Jesteś w: Dziady

„Kobieto! Puchu marny! Ty wietrzna istoto” – motyw kobiety w IV cz. „Dziadów”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

---

„Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto!
Postaci twojej zazdroszczą anieli,
A duszę gorszą masz, gorszą niżeli!...
Przebóg! tak ciebie oślepiło złoto!
I honorów świecąca bańka, wewnątrz pusta!”.

Gustaw przedstawia kobietę, którą wciąż kocha ponad życie, jako osobę podłą, nikczemną. Obwinia ją o swoje nieszczęście i cierpienie, które przyczyniły się do samobójczej śmierci. Jego monolog nabiera charakteru aktu oskarżenia, a jednocześnie wyroku:

„Zabiłaś mię, zwodnico! Nieba cię ukarzą,
Sam ja... nie puszczę bezkarnie”.

Mężczyzna poprzysięga zemstę na Maryli, zapowiada, że będzie ją nawiedzał jako upiór. Jednak zaraz potem ton jego wypowiedzi ponownie łagodnieje, zupełnie jakby doznał nagłego przypływu miłości do niej:

„A ona tak jest czuła, tak łacno dotkliwa;
Jako na trawce wiosenne puchy,
Które lada zefiru zwiewają podmuchy
I lada rosa obrywa”.

Widzimy zatem, że kobieta odgrywa bardzo ważą rolę w „Dziadach” cz. IV, ponieważ stanowi bezpośrednią przyczynę działania głównego bohatera. Stosunek Gustawa do Maryli jest bardzo trudny do określenia. Mężczyzna miota się w swoich uczuciach – od miłości do nienawiści i z powrotem.
strona:   - 1 -  - 2 - 

Dowiedz się więcej

Dziady cz. II - streszczenie Geneza II cz. Dziadów Wątki sakralne i ludyczne w II części Dziadów Trzy rodzaje duchów w II części Dziadów Związki II części Dziadów z dramatem antycznym Funkcja obrzędu dziadów w II części Dziadów Dziady cz. IV - streszczenie Trzy godziny: rozpaczy, miłości i przestrogi w IV części Dziadów Znaczenie monologu Pustelnika – Gustawa w IV części Dziadów Portret tragicznego kochanka romantycznego w IV części Dziadów IV część Dziadów jako wielkie romantyczne studium miłości „Dziady” – bibliografia Konflikt uczucia i rozumu w IV cz. „Dziadów” Miłość jako cierpienie – „Dziady” cz. IV Istota miłości romantycznej na przykładzie IV cz. „Dziadów” „Dziady” cz. IV jako dramat romantyczny Gustaw z IV cz. „Dziadów” jako bohater werteryczny Pustelnik/Gustaw – charakterystyka postaci „Dziady” cz. IV – najważniejsze cytaty „Dziady” cz. IV – plan wydarzeń „Dziady” cz. IV – streszczenie „Dziady. Część III” - cytaty Historyczne pierwowzory postaci w III cz. „Dziadów” Tło historyczne III cz. „Dziadów” Związek III cz. „Dziadów” z powstaniem listopadowym Konrad a ojczyzna w III cz. „Dziadów” Konrad z III cz. Dziadów – charakterystyka Realizm i fantastyka w III cz. „Dziadów” Charakterystyka Nowosilcowa Znaczenie „Ustępu” w III cz. „Dziadów” Dziady - motywy literackie Represje wobec młodych Polaków w III cz. „Dziadów” Młodzież w III cz. „Dziadów” Jak rozumiesz słowa Wysockiego: „Nasz naród jak lawa/Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa/Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi/Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi...”. Ocena polskiego społeczeństwa w III cz. „Dziadów” „Polska Chrystusem narodów” – wyjaśnij koncepcję Mickiewicza Wpływ III cz. „Dziadów” na kształtowanie się postawy patriotycznej Martyrologia narodu polskiego w III cz. „Dziadów” Mesjanizm narodowy w III cz. „Dziadów” „Dziady” cz. III jako arcydramat polski „Dziady” cz. III jako dramat narodowo-rewolucyjny Zadania poezji według „Wielkiej Improwizacji” „Wielka Improwizacja” – interpretacja Rollisonowa jak przykład matki cierpiącej Widzenie Senatora - interpretacja Widzenie Ewy – interpretacja Widzenie księdza Piotra – interpretacja „Mała improwizacja” – interpretacja Scena więzienna – opis Salon warszawski – opis Bal u Senatora – opis Czas i miejsce akcji III cz. „Dziadów” Struktura III cz. „Dziadów” Dziady cz. III – plan wydarzeń „Dziady cz. III” – streszczenie „Dziady” cz. II jako dramat społeczny Obrzęd Dziadów i jego rola w dramacie „Dziady” cz. II – przesłanie moralne Duchy w „Dziadach” cz. II – znaczenie „Dziady” – geneza Ludowość w „Dziadach cz. II” „Dziady” cz. II – najważniejsze cytaty Czas i miejsce akcji w „Dziadach” cz. II „Dziady” cz. II – plan wydarzeń „Dziady” cz. II - streszczenie