Jesteś w:
Dziady
Słowa jednego z bohaterów III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady”, Piotra Wysockiego, odnoszą się do polskiego społeczeństwa:
„[…] Nasz naród jest jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi”.
Wydźwięk przytaczanego fragmentu jest pesymistyczny. Polski naród jest niczym lawa, z pozoru zimny, twardy i suchy, czyli złożony z ludzi niezainteresowanych losem Ojczyzny i podążających za własnym interesem (przykładem jest towarzystwo „stolikowe”, zgromadzone w salonie warszawskim). Pod tą skorupą kryją się prawdziwi patrioci, z sercem wypełnionym „wewnętrznym ogniem”, którego nawet sto lat zimy (niewoli) nie jest w stanie ostudzić, na przykład Tomasz czy Konrad.
Jak rozumiesz słowa Wysockiego: „Nasz naród jak lawa/Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa/Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi/Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi...”.
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSłowa jednego z bohaterów III części dramatu Adama Mickiewicza „Dziady”, Piotra Wysockiego, odnoszą się do polskiego społeczeństwa:
„[…] Nasz naród jest jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi”.
Wydźwięk przytaczanego fragmentu jest pesymistyczny. Polski naród jest niczym lawa, z pozoru zimny, twardy i suchy, czyli złożony z ludzi niezainteresowanych losem Ojczyzny i podążających za własnym interesem (przykładem jest towarzystwo „stolikowe”, zgromadzone w salonie warszawskim). Pod tą skorupą kryją się prawdziwi patrioci, z sercem wypełnionym „wewnętrznym ogniem”, którego nawet sto lat zimy (niewoli) nie jest w stanie ostudzić, na przykład Tomasz czy Konrad.