Jesteś w: Dziady

Wątki sakralne i ludyczne w II części Dziadów

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Wątek ludyczny Dziadów da się zaobserwować w zasadach moralnych i etycznych, na które powołuje się narrator. Według surowego prawa ludowego, życie ziemskie każdego człowieka niesie za sobą odpowiedzialność w życiu pozaziemskim. Zasada taka ma wymowę humanistyczną, bowiem normuje nasze życie, nawołując do przestrzegania określonych zasad.

Z wątku ludycznego zaczerpnięta jest również sama idea pogańskiego obrzędu. Folklor, który tu obserwujemy, stanowi jeden z elementów programowych romantyzmu. Wszechświat nie jest tylko rzeczywistością postrzeganą zmysłowo, w świecie bowiem występują również zjawiska nieracjonalne, tajemnicze. Zdawał sobie z tego sprawę doskonale zwykły, prosty lud, w przeciwieństwie do filozofów i uczonych wychowanych w światopoglądzie klasycznym. Ludzie wierzyli, iż między światem żywych i zmarłych jest jeszcze rzeczywistość pośrednia, podobna do czyśćca. Wszyscy romantycy, także Mickiewicz, zdawali sobie sprawę z tego, iż w zwyczajach ludowych znaleźć można ślady pogańskiej przeszłości.

Z wątkiem ludycznym zazębia się wątek sakralny. Wskazuje on czytelnikom oczywistą prawdę, iż śmierć każdego człowieka traktuje tak samo, bez względu na jego pochodzenie czy też stan społeczny. Uczy, iż bycie człowiekiem nie ogranicza się do tylko pozytywnych doznań, ale że człowieczeństwo oznacza pełnię ludzkich problemów i uczuć.



  Dowiedz się więcej