Jesteś w: Ludzie bezdomni

Doktor Węglichowski - charakterystyka

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Postać doktora Węglichowskiego, jednego z drugoplanowych bohaterów powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” zostaje wprowadzona do historii w momencie, gdy mężczyzna zaproponował Judymowi objęcie posady doktora w uzdrowisku Cisy.
Bohater miał ponad pięćdziesiąt lat, był niski, chudy i kościsty:
„Należał do rasy jędrnych, zdrowych, zwinnych staruszków, którzy prawie nie zmieniają się w ciągu piętnastu, dwudziestu lat od czasu, gdy posiwieli”.
Od szkolnych czasów przyjaźnił się z Leszczykowskim oraz Niewadzkim, a w momencie akcji właściwej był głównym dyrektorem kurortu.
Mieszkał z żoną w okazałej willi na wzgórzu, formalnie należącej go bogacza M. Lesa. Nie płacił nic na wynajem właścicielowi, przeznaczając comiesięczną sumę – na polecenie przedsiębiorcy - na naukę ogrodnika, zdobywającego wykształcenie w Warszawie.

Bohater w młodości, podobnie jak Judym, był romantycznym idealistą i pozytywistycznym społecznikiem. Lata wyczerpującej pracy sprawiły, że wiek dojrzały pragnął przeżyć spokojnie i bez niepotrzebnych stresów. Być może dlatego nie wstawił się za próbującym poprawić egzystencję najuboższych Tomaszem, którego w końcu zwolniono, cały czas przeklinając dzień, w którym zaproponował mu stanowisko w zakładzie.



  Dowiedz się więcej