Jesteś w: Ludzie bezdomni

Geneza „Ludzi bezdomnych”

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

---

Powieść „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego została opublikowana w grudniu 1899 roku w Warszawie, zaś ostateczne szlify pisarz nadawał jej w Zakopanem. Dzięki rosnącej popularności, szybko wznowiono druk. Drugie wydanie zostało oddane już wiosną 1900 roku, trzecie rok później, a czwarte w 1906 roku.

Źródło ogromnego sukcesu komercyjnego książki tkwi w duże mierze na jej autentyczności. Pisarz wiernie odwzorował obraz Warszawy (ulice Krochmalna czy Ciepła) czy Paryża (szczegółowe opisy wnętrza Luwru), stworzył literacką kopię Nałęczowa (uzdrowisko Cisy). Realizmu nie ograniczył do miejsc, lecz rozszerzył go na postaci. Potrafił czerpać inspiracje do swych dzieł z codziennego życia. Wzorem Joanny Podborskiej była tak naprawdę żona Żeromskiego.

Ważna jest także dbałość o każdy szczegół, trwające wiele miesięcy zbieranie materiałów dotyczących noclegowni dla bezdomnych, zwiedzanie Dąbrowy Górniczej, poszukiwanie informacji na temat stanu higieny wśród najniższych warstw społeczeństwa.

Dowiedz się więcej

Geneza Ludzi bezdomnych Żeromskiego Ludzie bezdomni - streszczenie Bohaterowie Ludzi bezdomnych Ludzie bezdomni - cytaty Znaczenie tytułu - Ludzie bezdomni Problematyka Ludzi bezdomnych Dom - dobrem czy barierą na drodze do dobra? Wnioski z analizy rozdziału Rozdarta sosna Interpretacja „rozdartej sosny” w „Ludziach bezdomnych” Ocena programu Tomasza Judyma i jego realizacji Problematyka „Ludzi bezdomnych” Stefan Żeromski – notatka szkolna „Ludzie bezdomni” jako powieść polityczna „Ludzie bezdomni” jako powieść społeczna W oparciu o fragment rozdziału „Wenus z Milo” z „Ludzi bezdomnych” rozważ, jak dzieła sztuki stały się symbolem drogi życiowej Tomasza Judyma Tomasz Judym jako współczesny Prometeusz Tomasz Judym jako współczesny Syzyf Konstrukcja psychiczna głównego bohatera w „Ludziach bezdomnych” Oceń wybory moralne Tomasza Judyma Ukaż tragizm Tomasza Judyma Idealizm w „Ludziach bezdomnych” Filozofia w „Ludziach bezdomnych” Realizm i naturalizm w „Ludziach bezdomnych” Symbole w „Ludziach bezdomnych” Ocena kodeksu etycznego lekarzy warszawskich w „Ludziach bezdomnych” Mieszczaństwo w „Ludziach bezdomnych” Obraz środowisk społecznych w „Ludziach bezdomnych” Obraz społeczeństwa polskiego w „Ludziach bezdomnych” Obraz biedoty w „Ludziach bezdomnych” Obraz Warszawy w „Ludziach bezdomnych” Obraz Paryża w „Ludziach bezdomnych” Ludzie bezdomni - motywy literackie „Ludzie bezdomni” – bibliografia „Ludzie bezdomni” – najważniejsze cytaty Doktor Judym to człowiek słaby o dobrych intencjach – rozprawka Lekarz - zawód czy posłannictwo? Przedstaw problem na przykładzie „Ludzi bezdomnych” Czy Judymowie są nam potrzebni? Konflikt między pragnieniem szczęścia osobistego a obowiązkiem wobec kraju i społeczeństwa w „Ludziach bezdomnych” Cierpienie – siła niszcząca człowieka, czy kształtująca jego osobowość? Rozwiń problem na podstawie „Ludzi bezdomnych” Kariera a moralność - rozważania w odniesieniu do postępowania Tomasza Judyma Tomasz Judym – bohater wygrany czy przegrany – rozprawka Młodzieńczy idealizm Judyma w konfrontacji z rzeczywistością Synkretyzm w „Ludziach bezdomnych” „Ludzie bezdomni” jako powieść nowego typu „Ludzie bezdomni” – kompozycja Narracja „Ludzi bezdomnych” „Ludzie bezdomni” jako powieść młodopolska „Ludzie bezdomni” – powtórka z lektury „Ludzie bezdomni” – wyjaśnienie tytułu Krzywosąd Chobrzański - charakterystyka Doktor Węglichowski - charakterystyka Leszczykowski (M. Les) - charakterystyka Inżynier Korzecki - charakterystyka Wiktor Judym - charakterystyka Pamiętnik Joasi Podborskiej Joanna Podborska – charakterystyka Tomasz Judym jako bohater zbuntowany Tomasz Judym jako idealista Tomasz Judym jako społecznik Tomasz Judym – romantyk czy pozytywista? Dzieciństwo Tomasza Judyma Dzieje Tomasza Judyma Tomasz Judym – charakterystyka Geneza „Ludzi bezdomnych” „Ludzie bezdomni” – miejsce akcji „Ludzie bezdomni” – czas akcji „Ludzie bezdomni” – plan wydarzeń Ludzie bezdomni streszczenie