do zrywu niepodległościowego, co być może wynika z faktu, ... wiecej

Tło historyczne III cz. „Dziadów”
Choć bezpośrednim historycznym tłem III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady” są lata przed wybuchem powstania listopadowego, to jednak autor przedstawił sytuację narodu polskiego opanowanego przez carskich wysłanników i represjonowanego w niemal każdy możliwy sposób, czy to przez tortury, czy pozbawienie nadziei.wiecej

Historyczne pierwowzory postaci w III cz. „Dziadów”
Wielu bohaterów III części „Dziadów” Adama Mickiewicza posiadała swoje pierwowzory w historii.

Wśród członków towarzystwa stolikowego, opisywanego w scenie „Salon Warszawski”, czyli osób rozmawiających jedynie po francusku i całkowicie obojętnych na sprawy narodowe odnajdziemy literackie kreac... wiecej

„Dziady. Część III” - cytaty
„Ja, syn chwały nieśmiertelnej,
Przybrałem wtenczas postać
Obrzydłej larwy piekielnej,
By cię straszyć, by cię chłostać;
Tyś przyjmował chłostę Boga
Jak dziki męczarnie wroga”.

„Samotność mędrców mistrzyni”.

„Samotność – cóż po lud... wiecej

„Dziady” cz. IV – streszczenie
Podobnie jak w części II, akcja części IV toczy się w Zaduszki. W swoim domu prawosławny Ksiądz prosi swoje dzieci, by te razem z nim pomodliły się za dusze skazane na pobyt w czyśćcu. Nagle w drzwiach domu staje Pustelnik, który swoim wyglądem przypomina upiora. Mężczyzna nie jest w pełni zmysłów. Fakt lekkiego obłąkania pr... wiecej

„Dziady” cz. IV – plan wydarzeń
1. Modlitwa Księdza i jego dzieci za dusze w czyśćcu.
2. Niespodziewana wizyta Pustelnika.
3. Wygląd i zachowanie Pustelnika najpierw niepokoją, później bawią dzieci.
4. Pustelnik mówi o swoich lekturach (m.in. Goethe i Rousseau).
5. Pustelnik opowiada o swojej nieszczęśliwej miłości.
6. Ksiądz usiłu... wiecej

„Dziady” cz. IV – najważniejsze cytaty
„Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy,
I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy”.

„Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto!
Postaci twojej zazdroszczą anieli,
A duszę gorszą masz, gorszą niżeli!
Przebóg! tak ciebie oślepiło złoto!”.

„Bo słuchajc... wiecej

Pustelnik/Gustaw – charakterystyka postaci
Postać znana z ostatnich scen drugiej części „Dziadów” jako widmo o krwawiącym sercu pojawia się także w części czwartej, tym razem jako Pustelnik. Jego wygląd od razu budzi skojarzenia z upiorem – „ubrany dziwacznie” przybysz wywołuje u dzieci okrzyki: „Ach, trup, trup!, upiór, ladaco!”. Je... wiecej

Gustaw z IV cz. „Dziadów” jako bohater werteryczny
Postawa określana jako „werteryzm” wywodzi się z utworu Johanna Goethego „Cierpienia młodego Wertera” z przełomu XVIII i XIX wieku. Do jego głównych cech należały: nadwrażliwość, chwiejność emocjonalna, bogata wyobraźnia, niezdecydowanie, bunt wobec zastanego porządku, dążenie do autodestrukcji oraz pesy... wiecej

„Dziady” cz. IV jako dramat romantyczny
W czwartej odsłonie „Dziadów” Adam Mickiewicz poświęca najwięcej miejsca zagadnieniu nieszczęśliwej miłości, czyli fundamentalnemu dogmatowi epoki romantycznej. Jedną z cech dramatu romantycznego było odejście od dominującej estetyki dramatu klasycznego i powrót do twórczości takich artystów jak Szekspir czy Caldero... wiecej

Istota miłości romantycznej na przykładzie IV cz. „Dziadów”
Każda z kolejnych odsłon „Dziadów” Adama Mickiewicza poświęcona jest innej tematyce. Czwarta z nich określana bywa mianem „studium miłości romantycznej”. Dzieje się tak głównie za sprawą kreacji głównego bohatera – Gustawa, który jako nieszczęśliwy, a wręcz tragiczny kochanek dzieli się ze swoim ... wiecej

Miłość jako cierpienie – „Dziady” cz. IV
Twórcy romantyczni poświęcili miłości szczególne miejsce w swoich dziełach. Znalazła się ona w absolutnym centrum uwagi. Warto zauważyć, że miłość szczęśliwa jest dla człowieka motorem do działania, uskrzydla go i pozytywnie nastraja do życia. Z kolei miłość nieszczęśliwa jest źródłem ogromnego cierpienia, nieszczę�... wiecej

Konflikt uczucia i rozumu w IV cz. „Dziadów”
Odwieczny konflikt serca z rozumem w „Dziadach” cz. IV przejawia się w dialogach Pustelnika/Gustawa powodowanego miłością z Księdzem charakteryzującym się zdroworozsądkowym podejściem do życia. Postawa duchownego przez długi czas sprowadza się do uspokajania przybysza. Poprzez podanie własnego przykładu zaleca odpoczyn... wiecej

„Dziady” – bibliografia
1. „Balsam i trucizna. 13 tekstów o Mickiewiczu”, pod red. E. Graczyk i Z. Majchrowskiego, Gdańsk 1993
2. Górski K.: „Mickiewicz: artyzm i język”, Warszawa 1977
3. „Mickiewicz czyli wszystko”, z J. M. Rymkiewiczem rozmawia A. Poprawa, Warszawa 1994
4. Jastrun M.: „Mickiewicz”... wiecej

IV część Dziadów jako wielkie romantyczne studium miłości
IV część Dziadów określana jest mianem wielkiego studium miłości, gdyż to właśnie miłość jest tym tematem, który wydobywa się na jej pierwszy plan. W obliczu historii Gustawa nie jest to już tylko uczucie, które łączy dwie osoby, ale staje się samoistną siłą, silniejszą od śmierci i ziemskich przeciwieństw los... wiecej

Portret tragicznego kochanka romantycznego w IV części Dziadów
W IV części Dziadów Mickiewicz skorzystał z autobiograficznego wątku, czyli swej niespełnionej miłości do Maryli Wereszczakówny.

Widmo – Gustaw okazał się być samobójcą z miłości, który odwiedził swojego dawnego mistrza – Księdza. Jak się okazało, miał on żal do swojego starego nauczycie... wiecej

Znaczenie monologu Pustelnika – Gustawa w IV części Dziadów
Monolog, który wygłasza w dramacie Pustelnik – czyli Gustaw, pełni określone funkcje. Są to:

- Monolog jako przedstawienie historii jego miłości i tragedii, próba wyjaśnienia zdarzeń i okoliczności, odnalezienia ich przyczyn;

- Wskazuje na silne przeżywanie świata przez bohatera, który staj... wiecej

Trzy godziny: rozpaczy, miłości i przestrogi w IV części Dziadów
Poszczególne godziny, jakie możemy zaobserwować w dramacie, oddzielone są od siebie pianiem koguta i gaśnięciem świec. Stanowią one coś na wzór chrześcijańskiej spowiedzi, w trakcie której bohater żali się i wyznaje tragiczną historię niespełnionej miłości. W jego wyznaniu odnajdujemy ogrom cierpienia, jest ono bardzo emo... wiecej

Dziady cz. IV - streszczenie
Część IV
Historia pośmiertnego losu młodzieńca z wiersza "Upiór"

Motto: "Podniosłem wszystkie zmurszałe całuny leżące w trumnach; oddaliłem wzniosłą pociechę rezygnacji, jedynie po to, by sobie wciąż mówić: - Ach, przecież to tak nie było! Tysiąc radości zrzucono na zawsze w doły grobowe, a t... wiecej

Funkcja obrzędu dziadów w II części Dziadów
Tradycyjny, ludyczny obrzęd dziadów pełni w dramacie podwójną funkcję.

Po pierwsze, stanowi wprowadzenie w obszar wierzeń ludowych, przedstawiając jego przedmiot jako pewną oczywistość, zakładaną a priori. Według ludzi, biorących udział w dziadach, dwa światy – żywych i zmarłych, egzystują równo... wiecej