Jesteś w:
Dziady
W IV części Dziadów Mickiewicz skorzystał z autobiograficznego wątku, czyli swej niespełnionej miłości do Maryli Wereszczakówny.
Widmo – Gustaw okazał się być samobójcą z miłości, który odwiedził swojego dawnego mistrza – Księdza. Jak się okazało, miał on żal do swojego starego nauczyciela, iż ten nauczył go kochać literaturę – m.in. książki takie jak Cierpienia młodego Wertera. Widmo, które przybrało postać Pustelnika, przyznało, iż takie właśnie dzieła wytworzyły w nim spaczony obraz miłości, co następnie doprowadziło go do samobójstwa. Miłość do Maryli okazała się tragedią jego życia i miała z pewnością charakter destrukcyjny.
Postać Gustawa w tej części Dziadów reprezentuje ponadto modelowy typ romantycznego, nieszczęśliwego kochanka, straconego dla świata z powodu swej szaleńczej miłości i namiętności do kobiety. Jest szaleńcem – szaleńcem z miłości. Jego duszę przepełnia przez to niepokój, nieufność, w jego myślach stale obecne były wspomnienia związane z chwilami przeżytymi wspólnie z ukochaną. Był wielkim indywidualistą, a jego uczucie było dla niego rzeczą priorytetową i najważniejszą.
Tak jak większość romantycznych kochanków uznał, iż tylko śmierć może uwolnić go od miłości, która go przerastała. Życie w samotności, bez kochanej osoby, nie miało dla niego sensu.
Portret tragicznego kochanka romantycznego w IV części Dziadów
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW IV części Dziadów Mickiewicz skorzystał z autobiograficznego wątku, czyli swej niespełnionej miłości do Maryli Wereszczakówny.
Widmo – Gustaw okazał się być samobójcą z miłości, który odwiedził swojego dawnego mistrza – Księdza. Jak się okazało, miał on żal do swojego starego nauczyciela, iż ten nauczył go kochać literaturę – m.in. książki takie jak Cierpienia młodego Wertera. Widmo, które przybrało postać Pustelnika, przyznało, iż takie właśnie dzieła wytworzyły w nim spaczony obraz miłości, co następnie doprowadziło go do samobójstwa. Miłość do Maryli okazała się tragedią jego życia i miała z pewnością charakter destrukcyjny.
Postać Gustawa w tej części Dziadów reprezentuje ponadto modelowy typ romantycznego, nieszczęśliwego kochanka, straconego dla świata z powodu swej szaleńczej miłości i namiętności do kobiety. Jest szaleńcem – szaleńcem z miłości. Jego duszę przepełnia przez to niepokój, nieufność, w jego myślach stale obecne były wspomnienia związane z chwilami przeżytymi wspólnie z ukochaną. Był wielkim indywidualistą, a jego uczucie było dla niego rzeczą priorytetową i najważniejszą.
Tak jak większość romantycznych kochanków uznał, iż tylko śmierć może uwolnić go od miłości, która go przerastała. Życie w samotności, bez kochanej osoby, nie miało dla niego sensu.