Ludzie bezdomni

Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim

Ludzie bezdomni streszczenie
Tom I
Wenus z Milo
W trakcie wycieczki po galerii w Luwrze oraz Wersalu, doktor Tomasz Judym poznał cztery Polki: panny Orszeńskie, ich babkę panią Niewadzką oraz guwernantkę Joannę Podborską. Bohaterowie wymieniali uwagi na temat podziwianych obrazów oraz posągów, skupiając uwagę zwłaszcza na rzeźbie Wenus z Milo oraz k... wiecej

„Ludzie bezdomni” – plan wydarzeń
Tom I

1. Wycieczka doktora Tomasza Judyma po paryskim Luwrze.
2. Poznanie panien Orszeńskich, pani Niewadzkiej oraz Joanny Podborskiej.
3. Wspólne podziwianie posągu Wenus Milo oraz wozmowa na temat obrazu Pierre’a Puvisa de Chavannese’a „Rybak”.
4. Powrót Tomasza do Warszawy.
5. ... wiecej

„Ludzie bezdomni” – czas akcji
Akcja powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” przypada na lata dziewięćdziesiąte XIX wieku.

Na początku książki (rozdział I tomu I) narrator dosyć szczegółowo opisuje dwa dni z życia głównego bohatera, przebywającego w tym czasie w Paryżu. W ciągu tych 48-śmiu godzin Tomasz Judym przeżywa bard... wiecej

„Ludzie bezdomni” – miejsce akcji
Akcja powieści „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego rozgrywa się w wielu miejscach, z których większość istnieje naprawdę. Czytelnicy mogli natychmiast po zakończeniu lektury przespacerować się śladami Judyma ulicą Krochmalną czy Ciepłą czy odwiedzić Cisy, stworzone na podobieństwo Nałęczowa. Oto opis uzdrowiska... wiecej

Geneza „Ludzi bezdomnych”
Powieść „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego została opublikowana w grudniu 1899 roku w Warszawie, zaś ostateczne szlify pisarz nadawał jej w Zakopanem. Dzięki rosnącej popularności, szybko wznowiono druk. Drugie wydanie zostało oddane już wiosną 1900 roku, trzecie rok później, a czwarte w 1906 roku.

Źr�... wiecej

Tomasz Judym – charakterystyka
Tomasz Judym to główna postać powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Pracując nad stworzeniem tego doktora-społecznika, autor wzorował się na autentycznym lekarzu – Kazimierzu Stacewiczu. To właśnie ten młody idealista dał się poznać z jak najlepszej strony pisarzowi, gdy ten przebywał na kuracji w Na�... wiecej

Dzieje Tomasza Judyma
Dzieje Tomasza Judyma, głównego postaci powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” mogłyby starczyć na biografię kilku osób.

Bohater pochodził z najniższych warstw społecznych. Urodził się w rodzinie wiecznie pijanego szewca, w Warszawie. Ciężkie, pozbawione matki dzieciństwo najpierw przy boku alko... wiecej

Dzieciństwo Tomasza Judyma
Dzieciństwo Tomasza Judyma opisuje rozdział Tomu I, zatytułowany „W pocie czoła”. Przy okazji odwiedzin swego starszego brata Wiktora i jego rodziny, bohater wraca wspomnieniami do trudnych dziecięcych i młodzieńczych lat.
Tomasz był synem warszawskiego szewca. Niestety, ojciec był alkoholikiem, nad spokój swoich dz... wiecej

Tomasz Judym – romantyk czy pozytywista?
Tomasz Judym, bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” to książkowy przykład postaci łączącej najważniejsze cechy dwóch skrajnych epok – romantyzmu oraz pozytywizmu.

Za zaklasyfikowaniem doktora do grona postaci romantycznych przemawia skontrowanie losów niosącego pomoc cierpiącym bliź... wiecej

Tomasz Judym jako społecznik
Tomasz Judym, bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” jest przykładem ponadczasowego społecznika.

Przez całe swoje życie bohater stawiał dobro ogółu ponad swoje własne. Pierwszy raz udowodnił to w czasie odczytu w salonie doktora Czernisza, gdzie konserwatywnej warszawskiej elicie lekarzy zarz... wiecej

Tomasz Judym jako idealista
To romantyczne ideały kształtowały charakter i postawę głównego bohatera powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Tomasz Judym pozostał im wierny do samego końca, mimo ciągłych przeciwności, dotykających go zarówno ze strony ludzi (warszawskie środowisko lekarzy) jak i wydarzeń (trudne dzieciństwo).
L... wiecej

Tomasz Judym jako bohater zbuntowany
Bohater powieści „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiej, prócz cech idealisty, społecznika posiada też wiele atrybutów charakterystycznych dla buntowników.

Już od najmłodszych lat Tomasz Judym nie godził się z rolą, jaką przypisało mu z góry społeczeństwo. Choć urodził się w rodzinie wiecznie pijanego... wiecej

Joanna Podborska – charakterystyka
Postać Joanny Podborskiej, drugiej obok Tomasza Judyma tak ważnej figury w powieści „Ludzie bezdomni”, Stefan Żeromski stworzył na wzór swojej żony. Co ciekawe, pisarz poznał Oktawię Rodkiewiczową podczas pobytu w uzdrowisku w Nałęczowie (prototyp majątku Cisy).

Joasia zostaje wpleciona w akcję powieści w... wiecej

Pamiętnik Joasi Podborskiej
Pamiętnik głównej kobiecej bohaterki powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” stanowi źródło wiedzy o jej pochodzeniu, charakterze, poglądach i planach na przyszłość:

„Joasia natomiast charakteryzuje się głównie sama w swym pamiętniku – przede wszystkim przez emocjonalnie nacechowany, a... wiecej

Wiktor Judym - charakterystyka
Wiktor Judym to starszy brak Tomasza. Bohater jest drugoplanową postacią powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”.

Poznajemy go, gdy Tomasz idzie do niego z wizytą:
„Był to słuszny mężczyzna. Nosił dużą jak łopata, zapuszczoną brodę, która otaczała jego rysy niby rama. Twarz miał blad... wiecej

Inżynier Korzecki - charakterystyka
Inżynier Korzecki to jeden z drugoplanowych bohaterów powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”
Pierwowzorem tej postaci był znajomy pisarza, Edward Abramowski. Mężczyźni poznali się w czasie pracy dla czasopisma „Głos”. Młodzieniec zafascynował pracującego akurat nad książką Żeromskiego głos... wiecej

Leszczykowski (M. Les) - charakterystyka
Leszczykowski, jeden z drugoplanowych bohaterów powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” to postać pojawiająca się w części dotyczącej pracy Tomasza Judyma w uzdrowisku w Cisach.

Nazywany także M. Lesem, mężczyzna posiadał najwięcej udziałów w ogromnym kurorcie, do której na przeróżne zabiegi zj... wiecej

Doktor Węglichowski - charakterystyka
Postać doktora Węglichowskiego, jednego z drugoplanowych bohaterów powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” zostaje wprowadzona do historii w momencie, gdy mężczyzna zaproponował Judymowi objęcie posady doktora w uzdrowisku Cisy.
Bohater miał ponad pięćdziesiąt lat, był niski, chudy i kościsty:
̶... wiecej

Krzywosąd Chobrzański - charakterystyka
Jan Bogusław Krzywosąd Chobrzański w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” pełnił funkcję administratora majątku Cisy.
Choć wiek bohatera był dosyć zaawansowany, nadal był mężczyzną przystojnym, wyprostowany, a jego twarz zdobiły gęste wąsy:
„Nosił długie, spuszczone w dół wąsy, kt... wiecej

„Ludzie bezdomni” – wyjaśnienie tytułu
Tytuł powieści Stefana Żeromskiego sugeruje podejmowana przez pisarza tematykę. Historia „Ludzie bezdomnych” to uniwersalna, ale przy tym wieloznaczna przypowieść o dwóch rodzajach bezdomności: dosłownej oraz metaforycznej.

Pierwszy rodzaj bezdomności obserwujemy we fragmentach opisujących egzystencję najbi... wiecej

„Ludzie bezdomni” – powtórka z lektury
„Ludzie bezdomni” to powieść Stefana Żeromskiego napisana w epoce modernizmu (Młoda Polska). Z racji tego utwór ten zaliczany do grona gatunku powieści modernistycznej, rodzajem literackim dominującym w dziele jest epika.

Czasem akcji właściwej powieści są lata dziewięćdziesiąte XIX wieku, zaś miejscami k... wiecej

„Ludzie bezdomni” jako powieść młodopolska
„Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego to powieść młodopolska. Autor przemycił w niej, pod płaszczykiem społeczno-obyczajowej kroniki zmagania się młodego doktora, Tomasza Judyma, z konserwatywnym otoczeniem, filozoficzno-egzystencjalną historię o samotności człowieka.

Pisarz zerwał z dominującymi pozytyw... wiecej

Narracja „Ludzi bezdomnych”
Narracja w powieści „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego charakteryzuje się nowatorstwem formy. Autor odszedł do dominującej w Młodej Polsce konwencji realistycznej na rzecz oddania głosu bohaterowi.

Choć w książce dominuje wszechwiedzący, zdystansowany do opisywanych wydarzeń narrator trzecioosobowy, to w... wiecej

„Ludzie bezdomni” – kompozycja
Dzieło Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” składa się z dwóch tomów, z których pierwszy liczy dziesięć tytułowanych rozdziałów (Wenus z Milo, W pocie czoła, Mrzonki, Smutek, Praktyka, Swawolny Dyzio, Cisy, Kwiat tuberozy. Przyjdź oraz Zwierzenia), a drugi – trzynaście (Poczciwe prowincjonalne idee, Starcy, ... wiecej

„Ludzie bezdomni” jako powieść nowego typu
„Ludzie bezdomni” w momencie opublikowania zostały od razu nazwane powieścią nowego typu. Stało się tak ze względu na nowatorstwo formy, jaką posłużył się Stefan Żeromski.

Po pierwsze, autor sięgnął po różne pisarskie konwencje. Czerpał z elementów impresjonizmu, co widać na przykład w rozdziale &#... wiecej

Synkretyzm w „Ludziach bezdomnych”
Synkretyzm stylistyczny, czyli pomieszanie wielu różnych konwencji pisarskich, jest obecny w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”.

Autor czerpał z elementów impresjonizmu, kierunku artystycznego zapoczątkowanego przez francuskich malarzy (Monet, Renoir, Degas, Manet), i przeniesionego następnie do lite... wiecej

Młodzieńczy idealizm Judyma w konfrontacji z rzeczywistością
Tomasz Judym, bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” to idealista, który w imię wyznawanych wartości gotów jest poświęcić całe swoje życie, szanse na szczęśliwą rodzinę, na błyskotliwą karierę, na finansową stabilizację.

Wywodzący się ze społecznych nizin Judym obiecał sobie w cz... wiecej

Tomasz Judym – bohater wygrany czy przegrany – rozprawka
Jednoznaczna ocena głównego bohatera powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” jest bardzo trudna.

Pochodzący z nizin społecznych, doktor Tomasz Judym za cel swojego życia postawił sobie pomaganie innym i czynne polepszanie losu najuboższych. Postanowił to robić mimo braku pomocy ze strony społeczeńst... wiecej

Kariera a moralność - rozważania w odniesieniu do postępowania Tomasza Judyma
Kariera a moralność – te dwa kontrastujące pojęcia wyłaniają się z lektury powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Niemożność pogodzenia tych kategorii jednoznacznie wynika z historii głównego bohatera, doktora Tomasza Judyma.

O tym, że nie sposób posiadać błyskotliwej kariery wśród kon... wiecej

Cierpienie – siła niszcząca człowieka, czy kształtująca jego osobowość? Rozwiń problem na podstawie „Ludzi bezdomnych”
Stefan Żeromski podjął w swojej powieści „Ludzie bezdomni” ponadczasowy wątek cierpienia. Na przykładzie losów doktora Tomasza Judyma autor ukazał ten problem zarówno jako siłę niszczącą człowieka, a zaraz jako moc kształtująca jego osobowość.
Cierpienie towarzyszyło Judymowi od najmłodszych lat. Osierocon... wiecej

Konflikt między pragnieniem szczęścia osobistego a obowiązkiem wobec kraju i społeczeństwa w „Ludziach bezdomnych”
„Otrzymałem wszystko, co potrzeba... Muszę to oddać, com wziął. Ten dług przeklęty... Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością, dopóki z oblicza ziemi nie znikną te podłe zmory. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt ni... wiecej

Czy Judymowie są nam potrzebni?
Patrząc na niepowodzenia, spotykające głównego bohatera powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” można pokusić się o stwierdzenie, że doktor Tomasz Judym zmarnował sobie życie, próbując uparcie realizować misję uzdrawiania świata.

Choć cały czas wysuwał projekty poprawy życia najbiedniejszych ... wiecej

Lekarz - zawód czy posłannictwo? Przedstaw problem na przykładzie „Ludzi bezdomnych”
Lekarz - zawód czy posłannictwo? Przedstaw problem na przykładzie „Ludzi bezdomnych”

Jednym z głównych problemów, poruszonych przez Stefana Żeromskiego w powieści „Ludzie bezdomni” jest odpowiedź na pytanie o esencję posady lekarze – czy to zawód czy może posłannictwo.

Głów... wiecej

Doktor Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach – rozprawka
Nie zgadzam się z tezą, że Doktor Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach. A dokładnie, nie zgadzam się z pierwszą częścią tego zdania. Według mnie bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” był człowiekiem silnym, do tego miał dobre intencje.

Pierwszym argumentem, przemawiającym za modyfikacj... wiecej

„Ludzie bezdomni” – najważniejsze cytaty
„Człowiek – jest to rzecz święta, której krzywdzić nikomu nie wolno. Wyjąwszy krzywdy bliźniego, wolno każdemu czynić, co chce(…)”.

„Człowiek stworzony jest do szczęścia! Cierpienie trzeba zwalczać i niszczyć jak tyfus i ospę."

"(...)znać życie i śmierć tak z bliska, aby... wiecej

„Ludzie bezdomni” – bibliografia
1. Borowy W., „O Żeromskim. Rozprawy i szkice”, Warszawa 1964.
2. Dobrowolska D., „Wstęp”, [w:] Żeromski Stefan, „Ludzie bezdomni”, Warszawa 1995.
3. Hutnikiewicz A., „Problematyka form kompozycyjnych w sztuce pisarskiej Żeromskiego”, „Pamiętnik Literacki” 1965, z. 1.<... wiecej

Ludzie bezdomni - motywy literackie
Motyw lekarza w „Ludziach bezdomnych”
Wśród wielu motywów powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” mowy lekarza jest jednym z dominujących. Dzieje się tak z racji tego, że lekarz go zawód głównego bohatera, Tomasza Judyma. Postać ta wyłania się jak doktor wykształcony, śledzący naukowe nowinki, ale przede ws... wiecej

Obraz Paryża w „Ludziach bezdomnych”
Stefan Żeromski w swojej powieści „Ludzie bezdomni” wędruje razem z głównym bohaterem Tomaszem Judymem po niezbyt popularnych zakamarkach Paryża – zagląda do dzielnic miejskiej biedoty.

Aby dobrze zrozumieć sytuację najuboższych i poznać ich potrzeby, przepełniony pragnieniem niesienia dobra, młody d... wiecej

Obraz Warszawy w „Ludziach bezdomnych”
Obraz XIX-wiecznej Warszawy, wyłaniający się z powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” jest opisem przepełnionym smutkiem, poczuciem społecznej niesprawiedliwości, przekonaniem o rozprzestrzeniających się chorobach i braku podstawowej higieny.

Pierwszym dosyć szczegółowym opisem stolicy jest ten wył... wiecej

Obraz biedoty w „Ludziach bezdomnych”
Biedota jest zbiorowym bohaterem młodopolskiej powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Reprezentujący ją doktor Tomasz Judym ze szczegółami opisuje życie paryskich bezdomnych, warszawskich nędzarzy, Cisowskich robotników czy sosnowieckich górników, każdy opis wypełniając naturalistyczną szczerością, nie szc... wiecej

Obraz społeczeństwa polskiego w „Ludziach bezdomnych”
Z powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” wyłania się nieco negatywny obraz XIX-wiecznego społeczeństwa polskiego. Zdaniem autora, było o społeczeństwo pełne kontrastów, ze strony bogatych niechętne zmianom, ze strony ubogich – próbujące dać sobie radę w zastanych warunkach.

Oczami główne... wiecej

Obraz środowisk społecznych w „Ludziach bezdomnych”
W powieści „Ludzie bezdomni” Stefan Żeromski skupia się na przedstawieniu niemal wszystkich środowisk społecznych, z którymi mógł się zetknąć młody, wrażliwy i empatyczny doktor Tomasz Judym.

Najwięcej miejsca autor poświęcił ubogim robotnikom. W Warszawie przykładem biednego pracownika huty był brat ... wiecej

Mieszczaństwo w „Ludziach bezdomnych”
Życie mieszczaństwa w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” można opisać na przykładzie Wiktora i Teosi Judymów, rodziny głównego bohatera.

Od dziecka mieszkali w Warszawie, oboje pracowali w warszawskich fabrykach, cisnąć się razem z dziećmi i krewną w maleńkiej izdebce przy ulicy Ciepłej. wiecej

Ocena kodeksu etycznego lekarzy warszawskich w „Ludziach bezdomnych”
Z warszawską śmietanką najlepszych lekarzy Tomasz Judym, bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” zetknął się podczas spotkania u doktora Czernisza, na jednej z „lekarskich śród”.

Choć bohater był pełen nadziei na pozytywny odzew, oczekiwał nawiązania współpracy i pomocy z ich... wiecej

Symbole w „Ludziach bezdomnych”
Symboli w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” jest mnóstwo, począwszy od rozdziału otwierającego całą opowieść o losach Tomasza Judyma („Wenus z Milo”, „Rybak”), a skończywszy na ostatnim (rozdarta sosna)

Symbole pojawiają się już w I rozdziale, podczas wycieczki Tomasza ... wiecej

Realizm i naturalizm w „Ludziach bezdomnych”
Realizm i naturalizm to kierunki pisarskie widoczne w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Cechują się szczegółowym, acz surowym opisem, jeśli jest potrzeba - epatowaniem wstrząsającymi szczegółami kosztem dbałości o wrażenia estetyczne. Najważniejsze jest obnażanie drastycznej prawdy o rzeczywistości.wiecej

Filozofia w „Ludziach bezdomnych”
Powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” jest literacką odpowiedzią na poglądy największych myślicieli XIX wieku: Arthura Schopenhauera, Nietzschego oraz Marksa.

Główny bohater dzieła, doktor Tomasz Judym był trochę podobny do Schopenhauera. Tak samo jak wybitny niemiecki filozof nie był do końca pr... wiecej

Idealizm w „Ludziach bezdomnych”
Przykładem idealisty w powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” jest doktor Tomasz Judym. Ukończywszy potrzebne studia, wywodzące się ze społecznych nizin bohater pragnął pozytywnie wpłynąć na poprawę życia najuboższych. Temu celowi podporządkował całe swoje dorosłe życie.

Judym starał się za... wiecej

Ukaż tragizm Tomasza Judyma
Tomasz Judym, główny bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” jest postacią tragiczną, wskazuje na to jego biografia oraz podejmowane decyzje.

Doktor przyszedł na świat w robotniczej rodzinie. Jego ojciec był wiecznie pijących szewcem, matka zaś dużo chorowała aż w końcu zmarła. Chłopiec z... wiecej

Oceń wybory moralne Tomasza Judyma
Tomasz Judym, bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” w finale książki podjął kontrowersyjną decyzję – odrzucił szansę na założenie rodziny z ukochaną kobietą.

Choć darzył Joasię Podborską szczerym uczuciem, stwierdził, że ponieważ sam pochodzi z motłochu, musi spłacić dług... wiecej

Konstrukcja psychiczna głównego bohatera w „Ludziach bezdomnych”
Główny bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”, doktor Tomasz Judym jest postacią pozytywną, pełną współczucia dla innych, energiczną, wrażliwą.

Judym zawsze starał się być szczery. Gdy w Paryżu spotkał cztery Polski, bez wahania wyznał im prawdę o swoim pochodzeniu. Zwierzył się, �... wiecej

Tomasz Judym jako współczesny Syzyf
Tomasz Judym, bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” przypomina nieco mitologicznego Syzyfa.

Syzyf był zamożnym królem Koryntu, całe miasto jemu zawdzięczało swoje bogactwo, powiększane ze względu na pobieranie danin od statków płynących ze wschodu i zachodu. Mężczyzna cieszył się przych... wiecej

Tomasz Judym jako współczesny Prometeusz
Postępowanie Tomasza Judyma, bohatera powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”, przypomina zachowanie mitologicznego Prometeusza.

Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił człowieka z gliny wymieszanej ze łzami, wypełniając go ogniem niebiański, skradzionym z rydwanu słońca. Była to dusza człowieka, k... wiecej

W oparciu o fragment rozdziału „Wenus z Milo” z „Ludzi bezdomnych” rozważ, jak dzieła sztuki stały się symbolem drogi życiowej Tomasza Judyma
Symbolem drogi życiowej głównego bohatera powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” stały się przede wszystkim dwa dzieła sztuki – rzeźba Wenus z Milo oraz obraz „Rybak” (właściwy tytuł brzmi „Ubogi rybak”), francuskiego malarza Puvis de Chavannes’a.

Tomasz Judym zetk... wiecej

„Ludzie bezdomni” jako powieść społeczna
Modernistyczna powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” to utwór poruszający problem społecznej nierówności, obserwowany przez głównego bohatera w odmiennych miejscach (Paryż, Warszawa, Cisy, Sosnowiec), przybliżający motyw znieczulicy moralnej, cechującej bogatych i wykształconych (doktor Czernisz i jego goście... wiecej

„Ludzie bezdomni” jako powieść polityczna
„Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego to powieść poruszająca ważne kwestie polityczne. Utwór powstał w trudnych czasach cenzury prewencyjnej, stąd tak wiele luk w historia bohaterów.

Niewiele wiemy na przykład o przyczynach emigracji starszego brata głównego bohatera, spawacza a zarazem wojownika o sprawied... wiecej

Stefan Żeromski – notatka szkolna
Stefan Żeromski przyszedł na świat 14 października 1864 roku w Strawczynie koło Kielc, zaś zmarł 20 listopada 1925 roku w Warszawie, w wieku prawie sześćdziesięciu lat.

Jego ojciec był styczniowym powstańcem, matka zaś zajmowała się domem. Cała rodzina miała szlacheckie korzenie, lecz żyła bardzo skromnie.
... wiecej

Problematyka „Ludzi bezdomnych”
Problematyka modernistycznej powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”, której akcja właściwa rozgrywa się w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku, kolejno w Paryżu, Warszawie, Cisach, Zagłębiu Dąbrowskim (Sosnowiec) oscyluje wokół uniwersalnych wartości pomocy drugiemu człowiekowi, poświęcenia, walki o dobro.... wiecej

Ocena programu Tomasza Judyma i jego realizacji
Doktor Tomasz Judym, bohater powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”, swój autorski program poprawy życia najuboższych przedstawił podczas spotkania u doktora Czernisza, na jednej z „lekarskich śród”.

Bohater miał sprecyzowany cel tego spotkania - oczekiwał nawiązania współpracy i pomocy... wiecej

Interpretacja „rozdartej sosny” w „Ludziach bezdomnych”
Symbol „rozdartej sosny” pojawia się nawet w zakończeniu powieści Stefana Żeromskiego, „Ludzie bezdomni”. Wnosi on informację na temat stanu duszy bohatera, który w imię niesienia pomocy bliźnim zdecydował się na zerwanie zaręczyn i dalsze życie w samotności. Gdy jego ukochana odeszła na jego polecenie, on ... wiecej