Jesteś w:
Dziady
W III części „Dziadów” przenikają się elementy realistyczne z fantastycznymi, akcja rozgrywa się zarówno na płaszczyźnie realnej (ziemskiej), jak i na duchowej (pozaziemskiej). Adam Mickiewicz umiejętnie połączył szczegółowe, momentami drastyczne, gorzkie i smutne portrety zbiorowe Polaków i Rosjan z motywami rozmowy z Bogiem czy wywoływania zmarłych dusz.
Warstwa realistyczna została zbudowana w oparciu o tło historyczne. Wiele postaci ma swoje pierwowzory w rzeczywistości, opowieść o Konradzie jest ściśle osadzona w historii popowstaniowych represji.
Wszystko to zostało wzbogacone nierealnymi pierwiastkami. Przemiana Gustawa w Konrada, widzenie księdza Piotra, przepowiednia matki Rollisona czy noc Dziadów – te elementy z kolei wnoszą do dzieła elementy baśniowe, metafizyczne, fantastyczne.
Realizm i fantastyka w III cz. „Dziadów”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW III części „Dziadów” przenikają się elementy realistyczne z fantastycznymi, akcja rozgrywa się zarówno na płaszczyźnie realnej (ziemskiej), jak i na duchowej (pozaziemskiej). Adam Mickiewicz umiejętnie połączył szczegółowe, momentami drastyczne, gorzkie i smutne portrety zbiorowe Polaków i Rosjan z motywami rozmowy z Bogiem czy wywoływania zmarłych dusz.
Warstwa realistyczna została zbudowana w oparciu o tło historyczne. Wiele postaci ma swoje pierwowzory w rzeczywistości, opowieść o Konradzie jest ściśle osadzona w historii popowstaniowych represji.
Wszystko to zostało wzbogacone nierealnymi pierwiastkami. Przemiana Gustawa w Konrada, widzenie księdza Piotra, przepowiednia matki Rollisona czy noc Dziadów – te elementy z kolei wnoszą do dzieła elementy baśniowe, metafizyczne, fantastyczne.