Jesteś w: Ludzie bezdomni

Obraz Paryża w „Ludziach bezdomnych”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

---

Stefan Żeromski w swojej powieści „Ludzie bezdomni” wędruje razem z głównym bohaterem Tomaszem Judymem po niezbyt popularnych zakamarkach Paryża – zagląda do dzielnic miejskiej biedoty.

Aby dobrze zrozumieć sytuację najuboższych i poznać ich potrzeby, przepełniony pragnieniem niesienia dobra, młody doktor podczas pobytu w stolicy Francji odwiedził dzielnice nędzarzy. Relację z tych przygnębiających wizyt złożył kilka miesięcy później, gdy w warszawskim salonie doktora Czernisza wygłaszał odczyt o aktualnym stanie higieny wśród przedstawicieli najniższych warstw społecznych, nazywanych przez ogól „motłochem”.

Bohater opowiedział o życiu bezdomnych w Paryżu. Opisał jedno z miejsc noclegowych - hotel Chateau-Rouge. Biedacy płacili za nocleg sześć centymów, które w dzień musieli zarobić pracując jako pomocnicy tragarza lub zbierając niedopałki papierosów. Mogli spać tylko do pierwszej w nocy. Z wybiciem tej godziny ich czas się kończył, potem bez względu na pogodę byli wyrzucani na dwór. Jedni szli spać pod most, drudzy odnajdywali jakieś zakamarki między budynkami w ulicach nędzarzy.

W tym wątpliwym „hotelu” chwilę wytchnienia miało około pięciuset osób. Pierwszą, wyposażoną w piec grzewczy izbę zajmowały kobiety z dziećmi. W drugiej spali mężczyźni, zaś trzecia była koedukacyjna. Była najgorzej wyposażona, można wręcz powiedzieć, że nie miała żadnego wyposażenia – biedacy spali na podłodze i stołach.

Prócz dokładnej analizy noclegowni Judym przybliżył jeszcze kolejną dzielnicę nędzy i biedy - Cite Jeanie d’Arc. Odwiedził jedno z licznych mieszkań na tej ulicy. Sytuacja była opłakana. Izba bardziej przypominała wiejski chlew, niż pomieszczenie dla ludzi. Miejsce, w którym można by trzymać ziemniaki czy prosiaki, w prestiżowym Paryżu zajmowały aż dwie rodziny z dziećmi. Placem zabaw maluchów były okoliczne rynsztoki, podczas gdy ich matki sprzedawały swoje ciała przypadkowym przechodniom. Wszystko to odbywało się wśród otwartych, przepełnionych śmietników. Znajomość podstawowych zasad higieny byłą na poziomie zerowym.

Jak widać, opis stolicy zakochanym, obecny w powieści Żeromskiego jest z goła odmienny, od tego wypełniającego setki romantycznych powieści.

Dowiedz się więcej

Geneza Ludzi bezdomnych Żeromskiego Ludzie bezdomni - streszczenie Bohaterowie Ludzi bezdomnych Ludzie bezdomni - cytaty Znaczenie tytułu - Ludzie bezdomni Problematyka Ludzi bezdomnych Dom - dobrem czy barierą na drodze do dobra? Wnioski z analizy rozdziału Rozdarta sosna Interpretacja „rozdartej sosny” w „Ludziach bezdomnych” Ocena programu Tomasza Judyma i jego realizacji Problematyka „Ludzi bezdomnych” Stefan Żeromski – notatka szkolna „Ludzie bezdomni” jako powieść polityczna „Ludzie bezdomni” jako powieść społeczna W oparciu o fragment rozdziału „Wenus z Milo” z „Ludzi bezdomnych” rozważ, jak dzieła sztuki stały się symbolem drogi życiowej Tomasza Judyma Tomasz Judym jako współczesny Prometeusz Tomasz Judym jako współczesny Syzyf Konstrukcja psychiczna głównego bohatera w „Ludziach bezdomnych” Oceń wybory moralne Tomasza Judyma Ukaż tragizm Tomasza Judyma Idealizm w „Ludziach bezdomnych” Filozofia w „Ludziach bezdomnych” Realizm i naturalizm w „Ludziach bezdomnych” Symbole w „Ludziach bezdomnych” Ocena kodeksu etycznego lekarzy warszawskich w „Ludziach bezdomnych” Mieszczaństwo w „Ludziach bezdomnych” Obraz środowisk społecznych w „Ludziach bezdomnych” Obraz społeczeństwa polskiego w „Ludziach bezdomnych” Obraz biedoty w „Ludziach bezdomnych” Obraz Warszawy w „Ludziach bezdomnych” Obraz Paryża w „Ludziach bezdomnych” Ludzie bezdomni - motywy literackie „Ludzie bezdomni” – bibliografia „Ludzie bezdomni” – najważniejsze cytaty Doktor Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach – rozprawka Lekarz - zawód czy posłannictwo? Przedstaw problem na przykładzie „Ludzi bezdomnych” Czy Judymowie są nam potrzebni? Konflikt między pragnieniem szczęścia osobistego a obowiązkiem wobec kraju i społeczeństwa w „Ludziach bezdomnych” Cierpienie – siła niszcząca człowieka, czy kształtująca jego osobowość? Rozwiń problem na podstawie „Ludzi bezdomnych” Kariera a moralność - rozważania w odniesieniu do postępowania Tomasza Judyma Tomasz Judym – bohater wygrany czy przegrany – rozprawka Młodzieńczy idealizm Judyma w konfrontacji z rzeczywistością Synkretyzm w „Ludziach bezdomnych” „Ludzie bezdomni” jako powieść nowego typu „Ludzie bezdomni” – kompozycja Narracja „Ludzi bezdomnych” „Ludzie bezdomni” jako powieść młodopolska „Ludzie bezdomni” – powtórka z lektury „Ludzie bezdomni” – wyjaśnienie tytułu Krzywosąd Chobrzański - charakterystyka Doktor Węglichowski - charakterystyka Leszczykowski (M. Les) - charakterystyka Inżynier Korzecki - charakterystyka Wiktor Judym - charakterystyka Pamiętnik Joasi Podborskiej Joanna Podborska – charakterystyka Tomasz Judym jako bohater zbuntowany Tomasz Judym jako idealista Tomasz Judym jako społecznik Tomasz Judym – romantyk czy pozytywista? Dzieciństwo Tomasza Judyma Dzieje Tomasza Judyma Tomasz Judym – charakterystyka Geneza „Ludzi bezdomnych” „Ludzie bezdomni” – miejsce akcji „Ludzie bezdomni” – czas akcji „Ludzie bezdomni” – plan wydarzeń Ludzie bezdomni streszczenie